ଚକୋଲେଟ – ଜାଣିଛ ମୋହନ ଦାଶ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ଏ ଛୋଟ ଛୋଟ ଆଖିରେ ମୋର ଭରିଏ ସ୍ବପ୍ନ …କେତେବେଳେ ଆସି ମୋତେ ଧରା ଦିଏ ଆଉ କେତେବେଳେ ଅଧାରୁ ଛାଡ଼ି ଦେଇ ଚାଲିଯାଏ… ସତମିଛ କହି ତାକୁ ଜାବୁଡି ଧରେ… କାଳେ ଚାଲିଯିବା ‌ର ଭୟ ମୋତେ ସତ ମିଛ କହିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରେ ...

ମୋହନ ଦାଶ ଆଉ ଗୋଟେ କ‌ଥା କହିବି ଏ ମିଛ ଦୁନିଆରେ ମୋତେ ହାରିବା ଓ ହରେଇବା ର ଭୟ ମୋତେ ବାଧ୍ୟ କରେ ସତ ମିଛ କହି ମୋ ସ୍ଵପ୍ନ ସବୁ କୁ ପାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରେ…. ସମୟ ଗଡୁଥାଏ…ସ୍ଵପ୍ନ ସବୁ ଗଡିଯାଏ…ଏ କଳା ବାଦଲ ରେ ସେ ସବୁ ମିଶିଯାଏ…ଆଉ ଆଖିରେ ସେ ସ୍ବପ୍ନ ସବୁ ଆସେନି…. ଏମିତି କେମିତି ହୁଏ…

.ମୋହନ ଦାଶ - ମୁଁ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ଜାଣିଛ ଚକୋଲେଟ ଏ ମିଛ ଦୁନିଆରେ ଯେତେ ସତ କହିବ ସେ ସବୁ ମିଛ ହୋଇ ଆକାଶର ଭସା ବାଦଲ ପରି ଘୁରି ବୋଲିବ ଆଉ ଯେତେ ମିଛ କହିଲେ ସେ ମିଶି ଯାଇ ବହଳିଆ ସତ ପରି ଜଣା ପଡ଼ିବ…..

ଚକୋଲେଟ ଆଉ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ସେ ସତମିଛ ଖେଳ ରେ କିଏ ବାଜି ଜିତି ଯାଏ ଆଉ କେହି ବାଜି ଜିତି ବି ହାରିଯାଏ ଓ ନିଜକୁ ହରେଇଦିଏ.... ଏମିତି କାଇଁ ହୁଏ…. ରାତି ପାଇଲେ ସେ ସ୍ବପ୍ନ ଆଉ ଆସେନା... ଆମ ଆଖି ବାନ୍ଧି ହୋଇଯାଏ ଏ ବାସ୍ତବ ଦୁନିଆରେ ... ସବୁ ମିଛ ଦିନେ ନା ଦିନେ ଧରା ପଡ଼େ... ସେତେବେଳେ ସେ ସ୍ବପ୍ନ ସବୁ ମିଛ ହୋଇ ତୁମଠୁ ଚାଲିଯିବେ ବହୁତ୍ ଦୂରକୁ... ତେଣୁ ମିଛ କୁହୁଡି ରେ ସ୍ଵପ୍ନ ନ ଦେଖି ସତ ର ସାମ୍ନା କରିବା ଶିଖ ନଚେତ୍ ଅନ୍ଧାର ରେ ସବୁଦିନ ନିଜକୁ ହଜେଇଦେବ….

୦୮/୦୫/୨୦୨୪

ଚକୋଲେଟ - ଜାଣିଚ ମୋହନ ଦାଶ ଏ ଗଛ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଛାଇ ଦିଏ…ପୁଣି ସେ ଗଛକୁ ଲୋକମାନେ କାଟି ଦିଅନ୍ତି…. କେବେ ସେ ଅଭିମାନ କରିନି କି କାହାଠୁ ଆଶା କରିନି…ସେ ଗଛ ଫଳ, ଫୁଲ,ଛାଇ ଓ କାଠ ଦିଏ …ଏ ସ୍ୱାର୍ଥପର ମଣିଷ ତାକୁ ବି ଛାଡେନି…. ଆଉ ଆମର କଥା କିଏ ବୁଝିବ…

ମୋହନ ଦାଶ ଆଉ ଗୋଟେ କହିବି ଏ ସ୍ୱାର୍ଥ ଦୁନିଆରେ କାହାର ଭଲ ପାଇବା ମିଳିବା ଭାଗ୍ୟ ରେ ଥିଲେ ମିଳେ…. ସମସ୍ତେ ଆସିବେ ମତଲବ ସରିଲେ ଆମକୁ ଗଛ ଭଳି କାଟି ନିଜ ବାଟ ନିଜେ ଦେଖିବେ…. ଆଜିର ସମ୍ପର୍କ ସ୍ୱାର୍ଥ ରେ ବନ୍ଧା… ଯେଉଁଠି ଭଲ ପାଇବା ନାହିଁ ସେଇ ସମ୍ପର୍କରେ ବନ୍ଧା ହେବା କାହିଁକି….

