ସନ୍ଧ୍ୟା ହେଇ ଆସୁଥାଏ । ସମୁଦ୍ର କୂଳରେ ପିଲାମାନେ ଖେଳିଥାନ୍ତି। ନାଉରି ଡଙ୍ଗା କୂଳକୁ ଟାଣି ବାନ୍ଧି ଦଉ ଥାଆନ୍ତି। ଆଉ କେତେ ଜଣ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକ ଶୁଖୁଆ ଗୋଟାଉଥାନ୍ତି । ଦୁରୁରୁ ସୁଭୁଥାଏ ବଂଶୀ ସ୍ୱର । ସେ ବଂଶୀ ସ୍ୱର କାହ୍ନୁର । ବାଲିରେ ବସି ଫୁଙ୍କୁ ଥାଏ ବଂଶୀ ଟି ।

କାହ୍ନୁ ଖାଲି ନା ନୁହଁ ସେଇ କଳା କାହ୍ନୁ ପରି ରୂପ ଆଉ ଗୁଣ ବି । ପିଲା ଦିନୁ ବାପା ଛେଉଣ୍ଡ। ମା କିଛି ଦିନ ହବ ଏଇ ସମୁଦ୍ରକୁ ମାଛ ଧରିବାକୁ ଯାଇ ଜୁଆର ପାଣି ରେ ହଜି ଯାଇଚି । କହିବାକୁ ଗଲେ ସେ ଏବେ ଦୁନିଆରେ ଏକା। ଗାଁ ମୁଖିଆ ଝିଅ ରାଧିକା , ଅଜୁ ତାର ପିଲା ବେଳ ସାଙ୍ଗ । ଖାଲି ସାଙ୍ଗ ତ ନୁହ କାହ୍ନୁ ରାଧିକାକୁ ବହୁତ୍ ଭଲ ପାଏ । ଆଉ ରାଧିକା ଭି । ଏବେ ତାର ଦୁନିଆ କହିଲେ ରାଧିକା ହିଁ ।

ବଂଶୀ ବଜେଇବା ଶୁଣିଲେ ରାଧିକା ପାଦ ନାଚି ଉଠେ। ଗାଁ ସନ୍ଧ୍ୟା ହେଲେ ଶୁଣେ କାହ୍ନୁର ବଂଶୀ ଶବ୍ଦ ।

ଘର କହିଲେ ମା ଛାଡି ଯାଇଥିବା ଘର ଖଣ୍ଡିକ । କିନ୍ତୁ କାହ୍ନୁ ମାଛ ଧରା ଆଉ ଡଙ୍ଗା ବହିବାରେ ପୁରା ଉସ୍ତାଦ । ସେ ଯେମିତି ମାଛ ଧରେ ଗାଁରେ କେହି ସେମିତି ଧରି ପାରନ୍ତି ନାହିଁ ।

କିନ୍ତୁ ରାଧିକା ଗାଁ ମୁରବିଙ୍କ ଝିଅ । ତାକୁ କେତେ ଧନୀ ଘର ପ୍ରସ୍ତାବ ଆସେ କିନ୍ତୁ ରାଧିକା ଆଡେଇ ଦିଏ । କୁହେ ଯଦି କାହା ହାତ ଧରିବ ତ କାହ୍ନୁ ର ହିଁ । ନହେଲେ ସାରା ଜୀବନ ସେ ସେମିତି ରହିଯିବ ।

ସେ ଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟା ରେ ଡଙ୍ଗା କୂଳରେ ବାନ୍ଧି ବାଲି ଉପରେ ବସି ବଂଶୀ ବଜାଉଥିଲେ କାହ୍ନୁ । ରାଧିକା ଆସି ଚୁପ୍ ଚୁପ୍ ବଂଶୀ ତା କାନ୍ଧରେ ମୁଣ୍ଡ ଦେଇ ବଂଶୀ ଧ୍ଵନିରେ ଲୀନ ଥାଏ ।

କାହ୍ନୁ ପଚାରିଲା ଆଜି କଣ କିଛି ଆଗରୁ ନ କହି ଆସିଚୁ କଥା କଣ ।

ଉତ୍ତରରେ ରାଧିକା କହିଲା ବାପା ବାହାଘର ଠିକ୍ କଲେଣି , ତୁ ତ କିଛି କହୁନୁ ଭାବୁଛି ବାହା ହେଇଯିବି ସେଠି ।

- ତୋରି ଇଚ୍ଛା ଅଛିଁ ତ ?

