ଭିକ୍ଷୁ ଗୀତାର ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ଆଲୋଚନା।

ବାକ୍ ସଂଯମତା ନ ରହିଲେ ଦୁଃଖ ଭୋଗ କରିବାକୁ ହୁଏ। ମନ ସଂଯମ କରି ଧୈର୍ଯ୍ୟର ସହ ସମସ୍ତ ପ୍ରକାରର ତିରସ୍କାର ସହିଲେ ଜ୍ଞାନ ଉଦୟ ହୋଇ ପରମାର୍ଥ ପ୍ରାପ୍ତି ହେବ ।ସହିଷ୍ଣୁତା ସାଧନ କରି ଉଦାସୀନ ଭାବରେ ଜୀବନ ନିର୍ବାହ କରିବା ।ଏହିକଥାର ତାତ୍ପର୍ଯ୍ୟ ଶ୍ରୀଭଗବାନ ଉଦ୍ଧବଙ୍କୁ ଉପଦେଶ ଛଳରେ ଏକ କୃପଣ ,ଅନାଚାରୀ ,କୁତ୍ସିତଗୁଣ ସମ୍ପନ୍ନ ବ୍ରାହ୍ମଣର ଆଖ୍ୟାନ କହିଛନ୍ତି ।ସବୁ ପ୍ରକାରର ଅନୀତି,ଅପକର୍ମକରି ଅଧର୍ମ ମାର୍ଗରେ ଲୋଭଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇ ପ୍ରଚୁର ଧନ ରୋଜଗାର କରି ନିଜେ ନଖାଇ ପରିବାରକୁ ଖାଇବାକୁ ନ ଦେଇ ଦାନଧ୍ୟାନରୁ ବିରତ ରହି କେବଳ ସଞ୍ଚୟ କରୁଥିଲେ ବିପ୍ର ।କାଳ ବଳରେ ବିଭିନ୍ନ ଉପାୟରେ ସମସ୍ତ ଧନ ନଷ୍ଟ ହେଲା ।କୁଟୁମ୍ଵ ତାଙ୍କର ସଙ୍ଗ ତ୍ୟାଗ କଲେ ।ନିସଙ୍ଗତା ଏବଂ ଧନ ହାନୀ କାରଣରୁ ବିପ୍ର ଦୁଃଖରେ ପଡି କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲେ ।ଦୈବାତ ତାଙ୍କର ଜ୍ଞାନ ଉଦୟ ହେଲା କି ମନ ଓ ଧନ କାରଣରୁ ଏତେ ଦୁଃଖ ଭୋଗିବାକୁ ହେଉଛି । ତେଣୁ ସମସ୍ତ ସଂସାର ବନ୍ଧନକୁ ତ୍ୟାଗକରି ପରମ ଧନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ ଅବଧୂତ ବେଶରେ କୌପୀନ, ଦଣ୍ଡ, କମଣ୍ଡଳ ଧାରଣ ପୂର୍ବକ ଉଦାସୀନଭାବେ ଇତଃସ୍ତତ ଭ୍ରମଣ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ ।ଭ୍ରମଣ ସମୟରେ ଲୋକମାନେ ତାଙ୍କୁ ନାନା କଦାକାର ଭାଷାରେ ତିରସ୍କାର କଲେ ।ମାରପିଟ ବି କଲେ ।ଯାହା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦାୟକ ଓ ଅସହନୀୟ ଥିଲା ।ତଥାପି ମନକୁ ସଂଯତ କରି ସବୁ କଷ୍ଟ ସହି ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ନାମ ଗାନ କରି ଆନନ୍ଦ ଲାଭ କରୁଥିଲେ ।ଶେଷରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ପାଦରେ ଲୀନ ହୋଇଗଲେ ।କୃଷ୍ଣ ଭକ୍ତି ବଳରେ।