ମୋହନ ଦାଶ - ଚକୋଲେଟ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ଆମେ ସମସ୍ତେ ଗଛ ପରି ସ୍ୱାର୍ଥ ଥିଲେ ଆମ ପାଖକୁ ଆସିବେ ମିଠା ମିଠା କଥା କହି ଆମର ଭଲ ପାଇବାକୁ ଖେଳି କାମ ସରିଲେ ନିଜ ବାଟ ଦେଖିବେ…. କ୍ଷମତା ଓ ଟଙ୍କା ଲୋଭରେ ଏ ମଣିଷ ପଶୁ ପରି ହିଂସ୍ର ରୁପି ରକ୍ତ ଶୋଷି ଏ ଆଧୁନିକ ଯୁଗ ସହ ଆଗକୁ ବଢୁଛି…

ଚକୋଲେଟ ଆଉ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ନିଜକୁ ଭଲ ପାଇଲେ ସମସ୍ତେ ଆମକୁ ଭଲ ପାଇବେ… ସମ୍ପର୍କରେ ମତଲବ ଲୁଚିଥିଲେ ସେ ସମ୍ପର୍କ ରେ ଜୁଆର ଆସି ତାକୁ ଭାଙ୍ଗିଦିଏ… ତେଣୁ ନିଜକୁ ନିଜର ସକାମ କର୍ମ ଓ ଭଲ ପାଇବା ରେ ବାନ୍ଧି ଚାରି ଆଡେ଼ ତୁମର ଖୁସି କୁ ବିସରିତ କର ଦେଖିବ ଟିକେ ଡେରିରେ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଏ ମତଲବୀ ମଣିଷ ନିଜକୁ ବୁଝିପାରିବ….

ଦିବସ -୩ ୦୯/୦୫/୨୦୨୪

ଚକୋଲେଟ

ମୋହନ ଦାଶ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ଏ ଅଜଣା ଦୁନିଆରେ ନିଜକୁ ଅସୁରକ୍ଷିତ କଣ ପାଇଁ ଲାଗେ…. ସମସ୍ତେ ଜାଣି କି ବି ସମୟ ଆସିଲେ ନ ଜାଣିଲା ବୋଲି ହୁଅନ୍ତି…. ଏ ରେଭେନ୍ସା ଲନ୍ ର ଚେୟାର ବି ଆଜି ଅସୁରକ୍ଷିତ ଲାଗୁଛି… କଲେଜ ସରିଗଲେ ସେ ବି ମୋ ପାଇଁ ଅଜଣା ହୋଇଯିବ…ସେ ଚେୟାର ରେ ଆଉ କେହି ବସି ମୋ ଭାବନାକୁ ଅଜଣା କରିଦେବ…. ଜାଣିଛ ଜମାରୁ ଛାଡ଼ି ଯିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉନି… ମୁଁ ଏମିତି ଏ ଘାସ ଗାଲିଚା ସହ ଖେଳିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରୁଛି….

ମୋହନ ଦାଶ ଆଉ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ସେ ଘାସ ଗାଲିଚା ରେ ସେ ଛୋଟ ଛୁଆ ଟିକୁ ଦେଖ…. ସେ କେତେ ସୁରକ୍ଷିତ…ତାକୁ ସବୁ ଜଗି କୁହନ୍ତି ୟାଡେ ଯିବୁନି ଏଟା ଖାଇବୁନି ଏକଥା କହିବୁନି…. କେତେ ସୁରକ୍ଷିତ ସେ ଛୁଆଟି…ଠିକ୍ ଏମିତି ଛୋଟ ବେଳେ ମୁଁ ବହୁତ୍ ସୁରକ୍ଷିତ ଥିଲି…ହେଲେ ଆଜି ଯୌବନ ର ଆରମ୍ଭରେ ମୋର ସବୁ ଶରୀର, ଭାବନା ଓ ମୋ କାର୍ଯ୍ୟ ଦକ୍ଷତା ଅସୁରକ୍ଷିତ ଭଳି ଲାଗୁଛି…ମୋତେ ଜଗିବା କି ଆକଟ କରିବା ପାଇଁ କେହି ନାହିଁ… ଲାଗୁଛି ମୋ ଡେଣାରେ କାହାର ଲଗାମ ନାହିଁ…

