ସକାଳର ଦୃଶ୍ୟ ଆକାଶରୁ କ୍ଷୁଦ୍ର ଜଳ ରାଶିର କଣିକା ଆବାହ ମାନ ହେଊଥାନ୍ତି। ଯେପରି ଆକାଶର ସାଗର ରୂପକ ଅଗଭୀର ସମୁଦ୍ର ପରି ଏକ ଏକୁଟିଆ ଡଙ୍ଗାରେ ଭାସୁଛି, ସେହିପରି ଆକାଶରେ ଆଜି ଏକାକୀ ମେଘ ଆକାଶରେ ଭାସୁଛି ।

ତଥାଗତ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଉଠିନାହିଁ । ଧୀରେ ଧୀରେ ସେଜରୁ ସେ ଉଠେ, କାଲି ରାତିରେ ଟେବୁଲ୍ ଊପରେ ଖୋଲାଛାଡିଥିବା ଅର୍ଥନୀତି ବହିକୁ ଯାଇ ବନ୍ଦ କରିଦିଏ ।

ନିଜ କୋଠରୀରୁ ବାହାରି ଆସେ ଏବଂ ନିତ୍ୟକର୍ମ ପାଇଁ ବାହାରକୁ ବାହାରିଯାଏ । ହଠାତ୍ ସେତେବେଳେ ଏକ କଲ ଆସିଲା । କଲ୍ ରେ କୁହନ୍ତି "- ତୁମେ ତଥାଗତ ସାମନ୍ତରାୟ?"

ତଥାଗତ- "ହଁ, କିନ୍ତୁ ଆପଣ?

କଲର୍ - "ଆମେ ତୁମର କଲେଜ ବିଷୟରେ କହୁଛୁ, ତୁମକୁ ବର୍ତ୍ତମାନ NSS କ୍ୟାମ୍ପକୁ ଯିବାକୁ ପଡିବ |"

ସୁନାମି ପାଈଁ ସମୂଦ୍ରର ତଳିଆ ଅଞ୍ଚଳସବୁ ଜଳମଗ୍ନ ହୋଈସାରିଛି। ତେଣୁ ତୁମକୁ ରିଲିଫ୍ ବଣ୍ଟନ ପାଇଁ ସେଠାକୁ ପଠାଯିବ |

ତଥାଗତ - ବର୍ତ୍ତମାନ (ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ହୋଈ )!

କଲ୍ ରେ ଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି - "ହଁ, ତୁମେ ତୁମ କଲେଜରୁ ଯିବା ପାଇଁ ମାସ୍କ, ଟି-ସାର୍ଟ, ଜିନ୍ସ ଏବଂ ଜୋତା ପିନ୍ଧି ଦୁଈ ଘଣ୍ଟା ମଧ୍ୟରେ ସେଠାରୁ ବସ୍ ରେ ଯିବ |"

ଏହା କହି କଲ୍ ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା | ସବୁକିଛି ଠିକ୍ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ବୁଟ୍ ନାହିଁ। ତେଣୁ ଲଜ୍ୟା ସହକାରେ ମଧ୍ୟ ତଥାଗତ‌ଚପଲ ପିନ୍ଧିବାହାରି ପଡେ। ଯେହେତୁ ଏହା ତଥାଗତର ଜାତୀୟ ସେବା ଯୋଜନା ( NSS ) ର ପ୍ରଥମ କେମ୍ପ ଥିଲା ତେଣୁ ସେ କଲେଜକୁ ଯିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଥିଲେ। ସମସ୍ତ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ସେଠାରେ ଯିବା ପାଇଁ ବସ୍ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରାଯାଇଥିଲା, ସେଠାରେ ଅଗ୍ନିଶମ କର୍ମଚାରୀ ଉପସ୍ଥିତ ଥିଲେ।

ଉପନ୍ୟାସ (ଅଜ୍ଞାତିକା)

ଭାଗ ୩