ଫିଟିଲା ଅଶେଷ ବନ୍ଧନ।

ମୋହର ପାଦେ ହେଲା ଲୀନ ।।

ସହିଷ୍ଣୁତା ମନୁଷ୍ୟକୁ ଉତ୍ତମ ଦିଗଦର୍ଶନ କରାଏ ଏହା ହିଁ ଭାଗବତ ବାଣୀ ।

ଆପଣା ହସ୍ତେ ଜିହ୍ଵା ଛେଦି।

କେ ତାର ଅଛି ପ୍ରତିବାଦୀ ।।

ଏ କଥାର ମହତ୍ତ୍ଵ ଶ୍ରୀଭଗବାନ ଉଦ୍ଧବଙ୍କୁ ବୁଝାଇବାକୁ ଯାଇ ଏକ ଅନାଚାରୀ କୃପଣ ବ୍ରାହ୍ମଣର ଉପାଖ୍ୟାନ ଉପସ୍ଥାପନ କରିଛନ୍ତି ।ମନର ଅସଂଯତ ପ୍ରଭାବରୁ ଅନ୍ୟାୟରେ ଧନ ଉପାର୍ଜନ କରି ତାର ସଦବିନିଯୋଗ ନକରି କେବଳ ସଞ୍ଚୟ କରି ମିଥ୍ୟା ଆନନ୍ଦ ଉପଭୋଗରେ ବିପ୍ର ସଦା ରତ ଥିଲେ ।ଧନ କ୍ଷୟ ଓ ବାନ୍ଧବ ପ୍ରତ୍ୟାଖ୍ୟାନ କାରଣରୁ କଷ୍ଟ ପାଇ ଅବଧୂତ ବେଶରେ ଆକୁଳରେ କୃଷ୍ଣନାମ ଭଜନକରି ସମସ୍ତ ନିନ୍ଦା ତିରସ୍କାର ସହନକରି କୃଷ୍ଣ ପଦାରବିନ୍ଦରେ ଲୀନ ହେଲେ।

ଦୁଃଖେ ସଞ୍ଚିତ ଯେତେ ଧନ।

ସେ ନୋହେ ସୁଖେ ପ୍ରୟୋଜନ।।

ସହିଷ୍ଣୁତା ଶ୍ରେଷ୍ଠତମ ଗୁଣ ଅଟନ୍ତି।ଭକ୍ତି ,ଜ୍ଞାନ ଓ ବୈରାଗ୍ୟରୁ ମୋହ ଦୂର ହୋଇଥାଏ ।ମନ ଓ ଧନ ଏଥିରେ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ହୁଅନ୍ତି ।

ଅର୍ଜନେ ସାଧନେ ସଞ୍ଚୟେ।

ଧନ ସେ ସର୍ବ ଦୁଃଖମୟେ ।।

ଧନର ପନ୍ଦର ଗୋଟି ଦୋଷ ଅଛି ।ଚଉର୍ଯ୍ୟ,ହିଂସା, ମିଥ୍ୟା,ଦମ୍ଭ,ଭେଦ,ଶତ୍ରୁ,ମଦ୍ୟପାନ,ଗର୍ବ,କାମ, କ୍ରୋଧ,ଅବିଶ୍ଵାସ,ସ୍ପର୍ଦ୍ଧା,ବ୍ୟସନ,ଅହଂକାର ଓ ଲମ୍ପଟତା ।

ମନକୁ ଆୟତ୍ତକରି ସହିଷ୍ଣୁ ହେବା କେବଳ କୃଷ୍ଣଭକ୍ତି ଦ୍ଵାରା ସମ୍ଭବ ।ଏହା ଅନୁଭବ କରି ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅବଧୂତ ବେଶରେ ସମସ୍ତ ତିରସ୍କାର ମୌନରହି ସହିଯାଇ କୃଷ୍ଣ ଚିନ୍ତନରେ ମଜ୍ଜି ରହିବା ଅନୁକରଣୀୟ ।ସହିଷ୍ଣୁତା ଗୁଣ କୃଷ୍ଣ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏ ।ପୂର୍ବରୁ ଆମେ ଜାଣିଛନ୍ତି ପ୍ରଭୁ ବଡ ଦୟାଳୁ ଭକ୍ତ ବତ୍ସଳ ।

ମୁଁ ଯାକୁ ଅନୁଗ୍ରହ କରେ।

ସର୍ବ ସମ୍ପଦ ବେଗେ ହରେ ।।

ବିପ୍ରଙ୍କର ପ୍ରାରବ୍ଧ କର୍ମଫଳରୁ ଧର୍ମରୁ ବିଚ୍ୟୁତ ହଲେ ବି ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଦୟାରୁ ନିଜର ଦୋଷ ପାଇଁ ଅନୁତାପ କରି ଶେଷରେ ପରମ ଧନ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛନ୍ତି ।