ମୋହନ ଦାଶ

ଚକୋଲେଟ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ଏ ଅଜଣା ପୃଥିବୀରେ ଘର କଲେ ସବୁ ଜଣା ହୋଇ ଅଜଣା ହୋଇଯାଆନ୍ତି… କେହି ବି ଏଠି ଚିର ସ୍ଥାୟୀ ନୁହଁ… ସମସ୍ତ ଙ୍କ ବେପାର ସରିଲେ ଦିନେ ନା ଦିନେ ଛାଡ଼ି ଯିବେ… ମୋର ସମୟ ତୁମ ପାଖେ ସରିଲେ ତୁମେ କଣ ମୋତେ ରୋକି ପାରିବ…. ତୁମ ପାଇଁ ଦିନେ ମୁଁ ବି ଅଜଣା ଅସୁରକ୍ଷିତ ହୋଇଯିବି … ଯୌବନ ର ଆରମ୍ଭ ରେ ତୁମେ ସବୁ ଜାଣି ଶୁଣି ଦେଖି ତୁମେ ନିଜକୁ ଅସୁରକ୍ଷିତ ମଣିବ…. ବ୍ୟସ୍ତ ନ ହୋଇ ବର୍ତ୍ତମାନ ର ଚେୟାର ଓ ଘାସ ଗାଲିଚା ର ଲନ କୁ ଉପଭୋଗ କର…. ତୁମ ପରି ସେ ସବୁ ଆଗରୁ କାହାର ହୋଇଥିଲା ଓ ଆଗକୁ କାହାର ହେବାକୁ ଯାଉଛି….

ଚକୋଲେଟ ଆଉ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ସବୁବେଳେ ନିଜର ହକ୍ କେବେ କାହା ପ୍ରତି ଜାହିର କର ନାହିଁ… ପରେ ନ ମିଳିଲେ ସେ ଦରକାରୀ ଜିନିଷ ଟି ତୁମକୁ ଅସୁରକ୍ଷିତ କରି ଦେବ… ଯେତେ ନିଜକୁ ଶକ୍ତ କରିବ ସେତିକି ଆସକ୍ତି ଠୁ ଦୂରେଇ ରହିବ… ଏଇ ଆସକ୍ତି ହିଁ ଆମକୁ ଅସୁରକ୍ଷିତ କରିଦିଏ… ଛୋଟ ଶିଶୁ ଟିର ଜ୍ଞାନବୋଧ ହୋଇନଥାଏ…ତେଣୁ ସମସ୍ତେ ଉପଦେଶ ସେ ମାନି ସୁରକ୍ଷିତ ହୋଇଥାଏ… ଯୌବନ ର ଆରମ୍ଭ ରେ ସେମିତି କାହାର ଆକଟ ମିଳେ…ହେଲେ ଆମେ ସେସବୁ କୁ କର୍ଣ୍ଣ ପାତ ନ ଦେଇ ଆମେ ଅସୁରକ୍ଷିତ ହୋଇଯାଉ…ବୟସ ବଢିଲେ କେଉଁ ଜ୍ଞାନ ଉଦୟ ହୁଏ ମୋତେ ସେ ସବୁ ଧାରଣା ନାହିଁ ହେଲେ ଏ ଦୁନିଆ ପାଇଁ ଅଜଣା ଅଚିହ୍ନା ଓ ଅସୁରକ୍ଷିତ ହୋଇ

ପଡୁ….

ଦିବସ -୪ ତା - ୧୦/୦୫/୨୦୨୪

ଚକୋଲେଟ

ଜାଣିଚ ମୋହନ ଦାଶ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ଆଜି ମୁଁ ଏ ଆଇନା ରେ ନିଜକୁ ଦେଖି ଡର ଲାଗୁଛି… ମୋ ଖୁଡ଼ୀ କହୁଥିଲେ ମୁଁ କାଳେ ଭାରି ସୁନ୍ଦର ଟେ …. ଏ ସୁନ୍ଦର ଚେହେରା କୁ ସବୁ ଉପଭୋଗ କରନ୍ତି…. ଉପଭୋଗ ସରିଗଲେ ସମସ୍ତେ ଚୋପା ପରି ବାହାରେ ଫିଙ୍ଗି ଦିଅନ୍ତି… ଏ ଛାତ୍ରାବାସ ଦେଇ ଗଲା ବେଳେ ମେଞ୍ଚଡ ଟୋକା ମାନେ ମୋତେ ଚାହିଁ ମୋର ମଜା ନେଉଛନ୍ତି…ମୋତେ ଭାରି ଡର ଲାଗେ… କହିପାରିବ ସେ ମୋର ସୁନ୍ଦର ଚେହେରା କୁ ଦେଖନ୍ତି ନା ସୁନ୍ଦର ଶରୀର କୁ … କିଏ ଜାଣେ ସେମାନଙ୍କ ନଜର ସବୁ କଉଠୀ ପଡ଼େ….. ତୁମ ନଜର ମୋର କେଉଁ ଜାଗା ରେ ପଡ଼େ???