- ହଁ

- ତାହେଲେ କଣ କହୁଚୁ ସେଠି ହବୁ ତାହେଲେ ମୋର କାନ ହବ

- ଏତେ ଭାବିବା ଲୋକ କାଇଁ କିଛି କରୁନୁ

- କଣ କରିବି କହ

- ବାପାଙ୍କ ସହ ଯାଇ କଥା ହେବୁ ଆଉ କଣ ?

- ହଉ ଠିକ୍ ଅଛି

ଏତିକି କହି ନିଜ ଆଡ଼କୁ ଟାଣି ଆଣିଲା କାହ୍ନୁ ରାଧିକା କୁ ।

ରାଧିକା ଆଉ କାହ୍ନୁ କଥା କାହାକୁ ଅଛପା ନୁହ । ଏମିତି କି ରାଧିକା ର ବାପା ବି ଜାଣନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ସବୁ ବାପାଙ୍କ ପରି ତାଙ୍କର ବି ଇଚ୍ଛା ଝିଅ ଗୋଟେ ଭଲ ପରିବାରରେ ବାହା ହଉ । ଅଜୁ ର ତ ନିଜର ବୋଲି କେହି ନାଇ । ତାକୁ ନେଇ ସେଇ ଘର ଖଣ୍ଡିକ ରେ ରଖିବ । ଅଲି ଅଲି ଝିଅ ସେଠି କେମିତି ରହିବ , ଯାହାକୁ ସେ ନିଜ ରାଜକୁମାରୀ ପରି ରଖିଛନ୍ତି ତାକୁ ଏହି ଭଳି ଘରେ ଦେବାର ଇଚ୍ଛା ନଥିଲା । ସେ ଚାହିଁ ନଥିଲେ କାହ୍ନୁ ସହ ରାଧିକା କୁ ବାହା ଦବାକୁ ।

ପରଦିନ ସକାଳେ କାହ୍ନୁ ଚାଲିଲା ରାଧିକା ଘର ଆଡ଼କୁ । କଥା ହେବାକୁ ତା ବାପାଙ୍କ ସହ । କିନ୍ତୁ ଗାଁ ର ଗୋଟେ ନିୟମ । ବାହାଘର ଠିକ୍ ହେବା ପୂର୍ବରୁ ଗାଁ ସଭା ବସେ । ଠିକ୍ ସେୟା ହେଲା । ସମସ୍ତେ ରାଜି କିନ୍ତୁ ରାଧିକା ବାପା ଙ୍କୁ ଛାଡି ।

ସେ ଗାଁ ମୂରବୀ । ତାଙ୍କ କଥା ଉପରେ ସମସ୍ତଙ୍କ ନଜର । କିଛି ସମୟ ପରେ ଗାଁ ମୂରବୀ କହିଲେ ମୋର କିଛି ଆପତ୍ତି ନାଇ । କିନ୍ତୁ ମୋର ଗୋଟେ ସର୍ତ୍ତ । ଯଦି ପୁନେଇ ରାତି ରେ କାହ୍ନୁ ଡଙ୍ଗା ନେଇ ପାଖରେ ଥିବା ଟାପୁରୁ ମାଛ ନେଇ ଆସିବ ତାହେଲେ ମୁଁ ରାଧିକା ସହ ତାକୁ ବାହା ଦେବି ।

ରାଧିକା ବାପାଙ୍କର ଏହି ଭଳି ସର୍ତ୍ତ ଶୁଣି ଅବାକ୍ । କିନ୍ତୁ କାହ୍ନୁ ରାଜି ଥିଲା ସର୍ତ୍ତରେ ।

ରାଧିକା କାହ୍ନୁ କୁ ଏହି ସର୍ତ୍ତ ପାଇଁ ମନା କରିଥାଏ । ପୁନେଇ ରାତିରେ ଜୁଆର ଆସେ । ଆଉ ସେଇ ଜୁଆରରେ ଯେ ଯାଇଚି ଆଉ ଫେରି ଆସେନି । ବାପା ଜାଣି ଶୁଣି କାଇଁ ଏଭଳି ସର୍ତ୍ତ ରଖିଲେ ସେ ବି ବୁଝି ପରୁ ନଥିଲା ।

ପୁନେଇ ଦିନ ସବୁ ସମୁଦ୍ର କୂଳରେ ଠିଆ । କାହ୍ନୁ ଯିବ ମାଛ ଆଣିବାକୁ ଟାପୁ କୁ । ରାଧିକା ମନା କରୁଥାଏ ।

