କବି ର ପ୍ରେମ ଅବିନାଶୀ , କବି ର ପ୍ରେମ ଅନନ୍ତ ଓ କବି ର ପ୍ରେମ ନିରାକାର। କବି ର ପ୍ରେମ କେବେ ମୃତ୍ୟୁ ଶଯ୍ୟା ଧରେନି ଏମିତି କି କବି ର ଶରୀର ଚିତା ରେ ପାଉଁଶ ହେଲା ପରେ ବି ଏହା ଚିକମିକ କରେ ଉତ୍ତର ଆକାଶ ର ଧୃବ ତାରା ଭଳି ଆଉ କବି ର ପ୍ରେମ ସେହି ଦୂର ଦିଗବଳୟ ର ପ୍ରଭାକର ଭଳି ଅନନ୍ତ। କବି ର ପ୍ରେମ ନିରାକାର , ସେ ତ ଭଗ୍ନ କୋଣାର୍କ କୁ ବି ପ୍ରେମିକା ର ରୂପ ରେ ସଜାଇ ପାରେ ତ କେତେବେଳେ ନିଦାଘ ର ଅପରାହ୍ନ ର ସେହି ଶୁଖିଲା ପତ୍ର ରେ ଯୌବନ ର କୋଳାହଳ ଭରି ଦିଏ। କବି ପାଇଁ ପ୍ରକୃତି ହେଉଛି ପ୍ରେମ ର ସେହି ଅଲେଖା କବିତା, ସେହି ଅପଢ଼ା କାହାଣୀ ଆଉ ସେହି ଅଦେଖା ଉପମା।

ଶୀତ ଋତୁ ର ସମ୍ଭାର ରେ କବି ପ୍ରକୃତି ରେ ଖୋଜି ପାଏ ତାର ସେହି ଷୋହଳ ବୟସି ପ୍ରେମିକା କୁ କହି ରଖୁଛି ଯେ ବୟସ ର ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ରେ ବି କବି ପାଇଁ ତାର ପ୍ରେମିକା ସବୁବେଳେ ସେହି ଷୋହଳ ବୟସି ହିଁ ଥାଏ । ମୋର ଶୀତ ଋତୁ ରେ ପ୍ରକୃତି ପାଇଁ ଏକ ସ୍ବରଚିତ କ୍ଷୁଦ୍ର କବିତା "ଆଗୋ ପ୍ରକୃତି" -

ଆଗୋ ପ୍ରକୃତି

ଲାଗୁଛ ତୁମେ ଯେ ଷୋହଳ ବୟସୀ

ଏତେ ଦେହ ଥରା ଶୀତ ଥାଇ

ହେଲୁଣି ଆମେ ଯେ ଏଠି ଇତସ୍ତତଃ

ତୁମ ଶୀତଳ ପରଶ ପାଇ ।

ଆଗୋ ପ୍ରକୃତି

ସବୁଜ ରଙ୍ଗ ର ଶାଢ଼ୀ ରେ ଦିଶୁଛନବ ବଧୂ ଟିଏ ପରି

ସ୍ୱର୍ଗ ର ଉର୍ବଶୀ ଆସିଲେ ବି ଖସି

ହେବ ନାହିଁ ତୁମ ସରି ।

ଆଗୋ ପ୍ରକୃତି

ପୂର୍ଣ୍ଣଗର୍ଭା ହୋଇ କୋଳେ ସମାପିଛ

ବୃକ୍ଷ ବନ ତରୁ ଲତା

ବକ୍ଷ ଦେଶେ ଉଚ୍ଚ ପର୍ବତ ଶୋଭିତ

ପାଳୁଅଛ ଜୀବ ସତ୍ତା।

ଆଗୋ ପ୍ରକୃତି

ଆମ୍ବ ବଉଳ ର ଅତର ଲଗାଇ

ମହାକାଇ ଦିଅ ତୁମେ

ଦୁଷ୍ଟ ଭ୍ରମର ର ଗୁଣୁଗୁଣୁ ସ୍ୱରେ

ମୁହିଁ ଫୁଲ ଗଛ ପରି ଝୁମେ।

ଆଗୋ ପ୍ରକୃତି

ତୁମେ ତ ମୋହିନୀ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ ଧାରିଣୀ

କି ଭାଷା ରେ ରୂପ ଦେବି

ତଥାପି ଲେଖୁଛି ନିଜ ଭାବନାରୁ

ଆଉ ଲେଖି ଚାଲିଥିବି।

କବି ପାଇଁ ପ୍ରେମ ସିନା ନିରାକାର କିନ୍ତୁ ଥରେ ଭାବନ୍ତୁ ତ ଯେଉଁ ଶୀତ ଋତୁ ର ପ୍ରକୃତି ରେ ସେ ତାର ପ୍ରେମିକା ର ସ୍ପର୍ଶ କୁ ଅନୁଭବ କରିଥିବ ସେ କଣ ହସି ହସି ଶୀତ କୁ ବିଦାୟ ଦେଇ ପାରିବ ? ତାକୁ ନେଇ ମୋର ଏକ ଅଣୁ କବିତା "ଯାଅନା ତୁମେ ଶୀତ" -