ଜାଣିଚ ମୋହନ ଦାଶ ଆଉ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ହଷ୍ଟେଲ ରେ ସାଙ୍ଗ ମାନେ କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ କଳେ ବେଶୀ ସଜ ହେଉଛି ଆଉ ଆଇନା କୁ ଧରି ଶୋଇପଡୁଛି… କାଳେ ମୁଁ କାହାକୁ ଚାହିଁ ରହିଛି…ଆଖିରେ ନିଦ ଜମା ଆସୁନି….. ମୋତେ ଲାଗୁଛି ଯୌବନ ର ପାଦ ଦେଶରେ… ଏ ଯୌବନ କେମିତି ଆସିଲା ମୁଁ ଜାଣିନି କି ୟାର ଯବନିକା କେବେ ପଡ଼ିବ ମୋତେ ଜଣା ନାହିଁ… ହେଲେ ଯୌବନ ର ନିଶା ମୋତେ ଟିକେ ଟିକେ ଘାରି ଲାଣି…. ସତ କହିଲ ମୋ ଆଖି ଦେଖି ସତରେ କଣ ମୋର ଆଖି କଳା ଦାଗ ଦେଖାଯାଉଛି… ଏ ସାଙ୍ଗ ମାନେ ଭାରି ବଦମାସ୍… ମୁଁ ଟିକେ ସଜ ହେଲେ ସେମାନେ ଜମା ସହି ପାରୁନାହାନ୍ତି…

ମୋହନ ଦାଶ

ଚକୋଲେଟ୍ ମୁଁ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ଏ ଆଇନା ରେ ନିଜକୁ ଦେଖିଲେ ନିଜର ଅତୀତ, ବର୍ତ୍ତମାନ ଓ ଭବିଷ୍ୟତ କୁ ପଢି ହୁଏ…କେବେ ସେ ମିଛ କୁହେନ। … ସୁନ୍ଦରତା ତା କାହା ଶରୀର କି ଚେହେରା ରେ ନ ଥାଏ… ସୁନ୍ଦରତା କାହା ହସରେ, ଚାଲିବାରେ, ହ୍ରୁଦୟ ରେ ଆଉ କାହା କଥା ବାର୍ତ୍ତା ରେ ଝଲସୁ ଥାଏ…ଯୌବନ ସରିଲେ ପୁଣି ଥରେ ଯାଇ ଆଇନା କୁ ପଚାରିବ ତୁମେ ସୁନ୍ଦର୍ କି… ତାକୁ ଦେଖି ତୁମେ ଜାଣି ପାରିବ.. ଏ ଚେହେରା ର ସୁନ୍ଦରତା ଆଉ ନ ଥିବ… ତେଣୁ ତୁମ ଗୁଣ ର ସୁନ୍ଦର ତା ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଚକ୍ ଚକ୍ କରୁଥିବ… ମୋତେ ପଚାରୁଥିଲ ନା ତୁମର କଣ ମୁଁ ଦେଖେ ??… ତୁମର ଛୁଆ ଙ୍କ ଭଳି ପ୍ରଶ୍ନ, ତୁମର ଠୁ ଠୁ ହସ, ଓ ତୁମର ଓଠର କଳା ଜାଇ ମୋତେ ଭାରି ଭଲ ଲାଗେ… ମୁଁ ଜାଣି ନି କଣ ପାଇଁ ତୁମ ଶରୀର କୁ ଦେଖିଲେ ମୋ ମୁଣ୍ଡ ତଳକୁ ହୋଇଯାଏ….

