ରାତି ଉପରଓଳି ଟ୍ରେନରେ ଓହ୍ଲାଇଆସେ

ମାଷ୍ଟରକ୍ଯାଣ୍ଟିନ ଦେଇ..।

ଉପରଓଳିଟା ବାଢିଦିଏ

ଗୋଲାପି ଫଗୁ

ମର୍ଗୁଶୀରର ହଳଦିଆ ଗେଣ୍ଡୁ

କଳାମନ୍ଦିର ପାଟ..।

ଧେତ୍..!

ଫାଜେଲି ସଞ୍ଜଟା ବାଛିନିଏ

ମୋ ପ୍ରେମିକାର ପ୍ରିୟ କଳାଚାଦର ସହ

ତା' ମଥାର ଆଇଟେକ୍ସ ବିନ୍ଦି।

ଘୋଡେଇ ହୁଏ,

ଘୋଡାଇ ଦିଏ।

ଆଚ୍ଛା,

ପ୍ରେମିକାର କଳା ଚାଦରଟା ଦେଖିଛ?

ପ୍ରେମିକା!

ଖାଲିଟାରେ ବଦନାମ ହୁଏ..।।

ଲାଲ୍ ଆକାଶଟା

ହଠାତ୍ ଗାଇଉଠେ ବିଦାୟ ସଙ୍ଗୀତ,

ଅସମାପ୍ତ ଆସକ୍ତିରେ ପୂର୍ଣ୍ଣଛେଦ ଟାଣି

ଚଢେଇମାନେ ନୀଡେ ଯା’ନ୍ତି।

ଆଉ ଯାହା ଗାଡିମାନେ..

ଉଁ.. ହୁଁ..

ଏଇ ଦୁଇଚକିଆଙ୍କର ପେଁ ପାଁ

ଜୟଦେବବିହାରରୁ ମାର୍କେଟ ବିଲ୍ଡିଂ..

ସୂର୍ଯ୍ଯ ଢଳିଗଲା ପରେ

ରାତିଟା ଉହୁଁକି ପଡେକି

ମୋ ବସ୍ ମାନେ ବ୍ରେକ ଦିଅନ୍ତି ଏଜି ଟ୍ରାଫିକରୁ ଦଶହାତ ଦୂରରେ!

ରାଜଧାନୀରେ ଫୁଟିଉଠନ୍ତି

ଚଲାବୁଲା ମାଳମାଳ ଫୁଲ,

ଏମାନେ କଥାକୁହନ୍ତି!

ତୁମେ କେବେ ଫୁଲଙ୍କୁ କଜ୍ଜ୍ବଳ ଲଗେଇବାର ଦେଖିଛ?

ଏମାନେ କଜ୍ଜ୍ବଳ ଲଗାନ୍ତି,

ଅବସାଦର ଦୀର୍ଘଶ୍ବାସ ପରେ।

ଚର୍ଚ୍ଚା!

ଏମାନେ କୁଆଡେ ଆଇ.ଜି. ପାର୍କ ଫୁଲଙ୍କଠୁ ବି କୋମଳ।।

ଭୁବନେଶ୍ବରରେ ସଞ୍ଜ ଆସେ,

ଯେବେ ପୁରୁଷମାନେ ପ୍ରେମିକା କୋଳରେ ମୁଣ୍ଡ ଗୁଞ୍ଜନ୍ତି

ଅଜିତ ବାରରେ ଆଇ.ଆଇ.ସି. ର ଝିଅ କ୍ଲୋମିକ୍ସ ଟାଣେ

ଗାନ୍ଧିମାର୍ଗର ଅନ୍ଧାରୁଆ କଣରେ ନାଲି ସ୍କଟ ପିନ୍ଧା ଝିଅ

୩୦ଇଞ୍ଚ ମଜବୁତ କାନ୍ଥରେ ଦୁଇଠୋପା ଲୁହଢାଳି ତରଳେଇବାରେ ମଗ୍ନ

କାହା ନାଲି ଲିପଷ୍ଟିକ ଆକ୍ତାମାକ୍ତା ହୁଏ ଅନ୍ଯର ସ୍ପର୍ଶରେ

ଅନ୍ଧାର!

ନିଜକୁ ଉପହାସ କରେ।।

ସଞ୍ଜ ଦେହରେ ଗାଢତା ଭରେ

ଉତ୍କଳ ହସ୍ପିଟାଲ ରୋଡରେ

ପ୍ରେମିକ କୋଳାଗ୍ରତ କରେ..

କାହାର ମ୍ରିୟମାଣତାରେ ଆକାଶ ମୂକ ପାଲଟେ,

କାହା ହାତରେ ସମର୍ପିଥିବା ସ୍ବପ୍ନର ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଓ୍ବାଇନଗ୍ଲାସ ଧାରରେ..

ଦିଗନ୍ତ ବିସ୍ତାରି ଆଲକାତରା ପିଚୁରୋଡଟା

କୋଳାହଳରୁ ବର୍ତ୍ତିଯାଇ ଧୂସୁରିଆ ଜହ୍ନକୁ ଆଖିମିଟିକା ମାରେ,

ମୂକ ଆକାଶଟା ମୋ କାନ୍ଧରେ ମଥା ରଖେ

ଅତୀତ ବିଦ୍ରୁପ କରିବାରେ ଲାଗନ୍ତି

ସ୍ମୢତି ସବୁ ବହି ଉପର ମଲାଟ ସାଜନ୍ତି।

ସ୍ମୢତି!

ସମୟ କଡଲେଉଟାଇଲା ବେଳେ ମୁହଁ ମୋଡି ଚାଲିଯାଇଥିବା ପ୍ରେମିକା।।

ରାତି ବଢିଚାଲେ

ଏକ ଅସଂଯତ ଦେହ ସହ

ମିଛଟାରେ ନାନା ବାହାନା

ଛାତ ଉପରକୁ ଅକାରଣେ ଧାଇଁଆସେ,

ପାଏ

ପାଣ୍ଡୁର ଜହ୍ନ

ବିକ୍ଷିପ୍ତ ରକ୍ଷପନ୍ତି

ବିସ୍ତିର୍ଣ୍ଣ ବେସାହାରା ଆକାଶ

ଲମ୍ବା ଛାଇ

ବାରିପାରେ ଖୁବ ଚିହ୍ନାଚିହ୍ନା ଦେହର ବାସ୍ନା...।

ଦେହ!

ଗତ ରାତିର ସତେଜ ଫୁଲ।।

ରୁଦ୍ର ନାରାୟଣ ଦାଶ, ଭୁବନେଶ୍ବର, ଖୋର୍ଦ୍ଧା।

# କଫି କଥା ଓ କବିତା

(ଆଗାମୀ ସଂସ୍କରଣ ନିମନ୍ତେ)