ବାଇକ ରେ ଅଫିସ ଆସିଲାବେଳେ ସାର ଙ୍କ ଘର ପାଖରେ ଭାବିଲି ତାଙ୍କୁ ଲିଫ୍ଟ ଦେଇ ଦେବି । ଫୋନ ଦି ଦି ଥର କଲି ହେଲେ ସେ ଥରୁଟେ ବି ଉଠେଇଲେ ନାହିଁ । ଏମିତି କେବେ ହେଇ ନଥିଲା ! ଅଫିସ ଆସି ପହଁଚିଲା ବେଳକୁ ସାର ଆସି ସାରି ଥାନ୍ତି । ମୁଁ ମୁହଁ ହାତ ଧୋଇ ସାର ଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ ନମସ୍କାର ଟେ ପକେଇଲି । ତାଙ୍କ ପ୍ରତି-ଉତ୍ତର ରୁ ଲାଗିଲା ମୁଡ଼ ଅଫ ଅଛି । ପଚାରିଲି, " ସାର, ଫୋନେ ଉଠେଇଲେନି ଯେ !" କହିଲେ, ଗାଡି ଚଳାଉଥିଲି । ମୋ ଆଡକୁ ଅନାଉ ନଥାନ୍ତି ଜମା । ମନରେ ସନ୍ଦେହ ହେଲା, କିଛି ଗୋଟେ ହେଇଚି ନିଶ୍ଚୟ ! ଆଉ କିଛି ପଚାରି ବିପଦ କୁ ଡାକି ଆଣିବାକୁ ଚାହୁଁ ନଥିଲି ।

ସେଠୁ ଆସି ମୋ ରୁମ ରେ କାମରେ ଲାଗି ପଡିଲି । ସବୁ ଦିନ ଭଳିଆ ସେଦିନ ବି ସବୁ ଷ୍ଟାଫ ମାନଙ୍କ ସହିତ ବସି କଥା ହେଲେ କିନ୍ତୁ ମୋତେ ଡାକିଲେନି । ମୋ ସନ୍ଦେହ ଆହୁରି ବଢି ଗଲା । ମନେ ମନେ ବହୁତ କଥା ଭାବି ଦେଲି । ଆଜି ଦରମା ପାଇଁ ଉପସ୍ଥାନ ରିପୋର୍ଟ ରେ ତାଙ୍କ ହସ୍ତଖତ ଦରକାର । ଫାଇଲ ବଡ ବାବୁ ଙ୍କୁ କେତେ ବେଳୁ ଦେଲିଣି ହେଲେ ଏଯାଏଁ ସାର ହସ୍ତଖତ କରି ନାହାନ୍ତି । ମୁଁ ମଝିରେ ମଝିରେ ଯାଇ ଅନେଇ ଦେଇ ଆସୁଥାଏ । ଫାଇଲ ରେ କାହିଁ ବା ଦସ୍ତଖତ ହବ !

୪ ଟା ବାଜିଲାଣି । ହେଲେ ଏଯାଏଁ ମୋ କାମ ହେଇନି । ପିଅନ କୁ କହିଲି ମୋ ଫାଇଲ ଟା ସାର ଙ୍କ ହାତକୁ ବଢ଼େଇ ଦିଅ । କିଛି ସମୟ ପରେ ଆସି ଦେଖେ, ମୋ କାମ ହେଇନି । ପିଅନ କହିଲା, ନୋଟ ସିଟ ଫାଇଲ ରେ ଲାଗିନି, ସାର ଦସ୍ତଖତ କରିବେନି । ୪ ମାସ ହେଲା ଉପସ୍ଥାନ ରିପୋର୍ଟ ରେ ସାର ଦସ୍ତଖତ କରୁଛନ୍ତି ହେଲେ କାଇଁ କେବେ ତ ନୋଟ ସିଟ ମାଗି ନଥିଲେ ! ଆଜି ଏ ନୂଆ କଥା କଣ ! ମୁଁ ବି ଆଜି ଦୃଢ ନିଶ୍ଚୟ ଯେ ମୋ ଉପସ୍ଥାନ ରିପୋର୍ଟ ଦିଲ୍ଲୀ ଯିବ ।

