"ଜଗନ୍ନାଥ ସ୍ୱାମୀ ନୟନପଥଗାମୀ ଭବତୁମେ"

ପିଲାବେଳୁ ଜଗନ୍ନାଥ ଙ୍କୁ ଈଶ୍ୱର ନୁହେଁ ବରଂ ପରିବାର ର ସଦସ୍ୟ ରୂପରେ ଦେଖି ଆସିଛି । କିନ୍ତୁ ଗୋଟିଏ ଅବଶୋଷ ଥିଲା ପିଲା ବେଳେ ମୁଁ କାଳିଆ କୁ ଆଖିରେ ଦେଖିନି । ମନ ବହୁତ କଷ୍ଟ ରେ ଥାଏ ଜୀବନ ର 11 ଟି ଆଷାଢ଼ ବିତି ଯାଇଥିଲେ ବି ମୁଁ ପୁରୀ ଯାଇ କାଳିଆ ର ଦର୍ଶନ କରିପାରିନଥିଲି । ଘରେ ବହୁତ ଥର ଯିବାକୁ ବାହାରିଛୁ ହେଲେ ପ୍ରତିଥର ପ୍ଲାନ ଅଟକିଯାଏ । ବୋଧ ହୁଏ ମୁଁ ଏକା ହିଁ ଘରେ ଯିଏକି କେବେବି ଦର୍ଶନ କରିନାହିଁ । କଥାରେ କୁହନ୍ତିନି କାଳିଆ ର ଡୋରି ନଲାଗିବା ଯାଏଁ କେବେ ତା ଧାମ ରେ ପାଦ ପକେଇପାରିବନି ।

ଥରେ ସ୍କୁଲ ରେ ପୁରୀ ଯିବାକୁ ବାହାରିଥାଉ ପିକନିକ ପାଇଁ । ମନ ବହୁତ ଖୁସି ଥାଏ ହେଲେ ପ୍ରତିଥର ଭଳି ଏଥର ବି ସବୁ ଅଟକିଗଲା । ଏଥର ବହୁତ କାନ୍ଦ ଲାଗିଲା , ଜଗନ୍ନାଥ ଙ୍କ ଉପରେ ବହୁତ ଅଭିମାନ କରିଛି। ଦୁଇ ଦିନ ପରେ ମୋ ପିଉସୀ ଙ୍କ ଫୋନ ଆସେ ପାଖକୁ ଯେ ଅକ୍ଟୋବର 20 ଆଡ଼କୁ ମୋର ସ୍କୁଲ ରେ ପରୀକ୍ଷା ଅଛି କି ନାହିଁ । ମୁଁ ମନା କଲି , ଜାଣି ପାରୁନଥାଏ କଣ ପାଇଁ ପଚାରୁଛନ୍ତି । ଶେଷ କୁ ଜାଣିଲି ଯେ ମୋ ପିଉସୀ ଙ୍କ ପୁଅ ର ଜନ୍ମଦିନ ପାଇଁ ପୁରୀ ବାହାରିଛନ୍ତି ଓ ମୋତେ ଯିବାପାଇଁ କହୁଛନ୍ତି । ମୁଁ ଏତେ ଖୁସି ହେଇଗଲି ଯେ ଥରକରେ ହଁ କହିଦେଲି । ତଥାପି ମନ ରେ ଡର ଥାଏ ଏ ପ୍ଲାନ ବି କ୍ୟାନ୍ସଲ ନ ହୋଇଯାଉ। ସେଠି କାଳିଆ କୁ ଦେଖିଲା ପରେ ହିଁ ମୋ ମନ ର ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟିବ ।

ସେଦିନ ର ସମୟ ଆସି ପହଂଚିଗଲା ଅକ୍ଟୋବର 18 ତାରିଖ ରାତି 2 ଟା । ମୋ ପିଉସୀ ଙ୍କ ପରିବାର , ମୁଁ , ମୋ ବୋଉ ଓ ଜେଜେମା ବାହାରିଲୁ ଆମ ଗନ୍ତବ୍ୟ ପଥରେ। ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା , କୋଣାର୍କ , ସାକ୍ଷୀ ଗୋପାଳ , ସୁନାର ଗୌରାଙ୍ଗ ଏମିତି ଦେଇ ଆମେ ପହଂଚିଲୁ ସେହି ପୁଣ୍ୟମାଟି ପୁରୁଷୋତ୍ତମ କ୍ଷେତ୍ର ରେ । ପଶିମଦ୍ୱାର ପାଖରେ ଗୋଟେ ଲଜ୍ ରେ ରହିଲୁ ଯାଇ ସେଠୁ ଫ୍ରେସ ହୋଇ ଦର୍ଶନ ପାଇଁ ଯିବାକୁ। ଠିକ 11 ବର୍ଷର ତଳେ ମୋତେ 11 ବର୍ଷ ହିଁ ହୋଇଥିବ କିନ୍ତୁ ଆଖିରେ ସେବେର ଅନୁଭୂତି ଏବେବି କାଲି ର ପରି ଲାଗୁଛି । ପ୍ରତିଟି କ୍ଷଣ ମୋତେ ଅସ୍ଥିର କରୁଥାଏ ଭକ୍ତ ଓ ଭଗବାନ ର ମିଳନ ପାଇଁ।

