"ନଦୀ"

କେତେ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଆଉ କେତେ ନିର୍ମଳ

ସେ ଜାଣେ ନାହିଁ ନିଜର କି ପର

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଙ୍କ ର ତୃଷା ମେଣ୍ଟାଏ

ସଭିଙ୍କୁ କରି ନିଜର

କେତେ ବାଧାବିଘ୍ନ ଡିଏଁ ପୁଣି ସେ

ଅନ୍ୟ ର ମଙ୍ଗଳ କରିବା ପାଇଁ

କେତେ ଜୀବଜନ୍ତୁ ତା'ରି କୋଳ ରେ

ଖେଳନ୍ତି ଖୁସି ରେ ବିଭୋର ହୋଇ

ଦୂରଦୂରାନ୍ତ ରୁ ଆସି ଥକେ ନାହିଁ

ସବୁବେଳେ କହୁଥାଏ

ତାର ସେ ସୁନ୍ଦର ଦୃଶ୍ୟ କୁ,

ଦେଖିଲେ, ମନ ଆନନ୍ଦିତ ହୁଏ

ତା ପାଣି ଯେବେ ଦେହେ ପଡ଼ିଯାଏ

ଆତ୍ମା ପରା ଶାନ୍ତି ହୁଏ

ସବୁବେଳେ ସିଏ ବହି ଯାଉଥାଏ

କଷ୍ଟ ଯେତେ ଆସେ କି ବା ଯାଏ

ସେ ତାର ଗାଥା ର ଗାରିମା ଗାଏ

ବହିଯାଏ ପୁଣି ଅଙ୍କାବଙ୍କା ବାଟ ଦେଇ

କେତେ ଦୂର ତାଳ ବଣ ଘନ ବନ ଦେଇ

ପାହାଡ଼, ପର୍ବତ, ଝର ନାଳ ସବୁ ଏକାଠି

ତାହାରି ସ୍ପର୍ଶ ରେ ସବୁ ଭାବୁକ ହୋଇ ଉଠନ୍ତି

ଜୀବନ ରେ କେବେ ସେ ହାରିବା ଜାଣେନି

ତା କର୍ମ ରୁ କେବେ ସେ ବିଚ୍ୟୁତ ହୁଏନି

ନଈ, ପାଇଁ ଏଁ ସଂସାର ପରା ହୋଇଛି ସୁନ୍ଦର

ତା ' ମନ ର ଗଭୀରତା କୁ କିଏ ବା ବୁଝିବ

ପରୋପକାର ପାଇଁ କିଏ ଯେ ସାଧନା କରିବ

ପର୍ବତ ରୁ ପ୍ରବାହିତ ପୁଣି

ସମତଳ ରେ ଗଡୁଛି

ଶେଷ ରେ ଯାଇ ପୁଣି ସମୁଦ୍ର ରେ ମିଶି

ସରେ ପରା ତାର କାହାଣୀ।

ପୁଣି ପ୍ରୟାସ୍ୱିନୀ ସ୍ରୋତ କେତେ ଯେ ମଧୁର

କୁଳୁ କୁଳୁ ତାର ସଂଗୀତ

ବହିଯାଏ ପୁଣି ଅଙ୍କାବଙ୍କା ପଥ ଦେଇ

କାହିଁ କେତେ ଦୂର?

ପାହାଡିକନ୍ୟା ରୁ ଉତ୍ପର୍ଣ୍ଣ ପୁଣି

ଘୋର ବିପିନା ମଧ୍ୟ ରେ ବହେ ଯାଇ

ବସୁନ୍ଧରା ର ଚରଣ ଧୋଇ କହି ଯାଏ

ହସି ହସି କୁଳୁ କୁଳୁ ଗୀତ ଗାଇ

ଏ କୂଳ ରୁ ସେ କୂଳ କୁ

ଲୋକ ଙ୍କୁ ପାରି କରେ

ତା ଜଳ ରେ

ନାଉରିଆ ଘର ଚଳେ

ଋତୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ରେ

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ର

ସାତରଙ୍ଗ ରେ ବିହଙ୍ଗ ଗାଏ ଗୀତ

ବିଦେଶ ରୁ ଆଗତ ବହୁତ ପକ୍ଷୀ

ପର୍ଯ୍ୟଟନ ର ଶୋଭା ବଢାଏ

ବୃକ୍ଷଲତା ସହ ବିହଙ୍ଗ ସବୁ

ତୋହରି ସ୍ପର୍ଶ ରେ

ପୁଲକିତ ଶାନ୍ତ ମନ ରେ

ରୁହନ୍ତି ଏଁ ସଂସାର ରେ

ନଦୀ କେବଳ ଦେବ ଜାଣେ

ନେବା କଥା କେବେ ସେ ଜାଣିନାହିଁ

ସାଥି ରେ ନେଇ ବହୁମୂଲ୍ୟ ରତ୍ନ

ସେ ଯେ ହୁଏ ନିରନ୍ତର ପ୍ରବାହିତ

ନଈ ଯୋଗୁ ଏଁ ସଂସାର

ହୋଇଛି ସୁନ୍ଦର

ସହୃଦୟ ରେ ମିସେ ପୁଣି

ଯାଇ ସିନ୍ଧୁ ସହିତ

ନଦୀ

ନଦୀ ର ଗାଥା