ଚକୋଲେଟ୍ ମୁଁ ଆଉ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ଏ ଆଖି କାଳେ ସବୁ କହିଦିଏ…ତୁମ ଆଖି ଦେଖି ମୁଁ କିଛି ବାରିପାରୁନି…ହେଲେ ସଜବାଜ ହେଲେ ଜାଣିପାରୁଛି ଯେ ଯୌବନ ତୁମକୁ ଝୁମାଉଛି… ଏ ଯୌବନ ଟା ଠିକ୍ ମଳୟ ପବନ ଭଳି ବସନ୍ତ ରେ ଆସି ଗ୍ରୀଷ୍ମ ରେ ଝାଞ୍ଜି ହୋଇ ବହିଯାଏ… ସତରେ ଯୌବନ ଆସିଲେ ଚାରି ପାଖ ମଲ୍ଲି ଫୁଲର ବାସ୍ନା ଓ ପୃଥିବୀ ଟି ସବୁ ସବୁଜ ଭଳି ଲାଗେ… ଝିପ୍ ଝିପ ବର୍ଷା ରେ ଭିଜିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ…. ଆଉ କମ୍ବଳ ଘୋଡାଇ ନିଜର ଭାବନା ସହ କଥା ହୁଏ…ଆଖିରେ ନିଦ ଚାଲିଯାଏ… ସିନେମା ଭଳି ଗୋଟେ ପରେ ଗୋଟେ ଚରିତ୍ର ଆଖି ସାମ୍ନା କୁ ଚାଲି ଆସେ…. ଏ ସାଙ୍ଗ ମାନେ ଯେତେ ଭଲ ସେତେ ସୈତାନ୍… ସେମାନେ ହଁ ଯୌବନ ର ସ୍ପନ୍ଦନ କୁ ହରଣ କରି ନିଅନ୍ତି

….

ଦିବସ -୫ ତା - ୧୧/୦୫/୨୦୨୪

ଚକୋଲେଟ୍

ଜାଣିଛ ମୋହନ ଦାଶ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ଆଜିକାଲି ମନ ମୋର ଭାରି ଅମାନିଆ ହେଲାଣି…ପାଠ ପଢାରେ ଜମା ମନ ଲାଗୁନି.. କ୍ଲାସ ରେ ନିଦ ମାଡ଼ି ଆସୁଛି…ସେଦିନ ଅଧ୍ୟାପକ ଦେଖି ମୋତେ ନାଲି ଆଖି ଦେଖାଇଲେ…ମୁଁ ପୁରା ଡରି ଯାଇଥିଲି…ଭୋକ ଲାଗୁନି…କମ୍ବଳ ଭିତରେ ଶୋଇ ରହିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଛି… ଦୁଇ ତିନି ଦିନ ହେବ କଲେଜ ଯାଉନି… ସାଙ୍ଗ ମାନେ ଥଟ୍ଟା ରେ କହୁଛନ୍ତି ମୋତେ କାଳେ ପ୍ରେମ ଜ୍ୱର ହୋଇଛି…

ସେ ପ୍ରେମ କଣ ଯେ … ପ୍ରେମ କାହାକୁ ହେଲେ ଭୋକ ଶୋଷ କଣ ସବୁ ଭୁଲିଯିବା କୁ ହୁଏ କି ??… ନା ବାବା ଥାଉ ସେ ପ୍ରେମ ରେ କେବେ ମୁଁ ପଡ଼ିବିନି…ପ୍ରେମ କଥା ଶୁଣିଲେ ମା ମୋତେ ନିଆଁ ଖୁଣ୍ଟା ରେ ଚେଙ୍କ ଦେଇଦେବ ଯେ ଏକା ବେଳେ ପ୍ରେମ ଉତୁରିଯିବ…ତୁମେ କଣ କେବେ ସେ ପ୍ରେମ ନିଶ।ରେ ପଡ଼ିଚ???

ମୋହନ ଦାଶ ଆଉ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ମୋ ବଡ଼ ଭଉଣୀ ରୁନୁ ଅପା ଖୁବ୍ ମେଧାବୀ ଥିଲା…ଡାକ୍ତରୀ ପାଠ ପଢ଼ିବା ପାଇଁ ଭୁବନେଶ୍ୱର ରେ ସେ କୋଚିଙ୍ଗ ନେଉଥିଲା… ସେ କି ପ୍ରେମ ରେ ପଡ଼ିଲା ଯେ ତା ଡାକ୍ତର ହେବା ସ୍ଵପ୍ନ ଶୁକୁଆ ପୋଡ଼ା ରେ ଗଲା… ମା ମୋତେ ବାରଣ କରିଛି ସେ ସବୁଥିରେ ମୁଣ୍ଡ ନ ପୁରେଇ ଭଲ ପାଠ ପଢ଼ିବୁ… ମାଆ ଜାଣି ନି ଯେ ଏ ଆଦ୍ୟ ଯୌବନ ରେ ଏ ସବୁ କେମିତି କଣ ହୋଇଯାଏ… ମୋତେ ପ୍ରେମ ପାଇଁ ଭାରି ଡର… ହେଲେ ଏବେ କଣ ହେଇଛି କେଜାଣି ମନ ରେ ସେ ସବୁ ଭାବନା ପସି ଆସୁଛି… ସେ ଭାବନା ରୁ କେମିତି ଦୁରେଇବି ଟିକେ କହିବ କି???