କାହ୍ନୁ କୁହେ ତୋରି କଣ ମୋ ଉପରେ ଭରସା ନାଇ । ମୁଁ ଭାସେ ଡଙ୍ଗା ଚଲେଇ ଜଣେ । ତୁ ଏଠି ବସି ଦେଖୁ ଥା । ମୁଁ ଏବେ ଯାଇ ଏବେ ଆସିଲି ।

ଗାଁ ଠାକୁରାଣୀ ଠୁଁ ଆଶୀର୍ବାଦ ନେଇ ବାହାରିଗଲା କାହ୍ନୁ , ମାଛ ମାରିବା ଉଦ୍ୟସରେ । ରାଧିକା ଆଖିରୁ ଲୁହ ଝରି ପଡୁଥାଏ। ଗାଁ ଠାକୁରାଣୀ ପାଖରେ କେତେ କଣ ମାନସିକ କରି ଦେଇ ଥାଏ ।

ରାତି ସାରା ସେଇ ସମୁଦ୍ରକୂଳରେ ରହି କାହ୍ନୁ ଆସିବା ବାଟକୁ ଚାହିଁ ରହିଛି । କିଛି ସମୟ ପରେ କାହ୍ନୁ ଡଙ୍ଗା ର ସେଇ ଆଲୁଅ ଦେଖା ଗଲା କିଏ ଜାଣେ କହିଲା ଏଇ ଦେଖ କାହ୍ନୁ ଭାଇ ରାଧିକା ଦିଦି ପାଇଁ ଆସିଗଲା । ରାଧିକା ଖୁସି କହିଲେ ନସରେ । କୂଳକୁ ଡଙ୍ଗା ମା ଆସୁନୁ ଯାଇ କାହ୍ନୁ କୁ ଜାବୁଡି ଧରି ପକେଇଲା ।

କାହ୍ନୁ ର ଡଙ୍ଗାରେ ମାଛ ଗୁଡା ଫକ ଫକ୍ କରୁଥାନ୍ତି। ଗାଁ ଲୋକ ଖୁସୀରେ ଫାଟି ପଡିଥାନ୍ତି । କେବଳ ରାଧିକା ର ବାପା ମନ ଦୁଃଖରେ ଥାଆନ୍ତି ।

ସକାଳେ ସଭାରେ କାହ୍ନୁ କୁ ସବୁ ପ୍ରଂଶସା କରୁଥାନ୍ତି। ରାଧିକା ବି ଖୁସି ଥାଏ । କିନ୍ତୁ ରାଧିକା ର ବାପା ଙ୍କ ପୁଣି ସର୍ତ୍ତ । ତାଙ୍କ କୂଳରେ ଏହି ନିୟମ ଅଛି ଝିଅ ବି ସେଇ ସର୍ତ୍ତ ପୂରଣ କରିବା ଯାହା ପୁଅ କରିଛି ।

ଏଥିରେ ସବୁ ଅବାକ୍ । ରାଧିକା ଜାତିରେ କେଉଟ ମାଛ ମାରି ଜଣେ । ଆଉ ଡଙ୍ଗା ଚଳେଇବା ବି । କିନ୍ତୁ ସେ ଯିବା ଅମାବାସ୍ୟା ରାତିରେ । ବାପା ନିଜ ଝିଅ କୁ ଏହି ଭଳି ସର୍ତ୍ତ ଦେଲେ । କାରଣ ତାର ବାପା ଜାଣିଥିଲେ ରାଧିକା କେବେ ପାରିବନି । କିନ୍ତୁ ରାଧିକା ରାଜି ସେ ଯିବା ସେଇ ରାତିରେ ମାଛ ନେଇ ଆସିବ । ଏଥର କାହ୍ନୁ ବାରଣ କଲା ଯିବା ପାଇଁ । କିନ୍ତୁ ଜିଦି ରାଧିକା ଆଗରେ ସେ କିଛି କରି ପାରିଲା ନାଇ ।