ବଡ ବାବୁ ମାର୍କେଟ ରୁ ଆସିଲେ । ମୁଁ ଆଗ କହି ପକେଇଲି ନୋଟ ସିଟ କଥା । ବାଧ୍ୟ ହେଇ ୪ ମାସ ର ନୋଟ ସିଟ ବନେଇଲେ ଆଉ ଫାଇଲ ଆଗକୁ ଗଲା । ସନ୍ଧ୍ୟା ୬ ଟା ବେଳକୁ ବଡ ବାବୁ ମୋ ଉପସ୍ଥାନ ରିପୋର୍ଟ ଆଣିକି ମୋତେ ଦେଲେ । ଆଉ ବିଳମ୍ବ ନକରି ତାକୁ ଦିଲ୍ଲୀ ହେଡ଼ ଅଫିସ କୁ ମେଲ କରି ଦେଲି । ମନରେ ଘୁରି ବୁଲୁଥିଲା ସେଇ ଗୋଟିଏ କଥା, "କଣ ହେଇଛି ଆଜି ସାର ଙ୍କର"? ରାତିରେ ଖାଇବାକୁ ଗଲା ବେଳେ ପିଅନ କୁ ପଚାରିଲି, "ଆଜି ସାର ଟିକେ ଚିନ୍ତିତ ଦେଖା ଯାଉଥିଲେ, କଥା କଣ"? ଟିକେ ବିରାମ ଦେଇ ମୋ ଆଡକୁ ସ୍ମିତ ହାସ୍ୟ ଭରା ଚାହାଣି ରେ କହିଲା, "ତମ ପାଇଁ" ।

ମୋ ପାଇଁ ! ମୋ ପାଇଁ ସାର ଦିନ ସାରା ଚିନ୍ତିତ ଥିଲେ ! କାଇଁ କଣ ଏମିତି କରିଦେଲି କି? ମୋ ପ୍ରଶ୍ନ ର ଉତ୍ତର ଦେବ କି ନାହିଁ ଟିକେ ଭାବିଲା ସେ । ଆଉ କହିଲା, "ନାଇଁ ମଁ, ତମେ କାଲି ଯୋଉ ତାଙ୍କ ଚାମ୍ବର ଭିତରେ ପିଲାଙ୍କୁ ବସେଇ ସାକ୍ଷାତକାର ର ଆୟୋଜନ କଲ, ସେଇଟା ତାଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଲା ନାହିଁ" । ମୋ ହୃଦୟ ର ସ୍ପନ୍ଦନ ଧିମା ହେଇ ଯାଇଥିଲା ଏ କଥା ଶୁଣି । ଏଥିରେ କଣ ଏମିତି ପାପ ହେଇ ଗଲା ଯେ ସାର ମୋତେ ଖରାପ ଭାବୁଛନ୍ତି ? ଏହାର ଗୁଢ ରହସ୍ୟ ଜାଣିବା ପାଇଁ ସମୟ ଚକ୍ର କୁ ଓଲଟା ଘୁରେଇ ଦୁଇ ଦିନ ପଛକୁ ଚାଲନ୍ତୁ ଯିବା ।