ମନ୍ଦିର କୁ ପଶ୍ଚିମ ଦ୍ୱାର ଦେଇ ପ୍ରବେଶ କଲି। ମନ୍ଦିର ରେ ଅନେକ କୋଳାହଳ ଓ ଭିଡ଼ କିନ୍ତୁ ଆଖି ଖୋଜୁଥାଏ ତାର ସେହି ଚକାଆଖି । ମନ କହୁଥାଏ ଅଭିମାନ କୁ ଭାଙ୍ଗି ଯାଇ କୁଣ୍ଢେଇ ପକେଇବି କାଳିଆ କୁ। ଭିଡ଼ ଭିତରେ ଲାଇନ ଲାଗିଥାଏ । ମୁଁ ଓ ମୋ ଜେଜେମା ସାଙ୍ଗରେ ଥାଉ । ମୁଁ ମୋ ବୟସ ହିସାବରେ ବେଶୀ ଛୋଟ ଥିଲି ମୋତେ କିଛି ଦେଖା ଯାଉ ନଥାଏ ଭିଡ଼ ଭିତରେ । ଏମିତି ଲାଗୁଥିଲା ମୋତେ ଏଇଠୁ ହିଁ ଫେରିବାକୁ ପଡ଼ିବ କାନ୍ଦ ଲାଗୁଥାଏ। ଠିକ ସେହି ସମୟରେ ଜଣେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆସି କହିଲେ ଭିଡ଼ କାହିଁ କରୁଛ ଏମିତି କହି ମୋତେ ଓ ମୋ ଜେଜେମା କୁ କାଳିଆ ଆଡ଼କୁ ିଡ଼ି ନେଲେ ।

ମୋ ଆଗରେ ସ୍ୱଂୟ ଚତୁର୍ଦ୍ଧା ମୂରତୀ । ମୁଁ ତ ଭାବିକି ଆସିଥାଏ ମୋ ସାଙ୍ଗ ଭାବରେ କିନ୍ତୁ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଜଗନ୍ନାଥ ଙ୍କ ବିଗ୍ରହ ଦେଖି ମୋତେ ଟିକେ ଡର ଲାଗିଲା । କଳା ମଚମଚ ଅବୟବ କୁ ବିଶାଳ ଚେହେରା ଏତେ ବଡ଼ ଆଖି ଯେମିତି ସାରା ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ତା ଭିତରେ ସମାହିତ ହୋଇଯିବ , ମୁହଁ ରୁ ଏମିତି ତେଜ ଅନୁଭବ ହେଉଥାଏ ଯେମିତି ସହସ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ ଙ୍କର ଆଲୋକ , ଚାରିପାଖରୁ ଯେମିତି ବ୍ରହ୍ମନାଦ ଶୁଭୁଥାଏ । ମୋର ହୃଦସ୍ପନ୍ଦନ ବଢ଼ିଯାଉଥାଏ ଓ ଆଖିରୁ ଲୁହ ବି ବାହାରୁଥାଏ । ମୁଁ ପ୍ରଣାମ କରି ଭିଡ଼ ରୁ ବାହାରିଆସିଲି । ହେଲେ ଭାବିହେଉଥାଏ ଏମିତି ଭାବରେ କାହିଁକି ଲାଗିଲା ମୋତେ କାଳିଆ କୁ ଦେଖି ବୋଧହୁଏ ମୁଁ ଜଣେ ଭଲ ଭକ୍ତ ନୁହଁ ସେଥିପାଇଁ ଏମିତି ଭାବରେ ଦର୍ଶନ ଦେଲେ ।

କିନ୍ତୁ ଯେମିତି ସମୟ ବିତୁ ଥାଏ ଜଗନ୍ନାଥ ଙ୍କ ଜୀବନ୍ତ ସତ୍ତା ମୋ ଭିତରେ ଅନୁଭୂତ ହେଉଥାଏ । ଏମିତି ଲାଗୁଥାଏ ମୁଁ ନିଜ ଭିତରେ ଜଗନ୍ନାଥ ଙ୍କୁ ପାଇକି ଆସିଛି । ସେ ତ ରହସ୍ୟମୟ ତାର ରହସ୍ୟ ତାକୁ ହିଁ ଜଣା ।

ଅବଢ଼ା ଖାଇସାରି ପୁଣି ଲଜ୍ ରେ ବିଶ୍ରାମ ନେଇ ଆସିଲୁ ସନ୍ଧ୍ୟା ଦର୍ଶନ ପାଇଁ । ଭଜନ ଗାୟନ ଚାଲୁଥାଏ ବଡ଼ଦେଉଳ ରେ । ଆମେ ଯେତେବେଳେ ଗଲୁ ବେଶୀ ଭିଡ଼ ନଥାଏ ବହୁତ ଭଲ ଭାବରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ର ଦର୍ଶନ କରିଲୁ । ହେଲେ ଏବେ ଏ କଣ ଶାନ୍ତ ସୌମ୍ୟ ରୂପ ଚକା ଆଖି ର । ଲାଗୁଥିଲା ଯେମିତି କାଳିଆ ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସି ମୋର ମନ ଦ୍ଵନ୍ଦ ର ଉପହାସ କରୁଛି। ତାଙ୍କ ଆଗରେ ନିଜକୁ ସମର୍ପଣ କରିଦେଲି ହାତ ଟେକି । ରହସ୍ୟମୟ ଲୀଳାମୟ ଠାକୁର ଙ୍କର ଲୀଳା କେବଳ ତାଙ୍କୁ ହିଁ ଜଣା ।

ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ 🙏

ଭ

ପ୍ରଥମ ଅନୁଭୂତି ରେ ଜଗନ୍ନାଥ

ପ୍ରଥମ ଅନୁଭୂତି ରେ ଜଗନ୍ନାଥ