କାହ୍ନୁ କୁହେ ତୋରି ଯଦି କିଛି ହେଲା ମୁଁ ଏକା ବଞ୍ଚିପରିବିନି ।

ରାଧିକା କୁହେ ତୁ ତ ମୋ ପାଇ କରିପାରିଲୁ ମୁଁ କଣ କରିପାରିଵିନି।

କିନ୍ତୁ ରାଧିକା ଜାଣିନି ଜୁଆରରେ ଡଙ୍ଗା ଚଳେଇବା ଅଲଗା ଆଉ ଖାଲି ରେ ଅଲଗା । ସେ ବୁଝେନି । କାହ୍ନୁ ଖାଲି ଭଗବାନ୍ ଙ୍କୁ ଡାକେ। କାଳେ ରାଧିକା ର ବାପାଙ୍କ ମନ ବୁଝି ଯିବା । ଆଉ ସେ ଝିଅ କୁ ରଖି ଦେବେ। କାହ୍ନୁ କଥା ଅଲଗା କିନ୍ତୁ ୟେ ରାଧିକା କଣ କରି ପାରିବ ।

ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଅମାବାସ୍ୟା ପାଖେଇ ଆସିଲା। ରାଧିକା ଆଉ କାହ୍ନୁ ଅମାବାସ୍ୟା ପୂର୍ବ ରାତିରେ କାହ୍ନୁ ର ଡଙ୍ଗା ଉପରେ ବସି କଥା ହଉଛନ୍ତି । କାହ୍ନୁ ଏବେ ବି ମନ କରୁଛି ସେମିତି କରିବାକୁ ରାଧିକା କୁ । କିନ୍ତୁ ସେ ଶୁଣି ବନି । ସେଦିନ ସାରା ରାତି ରାଧିକା ଆଉ କାହ୍ନୁ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁ ଙ୍କ ବାହୁ ବନ୍ଧନରେ କାଟି ଦେଲେ । ରାଧିକା କାହ୍ନୁ ର ଛାତିରେ ମୁଣ୍ଡ ରଖି ସୋଇଛି । କାହ୍ନୁ ଆଖିରୁ ଲୁହ ଝରୁଥାଏ ।

- ତୋରି କଣ ମୋ ଉପରେ ଭରସା ନାଇ କାନ୍ଦୁଛୁ ଯେ

- ନାଇ ଲୋ ପଗେଳୀ ସେମିତି ନୁହ

- ଆଉ ତ ତୋ ଆଖିରେ ଲୁହ କଣ ପାଇଁ

- ତତୋ ପାଇବାକୁ କେତେ କଣ କରିବାକୁ ପଡ଼ୁଚି ।

- କିଛି ପାଇବାକୁ ହେଲେ କିଛି କରିବାକୁ ପଡେ ।

କଥା କଥା ରେ କେତେବେଳେ ସେଇ ଡଙ୍ଗା ଉପରେ ଦୁହେଁ ଶୋଇ ଯାଇଛନ୍ତି ।

ସକାଳ ହେଲା । କାହ୍ନୁ କୁ କାଇଁ କେଜାଣି କିଛି ଭଲ ଲାଗୁ ନଥାଏ। ଆଜି ରାତିରେ ରାଧିକା ଯିବା ଟାପୁ କୁ ମାଛ ନେଇ ଆସିବ। ଦିନ କଥା ଅଲଗା ରାତି ପୁଣି ଅମାବାସ୍ୟା ରାତି । ଭାବି ଭାବି କାହ୍ନୁ ଅଗଲ ପରି ହଉ ଥାଏ ।

ଶେଷ ଥର ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରିଲା ରାଧିକା କୁ ମନ କରିବାକୁ କିନ୍ତୁ ସେ ଶୁଣିଲେନି । ସନ୍ଧ୍ୟା ସମୟରେ ପୁଣି ସବୁ ସେଇ ସମୁଦ୍ର କୂଳରେ ରାଧିକା କାହ୍ନୁ ତାକୁ ଦେଇଥିବା ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧି , ବେଣୀ ରେ ଚମ୍ପା ଫୁଲ ଲଗେଇ ବାହାରିଗଲା। ଡଙ୍ଗା ନେଇ । କାହ୍ନୁ ତା ବାପାଙ୍କୁ ଏ ସର୍ତ୍ତ ନା କରିବାକୁ ନେହୁରା ହେଲା । କିନ୍ତୁ ରାଧିକା ତାକୁ ରାଣ ପକେଇଲା ।

ମା ଙ୍କୁ ସୁମାରଣ କରି କାହ୍ନୁ କୁ କହିଲା ଚିନ୍ତା କରେନା ତୁ ବଂଶୀ ବାଯାଉ ଥା ତୋ ବଂଶୀ ଶୁଣି ଶୁଣି ମୁଁ ଯିବି ଆଉ ଆସିଯିବ ବି ।