ଯାଅନା ଶୀତ ତୁମେ

ବିରହ ର ଜ୍ୱାଳା ଦେଇ

ତୁମ ପ୍ରେମେ ଜର୍ଜରିତ

ଛାଡ଼ିକି ପାରିବି ରହି ।

ତୁମ ବିନା ଲାଗେ ଏଠି

ରସହୀନ ସଂସାର

ସହିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ

ନିଦାଘ ର ପ୍ରହାର ।

ତେଣୁ ଶୁଣ ଶୀତ ସହିପାରିବିନି

ତୁମ ବିନା ଆଉ ମୁହିଁ

ବର୍ଷେ ବାର ମାସ ଆସିଲେ ବି ମୋତେ

କଷ୍ଟ ଟିକେ ହେଲେ ନାହିଁ ।

ତଥାପି ସୃଷ୍ଟି ର ଚକ୍ର ରେ ତ ସ୍ଵୟଂ ନାରାୟଣ ବନ୍ଧା ଆଉ ଏ କବି କଣ ବାନ୍ଧି ପାରିବ ସୃଷ୍ଟି ଚକ୍ର କୁ ନିଜ ଅଛିଣ୍ଡା କବିତା ର ଛନ୍ଦ ରେ ? ସେ କଣ ପୁଣି ବସନ୍ତ ରେ ନିଜ କୁ ସମ୍ଭାଳି ପାରିବ ? ଏକ କ୍ଷୁଦ୍ର କବିତା "ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ଅପରାହ୍ନ" -

ଆଜି ର ଅପରାହ୍ନ ଏମିତି ଚୁପଚାପ ଲାଗୁଛି

ସତେ କି ଶୀତ ବିରହ ରେ ସେ ଆଜି ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼ିଛି

ନା ସେ ବସନ୍ତ କୁ ଆଦରି ପାରୁଛି

ନା ଚକ୍ର ଭଳି ଗଡ଼ି ଯାଉଥିବା ସମୟ କୁ ଅଟକାଇ ପାରୁଛି ।

ହୁଏ ତ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଙ୍କ ର ରୁଦ୍ର ରୂପ ର ଚିନ୍ତା ଘାରିଛି

କୋଇଲି ର ମଧୁ କୁହୁତାନ ତାକୁ ବିରକ୍ତ କରୁଛି

ଆମ୍ବ ବଉଳ ର ବାସ୍ନା ବି ତାକୁ ଆଜି ଅସହ୍ୟ ଲାଗୁଛି

ସତେ କି ମନ ରେ କୋହ ଭରି କାନ୍ଦିବ କାନ୍ଦିବ ହେଉଛି ।

ଏ କଣ ଅପରାହ୍ନ ର ଅପରାହ୍ନ ରେ ସୁନେଲି ଆଶା ଦିଶୁଛି

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ର ଅସ୍ତ ରେ ପୁଣି ପ୍ରକୃତି ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସୁଛି

ହୁଏ ତ ବସନ୍ତ ର ସ୍ପର୍ଶ ରେ ସେ ପୁଣିଥରେ ସରସ ହୋଇ ଉଠିଛି

ଚୁପଚାପ ଅପରାହ୍ନ ରୁ ଏକ ପ୍ରେମ ଭରା ସନ୍ଧ୍ୟା ର ଆଗମନ ହେଉଛି।

ଆଧୁନିକତା ର କଲମ ରେ ବସନ୍ତ କୁ ଯେତେ ପ୍ରେମ ର ଋତୁ ର ମାନ୍ୟତା ଦେଲେ ବି କେହି କଣ ବର୍ଷା ଭଳି ପ୍ରେମ ଶିଖାଇ ପାରିବ ନା ବର୍ଷା ଭଳି ପ୍ରେମରେ ଭିଯାଇ ପାରିବ। ନିଦାଘ ର ଉଗ୍ର ରୂପ ରେ ଜର୍ଜରିତ ହୋଇ କବି ଚାହିଁ ରହିଥାଏ ତାର ବିଗତ ଦିନର ସ୍ବପ୍ନ ସୁନ୍ଦରୀ ମୌସୁମୀ ପାଇଁ , କେବେ ସେ ମୌସୁମୀ ଆସିବ ଓ ହାତ ଧରି ତାକୁ ଗରମ ର ଜ୍ଵାଳା ରୁ ବାହାର କରି ଶିତଳତା ର ବର୍ଷା ରେ ଭିଯାଇବ। ମୋର ଏକ କ୍ଷୁଦ୍ର କବିତା "କେବେ ତୁ ଆସିବୁ ମୌସୁମୀ" -

