ପଣ୍ଡିତେ ଉଚ୍ଚାରିଲେ ଯଥା ରାବଣସ୍ୟ ମନ୍ଦୋଦରୀ

ଆମେ ଛନ୍ଦା ହେଲେ ବନ୍ଧନରେ

ବୋଉ କହେ ସାତ ଜନ୍ମପାଇଁ ଯାହାର ଆୟୁଷ

ତୁମ ପଛ ପାଖରେ ଛିଡା ହୋଇ ମୁଁ ଅଗ୍ନିକୁ ସଅଁପି ଦେଲି ମୁଠା ମୁଠା ଖଇ,

ଖଇ ସହ ପୋଡ଼ିଗଲା ମୋ ଅତୀତର ଏକେଲା ଜୀବନ

ଆଉ ସ୍ୱପ୍ନରେ ଘର ବୁଣିଥିବା ଏକାଧିକ ନାୟିକାଙ୍କ ସ୍ୱର

ତୁମର ବି କେତେ ସ୍ମୃତି ଜଳିଗଲାନା.....ସେଇଦିନ,

ଆମେ ପରସ୍ପରଙ୍କର କେବେ ଆଉଟି ନଥିଲେ ଅତୀତ

ତଥାପି ମୁଁ ଭଲଭାବେ ବୁଝିଥିଲି

କୁଆଁରୀ ଜୀବନରେ ଦିନିକିଆ ବର୍ଷାର ପ୍ରାଦୁର୍ଭାବ

ତମେ କଲେଜ ଛକରେ ଗୁପଚୁପ ଖାଉଥିବା ବେଳେ, କେଉଁ ରମେଶ, ସୁରେଶ କି ଗୌତମର ସ୍ପନ୍ଦନ ତୀବ୍ର ହୋଇ ଲମ୍ବିଯାଇଥିବ ତମ ଝୁମୁକା ପାଖକୁ

ଏ ତ......ସବୁ ଅବିବାହିତ ମଣିଷଙ୍କ କଥା

ଲଜ୍ଜା ଆଉ କଣ ଯେ

ସମସ୍ତଙ୍କର ଗଢ଼ାହୁଏ..... ଭାଙ୍ଗିଯାଏ..... ପୁଣି ଗଢ଼ା ପୁଣି ଭଙ୍ଗା....

ଏଇତ ଜୀବନ

ତୁମେ ଏ କବିତା ପଢି ଭାବିବ

ମୁଁ ନିଜ ଭୁଲ ଛପେଇବା ପାଇଁ

ପେସ କରିଛି ଅଜବ ଏକ ଉଦାହରଣ

ଯା ଇଚ୍ଛା କୁହ,

କହିବ ଯଦି ଅବିବାହିତ ଜୀବନରେ ପ୍ରେମ ଭୁଲ ବୋଲି,

ମୁଁ ଦଣ୍ଡିତ ହେବାପାଇଁ ରାଜି

ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ ପାଇଁ ଜୀବନର ବାକିତକଦିନ କଣ୍ଟ କରିଦେବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ରାଜି

ବିବାହ ଚାଲିଥିଲା ସୁରୁଖୁରରେ

ବରଯାତ୍ରୀ ଫେରିଲେଣି ଦୁଇଘଣ୍ଟା ହେଲା

ବାପା ମାମୁଁ ମିଶି ଆମ ତରଫରୁ ମାତ୍ର ଛଜଣ ରହିଲେ ପଛକୁ

ହେତ.... ସାତ ଜଣ

ତମେ ବି ତ ଆମର ଆଜିଠୁ.....

- ସମାପ୍ତ -

:- ଆଶୁତୋଷ ମିଶ୍ର

ସ୍ଥାନ - ଭୁବନେଶ୍ୱର

ତା - 20/12/2023