ହସି ହସି ବିଦାୟ ନେଲା ରାଧିକା ।

କିଏ ଜାଣିଥିଲା ସେଇ ରାତି ରାଧିକା ଆଉ କାହ୍ନୁ ର ପ୍ରେମ ପାଇଁ ଶେଷ ରାତି ହବ ।

ରାଧିକା ଯାଇଚି ଯେ ଯାଇଚି ଆଉ ଦେଖ ନାଇ ।

କାହ୍ନୁ ମନ ବିଚଳିତ ହେଲାଣି । ଏତେ ସମୟ ଲାଗିବ କଥା ନୁହ ଟାପୁ ରୁ ଫେରିବାକୁ । ମନ ଅସ୍ଥିର ହଉଥାଏ । କିନ୍ତୁ ବଂଶୀ ବାଯାଉଥାଏ । ଯଦି ବଂଶୀ ବନ୍ଦ ହେବା ରାଧିକା ଜାଣିବ ୟା ଉପରେ ରାଗିବ । କିଛି ଭାବି ପାରୁ ନଥାଏ କଣ କରିବ ।

ସମୟ ଗଡି ଚାଲି ଥାଏ ଆଉ କାହ୍ନୁ ମନ ବିଚଳିତ ହେଉଥାଏ। ଆଉ ନିଜକୁ ରୋକି ପାରିଲାନି ନିଜକୁ ।ସମୁଦ୍ରରେ ପହଁରି ପହଁରି ଚାଲିଲା ଖୋଜବାକୁ , ପୁର୍ବରୁ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଦେଖା ଦେବାକୁ ବସିଲେଣି କିଛି ରାଧିକା ର କି ଡଙ୍ଗା ର ଚିହ୍ନ ବର୍ଣ୍ଣ ନାଇ । ଖାଲି ଟାପୁ ପାଖରେ କେତେଟା ଚମ୍ପା ଫୁଲ ଭାସୁଛି ।

କାହ୍ନୁ ରାଧିକା ରାଧିକା ଡାକି ଡାକି ଥକି ଗଲେଣି ରାଧିକା ର ଦେଖ ନାଇ ।

କିଛି ସମୟ ପରେ ଗାଁ ଲୋକେ ଡଙ୍ଗା ନେଇ ଟାପୁ ପାଖକୁ ଆସିଲେ। ରାଧିକାର ବାପା ବି । ରାଧିକା କୁ ସବୁ ଖୋଜିଲେ କିନ୍ତୁ ସବୁ ନିରାଶ ହେଇ ଫେରିଲେ ।

କାହ୍ନୁ ସତେ ଯେମିତି ପଥର ପାଲଟି ଯାଇଚି । ସବୁ ବେଳେ ରାତିରେ ବସି ସେଇ ସମୁଦ୍ର କୂଳରେ ବଂଶୀ ବଜାଉଛି । କାଳେ ରାଧିକା ତାର ସେଇ ରାତିରେ ଆସିବ ।

କାରଣ ସେ ଶୁଣିଥିଲା ସମୁଦ୍ର କାହାରି କିଛି ନିଏନି ଆଉ ନେଇଥିଲେ ବି ଫେରାଇ ଦିଏ। ବାସ୍ କାହ୍ନୁ ସେଥିପାଇଁ ଅପେକ୍ଷା କରିଛି ସମୁଦ୍ର ତାର ରାଧିକା କୁ ଫେରାଇ ଦବା । ଆଉ ରାଧିକା ଆସିଲେ ତାକୁ ଜମା ଛାଡ଼ିବନି ।

ଏମିତି କେତେ ରାତି ଆସିଚି ଆଉ ଯାଇଚି । ସେଇ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଆଉ ଅମାବାସ୍ୟା ବି , କାହ୍ନୁ ର ବଂଶୀ ଭି ଶୁଭୁଚି । ବାସ୍ ସେଇ ରାତି ଠୁଁ ରାଧିକା ହିଁ ଆସୁନି ।

ରାତି ଓ ପ୍ରେମର ପରିଭାଷା

ସବୁ ରାତି ପ୍ରେମ ପାଇଁ କେବଳ ରଜନୀଗନ୍ଧା ର ରାତି ନୁହେଁ କେବେ କେବେ କାହା ପାଇଁ ମଉଳି ଯାଇଥିବା ଚମ୍ପା ବି ବନେ