ନେତୃତ୍ୱ ର ନ-ରୁ-ତ ଶିଖିବା ପାଇଁ ସରକାର କିଛି ବଛା ବଛା ଅଫିସର ମାନଙ୍କୁ ହାଇଦ୍ରାବାଦ ର ଗୋଟିଏ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ପ୍ରବନ୍ଧନ କଲେଜ କୁ ପଠେଇଲେ । ଗୋଟିଏ ସପ୍ତାହ ର ଲମ୍ବା ଛୁଟି ବୋଲି କହିଲେ ଅତ୍ୟୁକ୍ତି ହେବ ନାହିଁ । ସୋମବାର ରୁ ଶନିବାର, ବଡ ବାବୁ, ମାନେ ମୁଖ୍ୟ କିରାଣୀ ହିଁ ସବୁ କିଛି । ଶୁକ୍ରବାର ଦିନ ପ୍ରବଳ ବର୍ଷା ଓ ଘଡଘଡି । ଅଫିସ ପାଖ ଟ୍ରାନ୍ସଫର୍ମର ଉପରେ ବଜ୍ରପାତ । ଆମ ଅଫିସ ର ଅଧା ଇଲେକ୍ଟ୍ରିକ ଉପକରଣ ପୋଡି ଗଲା । ହେଇ ସଜଡା ହବ ହବ କହି ରାତି ବିତି ଗଲା । ଶନିବାର ଦିନ ଗୋଟିଏ ବେସରକାରୀ ବ୍ୟାଙ୍କ ରେ ନିଯୁକ୍ତି ପାଇଁ ଆମ ଅଫିସ ରେ ସାକ୍ଷାତକାର ହେବାକୁ ସ୍ଥିର ହୋଇଥିଲା । ସପ୍ତାହେ ଆଗରୁ ବିଜ୍ଞାପନ ବଣ୍ଟା ଯାଇ ନିଯୁକ୍ତି ଆଶାୟୀ ମାନଙ୍କୁ ଆମନ୍ତ୍ରଣ କରା ଯାଇଥିଲା ।

ଶନିବାର ସକାଳୁ ସକାଳୁ ପିଲାଙ୍କ ଆଗମନ ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ଯାଇ ଥିଲା । ପିଲାଙ୍କୁ ବସାଇ ଦେଇ ଆମେ ସବୁ ଟ୍ରାନ୍ସଫର୍ମର କୁ ଅନେଇ ଥାଉ, କେତେବେଳେ ସଜଡା ହବ ? ଟାଟା ପାୱାର ଵାଲା ଆସିଲେ । ଆଉ ବିଜୁଳି ଆସୁ ଆସୁ ୧୧ ଟା । ସେତେ ବେଳକୁ ପିଲା ତ ପିଲା ବ୍ୟାଙ୍କ ର ଅଧିକାରୀ ମାନେ ଝାଳ ରେ ଗାଧୋଇ ସାରିଲେଣି । ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ କୁ ସେଦିନ ସେହି ବେସରକାରୀ ବ୍ୟାଙ୍କ ର ଦୁଇ ଜଣ ବଡ ଅଧିକାରୀ ଆସିଥିଲେ ଆଉ ଆମ ଅଫିସ ଅବସ୍ଥା ଦେଖି ଚିନ୍ତିତ ହୋଇ ଯାଇ ଥିଲେ । ସେ ଯାହା ହେଉ, ବିଜୁଳି ଆସିଲା ପରେ କିଛି ଟା ଆଶ୍ଵସ୍ତି ମିଳିଲା । ହଲ ର ପଙ୍ଖା ପୋଡି ଯାଇ ଥାଏ । ୨୦ ପିଲା ଗରମ ରେ ବସି ଅପେକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି । ଟେବୁଲ ଫ୍ୟାନ ଟା ବି ଭାବିଲା, ଏଠି ପିଲାଙ୍କୁ ପବନ ମିଳୁନି ତ ଅଧିକାରୀଙ୍କୁ କାହିଁକି ମିଳିବ ? ତାପରେ ଟେବୁଲ ଫ୍ୟାନ ଟା ବି ଠପ ।

ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ଦସ୍ତାବେଜ ଯାଞ୍ଚ ପରେ ପିଲାଙ୍କ ସାକ୍ଷାତକାର ପାଇଁ ଫ୍ୟାନ ଵାଲା ରୁମ ଖୋଜା ପଡିଲା । ଯୋଉ ରୁମ ରେ ଫ୍ୟାନ, ସେଇ ରୁମ ରେ ଅଳିଆ ଆବର୍ଜନା ଭର୍ତ୍ତି । କୋଉଠି ବସିବେ, ମୁଁ ଚିନ୍ତା ରେ ପଡ଼ିଗଲି । କାରଣ ଏସବୁ ର ଆୟୋଜନ ମୁଁ କରିଥିଲି । ମନେ ମନେ ପିଅନ କୁ ବହେ ଗାଳି ଦେଉ ଥିଲି । ମାସକୁ ମାସ ଦରମା ଠିକ ନେଉଛି ହେଲେ ଅଫିସ ର ଅଳିଆ ଅଫିସ ବାହାରକୁ ଯାଉନି । ମାସେ ହେଲାଣି ଡଷ୍ଟବିନ ଟା ଫୁଲ ହେଇ ବାନ୍ତି କଲାଣି ହେଲେ ତାର ନଜର ପଡୁନି । ସାର ବି ତାଗିଦ କରି ନାହାନ୍ତି କେବେ । ଫ୍ୟାନ ପୋଡି ନଥିଲେ ହୁଏ ତ ବାକି ବନ୍ଦ ଥିବା ରୁମ କେବେ ଖୋଲାଯାଇ ନଥାନ୍ତା । ବଡ ଅଧିକାରୀ ମାନଙ୍କୁ ଏମିତି ଅସନା ରୁମ ରେ ବସେଇଲେ ଅଫିସ ର ମାନ ସମ୍ମାନ ଯିବ । ସେଇୟା ଭାବି ଗୋଟିଏ ପଦକ୍ଷେପ ଟେ ନେଲି ।

ସାର ଙ୍କ ଚାମ୍ବର ଟା ଖାଲି ପଡି ଥାଏ । ତା ସାଙ୍ଗକୁ ଥଣ୍ଡା ଥଣ୍ଡା ଏସି ର ସୁବିଧା ବି । ସାର ଙ୍କ ଟେବୁଲ ସାମ୍ନା ରେ ଦୁଇଟା ଚୌକି ପକେଇଲି ଆଉ ତା ଆଗରେ ଗୋଟେ ଛୋଟ ଚା-ଟେବୁଲ । ଟେବୁଲ ଉପରେ କଣ ପକେଇବି ଭାବିକି ସାର ଙ୍କ ଚୌକି ଉପରେ ପଡି ଥିବା ତଉଲିଆ ଟା ଆଣି ବିଛେଇ ଦେଲି । ଆଉ ପିଲା ବସିବା ପାଇଁ ଟେବୁଲ ଆଗରେ ଗୋଟେ ଚୌକି ଟେ ପଡିଲା । ଏବେ ଯାଇ ଗୋଟେ ଭଲ ସାକ୍ଷାତକାର ରୁମ ଭଳିଆ ଲାଗିଲା ! ଝାଳ ନାଳ ହେଇ ଯାଇଥିବା ବ୍ୟାଙ୍କ ର ଅଧିକାରୀ ମାନେ ଏସି ର ଥଣ୍ଡା ପବନ ରେ ଟିକେ ଆଶ୍ବସ୍ତି ଲାଭ କଲେ । ଆଉ ଜଣକ ପରେ ଜଣେ ସାକ୍ଷାତକାର ଦେଉଥିବା ପିଲା ବି ଥଣ୍ଡା ଏସି ର ମଜା ନେଲେ । ଅବ୍ୟବସ୍ଥା ଭିତରେ ବ୍ୟବସ୍ତା ଦୁରୁସ୍ତ କରିଥିବାରୁ ବ୍ୟାଙ୍କ ଅଧିକାରୀ ମୋତେ ପ୍ରଶଂସା କଲେ ।