ମୋହନ ଦାଶ

ଜାଣିଚ ଚକୋଲେଟ୍ ମୁଁ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ଆଜିକାଲି ର ପ୍ରେମ କାଲି କି ନ ଥାଏ… ସେ ପ୍ରେମ ସ୍ବାଦ ହୀନ.... କିଏ ସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଁ... ଆଉ କିଏ ନିଜ ଆଗାମୀ ଭବିଷ୍ୟତ କୁ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖିବା ପାଇଁ ପ୍ରେମ କରୁଛନ୍ତି...ଆଉ କିଏ ପ୍ରତାରଣା କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରେମ କରୁଛନ୍ତି.... ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ସମୟ ରେ ପ୍ରେମ ର ସ୍ବାଦ ଭିନ୍ନ... ପ୍ରେମ ରେ ସ୍ବାଦ ସରିଗଲେ ସେଠି ପ୍ରେମ ନ ଥାଏ ସେଠି ପ୍ରତାରଣା ର ନିନ୍ଦା ବି ଶୁଣିବାକୁ ମିଳେ.... ଏ ଯୌବନ ଟା ଭାରି ବଦମାସ୍... ସେ ଆସିଲେ ପ୍ରେମ ପବନ ପରି ମାଡ଼ି ଆସି ଆମକୁ ନିଶା କରି ଝୁମେଇ ଦିଏ... ତେଣୁ ଏ ଯୌବନ କୁ ଶକ୍ତ କରି ଗଢ଼ି ତୋଳିବାକୁ ହେବ... ପ୍ରେମରେ ନିଶାରେ ପଡିଗଲେ ନିଜର ଭବିଷ୍ୟତ ଅନ୍ଧକାର କୁ ଠେଲି ଦେବ... ପ୍ରେମର ମଳୟ ପବନ ଚାଲିଗଲେ ପ୍ରତାରଣା ର ଝାଞ୍ଜି ପବନ କୁ ସମ୍ଭାଳି ପାରିବ ତ??

ଜାଣିଚ ଚକୋଲେଟ୍ ଆଉ ଗୋଟେ କଥା କହିବି କେହି ପ୍ରେମରେ ପଡ଼ି ନିଜର ଭବିଷ୍ୟତ କୁ ପୋଡି ଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ କିଏ ଏକ ସୁନ୍ଦର ଘର ତୋଳି ଦେଇଛନ୍ତି। ପ୍ରେମରେ ପ୍ରତାରଣା ନ ଥିଲେ ପ୍ରେମ ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଲାଗେ..... ସେ ପ୍ରତାରଣା ରୁ ମଣିଷ ନିଜକୁ ଆହୁରି ସଶକ୍ତ କରି ଆଉ ଏକ ନୂତନ ଭବିଷ୍ୟତ ଗଢ଼ି ତୋଳିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରେ... ତେଣୁ ଜଣକୁ ନ ଭଲ ପାଇ ଏ ଦୁନିଆ କୁ ତୁମର ଭଲ ପାଇବା ବ।ଣ୍ଟ ଦେଖିବ ସବୁ ତୁମକୁ ନିଜର ଲାଗିବ...ଆଉ ପ୍ରତାରଣା ର ଭୟ ନଥିବ... ନିଜର ବହି କୁ ପ୍ରେମିକ ଭାବି ତୁମର ଯୌବନ କୁ ସେଠି ସମର୍ପିତ କରି ଦିଅ... ସେଠି ପ୍ରତାରଣାର ଶବ୍ଦ ହିଁ ନାହିଁ.. ତେଣୁ ନିଜର ଚେତନା କୁ କାହା ପାଖରେ ନ ଢାଳି ସକାମ କର୍ମରେ ଲଗାଇ ଦିଅ ଦେଖିବ ସମସ୍ତ ଆସକ୍ତି ଭାବନା ତୁମ ଠୁ ଦୂରେଇ ଯିବ...