ସ୍ଵଭାବେ ଜୀବ ନିର୍ବିକାର।

ଦୋଷ ଅଦୋଷ ନାହିଁ ତାର ।।

ଦୁର୍ଜନ କୁ ବଚନ ବାଣ।

ମର୍ମ ବିଦାରେ ତତକ୍ଷଣ ।।

ଦୁର୍ଜନ ଲୋକର ମର୍ମଭେଦୀ ଏବଂ କଠୋର ବାକ୍ଯବାଣ ମନୁଷ୍ୟ କୁ ଯେତେ ପୀଡ଼ା ଦିଏ,ମର୍ମ ସ୍ଥଳରେ ବାଣ ବିନ୍ଧି ହୋଇଗଲେ ମଧ୍ୟ ସେତେ ପୀଡ଼ା ଅନୁଭବ ହୁଏ ନାହିଁ। ତଥାପି ଜଣେ ସହିଷ୍ଣୁ ଲୋକ ତାହାକୁ ସହି ଯାଆନ୍ତି।ଏ ବିଷୟରେ ମହାତ୍ମା ମାନେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରାଚୀନ କଥା କହି ଛନ୍ତି ।,ଏକ ଭିକ୍ଷୁକ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଙ୍କ ଦୁଃଖ ଯାତନା ସତ୍ତ୍ୱେ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ନ ହରାଇ,ବରଂ ତାହା ନିଜ ପୂର୍ବଜନ୍ମର କର୍ମଫଳ ବୋଲି ବୁଝି ସହିଥିଲେ ଓ ପରେ ପ୍ରଭୁ ଚରଣ ତଳେ ଶରଣ ନେଇଥିଲେ।ପରେ ସେ ବୁଝିଥିଲେ,,

ମନ ହିଁ ସୁଖ ଦୁଃଖ ଦାତା।ମନ ହିଁ ପରମ କରତା ।।

ଜନ୍ମ ମରଣ ବେନି ପଥେ ।

ଏମନ ଭ୍ରମାଏ ନିରତେ ।।

ମନ ହେଉଛି ମନୁଷ୍ୟ ର ପରମ ଶତ୍ରୁ।ତେଣୁ ସର୍ବ ପ୍ରଥମେ ମନ ଉପରେ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ଆବଶ୍ୟକ। ଏ ଜଡ ଭୈାତିକ ଶରୀର ସୁଖ ଦୁଃଖ ଭୋଗ କରେ କିନ୍ତୁ ଆତ୍ମା,ନିଜର ସ୍ଵରୂପ, ସେ ଆନନ୍ଦ ସ୍ବରୂପ ଓ ପ୍ରକୃତି ର ଅତୀତ।ଏ ସଂସାର ଅଜ୍ଞାନ କଳ୍ପିତ, ମିଥ୍ୟ ଓ ମନର ଭ୍ରମ ମାତ୍ର ।ଅବନ୍ତି ନଗରର ଲୋଭୀ କୃପଣ ବ୍ରାହ୍ମଣ ର ଉପାଖ୍ୟାନ ରେ ଧନଲୋଭୀ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅତିକଷ୍ଟରେ ସଞ୍ଚୟ କରିଥିବା ଧନ ଚାଲିଗଲା ପରେ ବୈରାଗ୍ୟ ଆସିଥିଲା।ଧନ ସବୁ ଦୁଃଖ ର କାରଣ। ଏହାର ପନ୍ଦର ଟି ଦୋଷରହିଅଛି ।ଦେହ କୁ କଷ୍ଟ ଦେଇ ସଂଚିତ ଧନର ନଷ୍ଟ ପରେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ର ନିର୍ମାଣ ପ୍ରାପ୍ତି ନିମନ୍ତେ ମନ ସ୍ଥିର କରିବାରେ ଲାଗିଲା। ବ୍ରହ୍ମ ସୁଖ ପ୍ରମୁଖ,ବ୍ରହ୍ମାନନ୍ଦ ପରମ ଆନନ୍ଦ।

ଶ୍ରୀପଦ ତଳେ ଆଶ୍ରା କଲା।

ସମସ୍ତ ମୋହ ତ୍ୟାଗ କଲା।।

ଏ ମନ ସ୍ଥିର କରିବାରେ।

ଗୋବିନ୍ଦ ବିନା କେହୁ ପାରେ।।

ମନ ଅନୁସାରେ କର୍ମ ଓ କର୍ମ ଅନୂସାରେ ଫଳ। ଭାବ, ଭକ୍ତି ଦ୍ଵାରା ପରମାନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତି ସମ୍ଭବ।

🏵️🌸🌺🌼💐🌹🙏🏻