ସୁରୁଖୁରୁ ରେ ସାକ୍ଷାତକାର ସରିଲା ଆଉ ଯିଏ ଯାହା ଘରକୁ ଗଲେ । ମୁଁ ବି ଖୁସି ଯେ କିଛି ଅସୁବିଧା ହେଲାନି । ଦିନ ଯାକ ବଡ ବାବୁ ଆଉ ପିଅନ, କମ୍ପ୍ୟୁଟର ରୁମ ରେ ବସି ବସି ଟାଇମ ପାସ କଲେ । ଆଉ ୫ ଟା ବାଜିଲାରୁ ଘର ବାହୁଡା ହେଲେ । ସାକ୍ଷାତକାର ର କିଛି ଫୋଟୋ ମୁଁ ସାର ଙ୍କୁ ଗର୍ବ ର ସହିତ ପଠେଇ ଦେଲି । ଭାବିଲି, ଦେଖି ଖୁସି ହେବେ । କିନ୍ତୁ ତା ପରେ ଯାହା ହେଲା ସେଇଟା ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଜଣା ।

ସାର ଙ୍କ ଚାମ୍ବର ରେ ବେରୋଜଗାରିଆ ପିଲା ଆଉ ନିଯୁକ୍ତିଦାତା ଙ୍କ ପ୍ରବେଶ, ତାଙ୍କୁ ଅସହ୍ୟ ହୋଇ ଯାଇ ଥିଲା । ମୁଁ ବି ଯାହା କଲି ତାହା କେବଳ ଅଫିସ ର ସମ୍ମାନ କୁ ଦେଖି କଲି । ସୋମବାର ଦିନ ସାର ଆସିଲେ ଆଉ ତାଙ୍କ ମୁଡ଼ ଖରାପ । ମୋତେ କିଛି ନ କହିଲେ ମଧ୍ୟ ପିଅନ ମାଧ୍ୟମ ରେ ତାଙ୍କ ବାର୍ତ୍ତା ମୋ ପାଖକୁ ପରୋକ୍ଷ ରେ ପଠାଇ ସାରି ଥିଲେ । ସେଦିନ ଅଫିସ ବନ୍ଦ ହେଲା ବେଳକୁ ପିଅନ ତାଲା ଆଣି ସାର ଙ୍କ ଚାମ୍ବର କୁ ଲକ କଲା । “ବିନା ଅନୁମତି ରେ ପ୍ରବେଶ ବର୍ଜିତ” ର ପୋଷ୍ଟର ମରାଯିବା ଟା ଖାଲି ବାକି ରହି ଗଲା ।

ଅଫିସ ରୁ ବାହାରିଲା ବେଳକୁ, କାନ୍ଥ ରେ ମରାଯାଇଥିବା "ମୋ ସରକାର" ର ଷ୍ଟିଲ ଫଳକ ଉପରେ ନଜର ପଡିଲା । ଟିକିଏ ରହି ଯାଇ ଲେଖା ଯାଇଥିବା ବାକ୍ୟ ଗୁଡିକୁ ପଢିବାରେ ଲାଗିଲି । ୪ ମାସ ର ଚାକିରୀ ରେ କେତେ ଥର ଯେ ଦେଖିଥିବି ଆଉ ପଢିଥିବି ସେ ଫଳକ କୁ । ହେଲେ ତାର ମର୍ମ ଆଉ ଆବଶ୍ୟକତା ସେଇ ଦିନ ଅନୁଭୂତ ହେଲା

"ଏହି କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ଲୋକଙ୍କ ସେବା ପାଇଁ ଅଛି । ଲୋକ ମାନେ ହିଁ ଏହାର ପ୍ରକୃତ ମାଲିକ । ଏହି କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ କୁ ଆସୁଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଉତ୍ତମ ବ୍ୟବହାର ପ୍ରଦର୍ଶନ କରାଯିବା ସହ ବୃତ୍ତିଗତ ଓ ସେବା ମନୋଭାବ ନେଇ ସେମାନଙ୍କ ସମସ୍ୟା ସମାଧାନ ପାଇଁ ପଦକ୍ଷେପ ଗ୍ରହଣ କରାଯିବ"- ମୋ ସରକାର ।

ଗପ ହେଲେ ବି ସତ

ମୋ ସରକାର