ଦିବସ -୬

ଚକୋଲେଟ୍

ଜାଣିଛ ମୋହନ ଦାଶ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ଆଜି ଏଇ ପୁନେଇ ରେ ଜହ୍ନ ମାମୁଁ କେତେ ହସୁଛି... ତା ହସରେ ତାରା ଗୁଡ଼ିକ ଲୁଚି ଯାଉଛି... ପୁଣି ଅମାବାସ୍ୟା ହେଲେ ଜହ୍ନ ବି କୁଆଡେ଼ ଉଭାନ ହୋଇଯିବ.... ମନେ ପଡ଼େ ଛୋଟ ବେଳେ ଜହ୍ନ କୁ ଦେଖାଇ ମା ମୋତେ କହେ ତୁ ଠିକ୍ ଜହ୍ନ ପରି ସୁନ୍ଦର୍... ପୁନେଇ ରାତି ପରି ମୁଁ କାଳେ ସବୁଦିନ ଏମିତି ଚକ୍ ଚକ୍ କରିବି ବୋଲି ସେ ଜହ୍ନ ମାମୁଁ କୁ କହେ ... ମୋ ଦେହରେ କେବେ ବି ଅମାବାସ୍ୟା ର କଳଙ୍କ ନ ଲାଗୁ ସେଥିପାଇଁ ସେ ମୋତେ ବହୁତ୍ ତାଗିଦ୍ କରେ... କହିଲ ଦେଖି ଜହ୍ନ ରେ କଳଙ୍କ କଣ ପାଇଁ ଲାଗେ ... ଏମିତି ଅମାବାସ୍ୟା ରାତି ଆସି କାହିଁକି ତାକୁ କଳଙ୍କିନୀ ସଜେଇଦେଇ ତାକୁ ଅନ୍ଧକାର ଆଡକୁ ଟାଣି ନିଏ???

ମୋହନ ଦାଶ ଆଉ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ସତରେ କଣ ମୁଁ ଆଦ୍ୟ ଯୌବନ ରେ ଜହ୍ନ ପରି ଚକ୍ ଚକ୍ କରୁଛି... କିଏ ଅମାବାସ୍ୟା ହୋଇ ଆସି ମୋତେ କଲଙ୍କିନୀ ସଜେଇଦେଇ ଚାଲିଯିବନି ତ??? ମୋତେ ଏ ସବୁ ଭାବି ଭାରି ଡର ଲାଗୁଛି... ମୋ ଦେହରେ ଏବେ ସତେଜତା ଅଛି... କେଉଁ ଭଅଁର ମୋତେ ଛୁଇଁ ନି... ପୁରା ସଜ ଫୁଲ ପରି ମହକୁଛି... ହେଲେ ଏ ସତେଜତା ର ବାସ କଣ ସବୁଦିନ ରହିପାରିବ??? ଏ କଥା ଭାବି ଭାବି ରାତିରେ ନିଦ ହେଉନି... କେଉଁ ଅଜଣା ଛାଇ ପରି ଆସି ମୋତେ ଛୁଇଁ ଉଭାନ ହୋଇଯାଉଛି.... ଏମିତିକା ଭାବନା ମୋ ମନକୁ କଣ ପାଇଁ ଆସୁଛି... ପୋଖରୀ ରେ କଇଁ ପଙ୍କ ରେ ଥିଲେ ବି ତାର ସୁନ୍ଦରତାର ମୂଲ୍ୟ ଥାଏ... ଯେତେବେଳେ ବାହାର ର ରଙ୍ଗୀନ ଦୁନିଆକୁ ଆସେ ସେ ମଳିନ ପଡିଯାଏ... ମୁଁ ସେମିତି ପଙ୍କ ରେ ରହି ମୂଲ୍ୟବାନ ହେବାକୁ ଚାହେଁ... ଜାଣିଛି ଏ ରଙ୍ଗୀନ୍ ଦୁନିଆରେ ରଙ୍ଗ ପିନ୍ଧା ସ୍ୱାର୍ଥପର ଭଅଁର ମାନେ ଏପଟ ସେପଟ ହୋଇ ଘୁରି ବୁଲୁଛନ୍ତି.... ସେମାନଙ୍କ ଠୁ ରକ୍ଷା ପାଇବା ପାଇଁ କଣ କରିବି ଟିକେ କୁହ???