କେବେ ତୁ ଆସିବୁ ମୌସୁମୀ ମୋର

ବିରହରେ ଜଳି ଗଲିଣି ।

ତୁମ ଶୀତଳ ପରଶ ପାଇବା ଆଶାରେ

ପଡ଼ିଲାଣି ଏଠି ଭାଲେଣି।।

ତୁମେ ଆସିବ ଆସିବ ଖବର ଆସଇ

ଚାତକ ପରି ମୁଁ ଚାହିଁଛି ।

କାଳ ବୈଶାଖୀ ନିତି ଶବ୍ଦ କରି,

ତୁମ ସ୍ଥାନ ନେବ ଭାବିଛି ।।

କିନ୍ତୁ ତୁମେ ମନ ଉଣା କର ନାହିଁ

ଏଠି ମୁଁ ଅନାଇ ବସିଛି ।

ଗରମ ଜ୍ୱାଳା ରେ ଝାଳ ବୋଳାଦେହେ ,

କବିତା ରେ ଚିଠି ଲେଖୁଛି।।

ମୌସୁମୀ ଆସେ କବି ର ହାତ ଧରି ବର୍ଷା ରେ ଭିଜାଏ । କବି ବର୍ଷା ରେ ଭିଜେ , କେତେବଳେ ବର୍ଷା ରେ ହଜେ , କେତେବେଳେ ବର୍ଷା ରେ ନିଜର ଲୁହ ର ଧାରା କୁ ମିଶାଇ ବର୍ଷା ପାଣିକୁ ଆଉ ଟିକେ ଖାରୁଆ କରିଦିଏ ଓ କେତେବେଳେ ବର୍ଷା ଟୋପା ର ପୁରୁଣା ସ୍ମୃତି ର ସିନ୍ଦୁକ ରୁ ଶବ୍ଦ ଗୋଟେଇ ଆଣି ଟିଣ ଜ୍ୟାମିତି ବାକ୍ସ ରେ ସାଇତି ରଖେ ପୁଣି ଥରେ ବର୍ଷେ ପାଇଁ ହସି ହସି କବିତା ଲେଖିବା ପାଇଁ।

କବି କଣ ଏଡ଼େ ସ୍ୱାର୍ଥପର ? ଖାଲି ପ୍ରକୃତି ରେ ନିଜ ପ୍ରେମିକା କୁ ଖୋଜେ ? ସେ ତ ପ୍ରକୃତି ର ସେହି ମନ କଥା ବି ପଢ଼ିପାରେ ଯାହା କେବେ ପ୍ରକୃତି ନିଜ ପାଖେ ବି ପ୍ରକାଶ କରି ପାରେନାହିଁ। ବର୍ଷା, ଆଷାଢ଼ ଓ ଶ୍ରାବଣ ଙ୍କ ର ପ୍ରେମ କୁ ନେଇ ମୋର ଏକ କ୍ଷୁଦ୍ର କବିତା -

ଆଷାଢ଼ ଜଳୁଛି ଶ୍ରାବଣ ଉପରେ

ବର୍ଷା ତାର ବେଶୀ ବୋଲି

ଶ୍ରାବଣ ଜାଣିଛି ବର୍ଷା ପରଦେଶୀ

ଭାଦ୍ରବ ରେ ଯିବ ଚାଲି ।

ବର୍ଷା ଯେ ଆସଇ ଆଷାଢ଼ ର ପ୍ରେମେ

ତା ବିରହ ରେ ଲୁହ ଢାଳେ

ଶ୍ରାବଣ ମୁଣ୍ଡାଏ ସବୁ ଅପବାଦ

ସିଏ ବର୍ଷା ର ପ୍ରେମ କାଳେ ।

ଶ୍ରାବଣ ର କୋହ ବୁଝେ ନାହିଁ ବର୍ଷା

ବୁଝେ ନାହିଁ କେଉଁ କବି

କବି କବିତାରେ ଶ୍ରାବଣ ପ୍ରେମର

ଆଙ୍କେ ଖାଲି ମିଛ ଛବି।

ଏହା ଥିଲା "ପ୍ରକୃତି ଓ ପ୍ରେମ କବି" କୁ ନେଇ ମୋର ଉପସ୍ଥାପନା। ଆଶା କରେ ସୃଜନୀ ରେ ପଢ଼ୁଥିବା ପାଠକ ଙ୍କୁ ଏହା ପ୍ରେମ ର ରସ ରେ ଭିଜାଇବ ଓ ପ୍ରକୃତି ର ସେହି ନୀରବ କୁ ଶୁଣାଇବ।

ଧନ୍ୟବାଦ ।

ଆପଣଙ୍କ କୈବଲ୍ୟ ନାୟକ।

ପ୍ରକୃତି ଓ ପ୍ରେମକବି