ମୋହନ ଦାଶ

ଜାଣିଚ ଚକୋଲେଟ୍ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ଜହ୍ନକୁ ଆକାଶରେ ଦେଖିଲେ ଯେମିତି ଦେଖା ଯାଏ ପଙ୍କ ଗାଡିଆ ରେ ବି ସେମିତି ଦେଖାଯାଏ... ଶୀତଳ ତା ର ଜ୍ୟୋସ୍ନା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦିଏ... ଅମାବାସ୍ୟା ଆସିଲେ କଳଙ୍କିନୀ ହେବା ଭୟ ରେ ସେ ଲୁଚି ଯାଏ... ମାତ୍ର ସେ କଳଙ୍କିନୀ ନୁହଁ ... ପୁଣି ଅମାବାସ୍ୟା ଚାଲିଗଲେ ପୁଣି ସେ ଲେଉଟି ଆସେ... ସେ ଏ ପ୍ରକୃତିର ନିୟମ ରେ ବନ୍ଧା... ସେ ଜାଣିଛି ଜୀବନରେ ବହୁତ୍ ସମସ୍ୟା ଆସିବ... ତାକୁ ପ୍ରତିହତ କରିବାକୁ ହେବ.. ତେଣୁ ସେ ଅମାବାସ୍ୟାର ଛାଇ ଆଡୁଆଳରେ ଲୁଚି ତାର ଆଗାମୀ ସମୟକୁ ଅପେକ୍ଷାରେ ରହେ... ତେଣୁ ସମସ୍ୟା ଛାଇ ପରି ତୁମ ପଛ ପଟେ ଘୁରି ବୁଲୁଥିବେ... ତୁମ ଦୁର୍ବଳ ତା କୁ ଦେଖି ସେ ମାଡ଼ି ବସିବେ... ତେଣୁ ଏ ସବୁ ରେ ଦୁର୍ବଳ ନ ହୋଇ ନିଜ ଦକ୍ଷତା ଉପରେ ବିଶ୍ବାସ ରଖ ସବୁ ଠିକ୍ ହୋଇଯିବ.....

ଚକୋଲେଟ୍ ଆଉ ଗୋଟେ କଥା କହିବି ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଏ ଜଗତରେ ଜହ୍ନ କୁ କେହି କଳଙ୍କିନି ସଜାଇ ପାରିବେନି... ସେ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଆସିଲେ ବହୁତ୍ ସୁନ୍ଦର୍... ତାର ସୁନ୍ଦରତା ତା ହସରେ ଗୁଣରେ ଦେଖା ଯାଏ...ସେ ଚରିତ୍ର କୁ କେହି କଲଙ୍କିନି କରି ପାରିବେନି... ପଙ୍କ ରୁ ଫୁଟି ଥିବା କଇଁ ପଙ୍କ ବି ତାକୁ ଛୁଇଁ ପାରେନି... ସେ ସେମିତି ସୁନ୍ଦର ଦେଖା ଯାଏ... ସମୟ ସରିଲେ ଦେହର ସତେଜତା ମଳିନ ପଡିଯାଏ... ମାତ୍ର ଚରିତ୍ର କେବେ ମଳିନ ପଡ଼େନି... ସେ ସେମିତି ମଲା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଝଲ୍ସୁଥାଏ... ତୁମର ବି ଏ ଯୌବନ ର ସମୟ ସରିଲେ ସୁନ୍ଦର ତା ର ଯବନିକା ପଡ଼ିଯିବ... କେହି ରଙ୍ଗ ମୁଖା ଭଅଁର ଦେଖା ବି ନ ଥିବ... ସେଥିପାଇଁ ତୁମକୁ ଅମାପ ସାହସ ଓ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଦରକାର... ଏ ସମୟ ପୁଣି ବଦଳିଯିବ... ଏ ଭାବନା ର ବି ଅନ୍ତ ଘଟିବ.... ଏ ମିଛ ଦୁନିଆରେ ନ ଭାସି ଯାଇ ଏ ସତ ଦୁନିଆରେ ପ୍ରକୃତ ରଙ୍ଗ କୁ ଦେଖି ଉପଭୋଗ କର ଦେଖିବ ପ୍ରକୃତିର ଶୀତଳ ତା ର ଛୁଆଁରେ ତୁମ ର ଯୌବନ କଟିଯିବ... ତାର ଛୁଆଁ ର ସ୍ୱାର୍ଥ ନ ଥିବ.. ସେଠି ଥିବ ବଞ୍ଚିବାର ଆଶା, ଜିତିବାର ନିଶା ଆଉ ଭଲ ପାଇବାର ତୃଷ୍ଣା... ଏତେ ନ ଭାବି ନିଜର ପୁସ୍ତକ କୁ ସାଥି କର... ଆଗାମୀ ଭବିଷ୍ୟତ କୁ ଗଢ଼... ଦେଖିବ ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ଏ ସବୁ ଭୟ ଦୂରେଇଯିବ....

ନାକଟା ଚିତ୍ରକର ର ରଫ ଡାଏରୀ...

ଚକୋଲେଟ ୦୭/୦୫/୨୦୨୪