ନାରୀ!! ସେ ସ୍ନେହ, ମମତା ଓ କରୁଣାର ପ୍ରତୀକ। କେବେ ସେ ସର୍ବସଂହା ତ କେବେ ପୁଣି ସତ୍ୟ, ଶାନ୍ତି ଓ ଦୟାର ବାର୍ତ୍ତାବହ। ଶିବ ବିଷପାନ କରି ନୀଳକଣ୍ଠ ସାଜିବା ପରି; ସେ ସନ୍ତାନର ଦୁଃଖ ଓ ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ଆକଣ୍ଠ ପାନ କରେ। ଜଗତସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କର ଅପୂର୍ବ ସୃଷ୍ଟି, ତଥା ସୃଷ୍ଟିର ମୂଳ ଆଧାର। ସେଥିପାଇଁ ଶାସ୍ତ୍ରରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରାଯାଇଛି -

"ଯତ୍ର ନାର୍ଯ୍ୟସ୍ତୁ ପୂଜ୍ୟତେ । ରାମନ୍ତେ ତତ୍ର ଦେବତା "।

ଅର୍ଥାତ୍ ଯେଉଁଠାରେ ନାରୀମାନଙ୍କୁ ପୂଜା କରାଯାଏ ସେଠାରେ ସ୍ଵୟଂ ଦେବତାମାନଙ୍କର ଆବିର୍ଭାବ ହୁଏ। ତେଣୁ ସେହି କଲ୍ୟାଣମୟୀ, ସ୍ନେହତୁରୀ ନାରୀ ଚିର ନମସ୍ୟା।

ଏତେ ସବୁ ପରେ ମଧ୍ୟ ଆଜି ଅଶିକ୍ଷା, କୁସଂସ୍କାର, ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସରେ ବିଜଡିତ ହୋଇ ନାରୀ ନିର୍ଯାତିତା। ସମାଜର ଦୁଇଟି ମୁଖ୍ୟ ଅଙ୍ଗ ହେଲେ ନାରୀ ଓ ପୁରୁଷ। ଠିକ୍ ଗୋଟିଏ ମୁଦ୍ରାର ଦୁଇଟି ପାର୍ଶ୍ବ ପରି। କଣ ନାରୀ ବିନା ଏ ସମାଜ ତିଷ୍ଠିବା ସମ୍ଭବ?? ଉତ୍ତର ଆସେ ନା ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ!! ଯଦି ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ ତେବେ ନାରୀ ପାଇଁ ଏ ସମାଜ କାହିଁକି ଶିକୁଳି ରୂପକ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ସବୁ ଗଢିଛି। ନାରୀ ଆଜିର ସାମାଜିକ ବ୍ୟବସ୍ଥା ମଧ୍ୟରେ ଅଣନିଶ୍ୱାସୀ ସଦୃଶ ହୋଇପଡ଼ିଛି। ପୁରୁଷ ସହ ସେ ଚାଲିବାକୁ ସକ୍ଷମ ହୋଇଥିଲେ ହେଁ ଚାଲିବା ବେଳେ ସମାଜ ପଛରୁ ସତେ ଯେପରି ଟାଣି ଧରୁଛି। ସେଥିପାଇଁ ସେ ମାନସିକତାରେ ଗୋଟିଏ ପ୍ରକାର ଦୁର୍ବଳ ହୋଇପଡ଼ିଛି। ଆଜି ପୁରୁଷ ସମାଜର ମୁଖ୍ୟ ସ୍ରୋତରେ ପହଞ୍ଚି ଥିବା ବେଳେ ନାରୀ ମୁଖ୍ୟ ସ୍ରୋତଠାରୁ ସାତ ପଛରେ ଥିବା କହିଲେ ଭୁଲ୍ ହେବନି। କିନ୍ତୁ ଏହାର ସମାଧାନର ବାଟ କଣ ନାହିଁ?? ହିଁ ଅଛି! ସମାଧାନର ବାଟ ହେଉଛି ନାରୀ ସଶକ୍ତିକରଣ।

ନାରୀ ସଶକ୍ତିକରଣ କଣ?

ସମାଜ ଦାବି କରେ ନାରୀ କେବଳ ପୁରୁଷର ଏକ କଳ୍ପ ସହଚରୀ ଏବଂ ନୀଳାସଙ୍ଗିନୀ। ସେ କେବେ ପୁରୁଷ ସହ ସମକକ୍ଷ ହୋଇପାରିବନାହିଁ। ନାରୀ କେବଳ ଗୃହ ମଧ୍ୟରେ ସୀମିତ ହୋଇ ରହିବ। କିନ୍ତୁ ଏହାର ଠିକ୍ ବିପରୀତ ହେଉଛି ନାରୀ ସଶକ୍ତିକରଣ।

ନାରୀ ସଶକ୍ତିକରଣ ହେଉଛି ନାରୀ ପ୍ରତିଭାର ଉପଯୋଗ କରି ସାମାଜିକ ପ୍ରଗତିକୁ ତ୍ୱରାନ୍ଵିତ କରିବା। ନାରୀ ବହୁ ପ୍ରତିଭାର ଅଧିକାରିଣୀ ହୋଇଥିଲେ ହେଁ ପୁରୁଷ ପ୍ରଧାନ ସମାଜରେ ସେମାନେ ନିଜର ପ୍ରତିଭାର ଉପଯୋଗର ସୁଯୋଗ ପାଆନ୍ତି ନାହିଁ। ତେଣୁ ନାରୀର ଶକ୍ତି, ସାମର୍ଥ୍ୟ ପ୍ରତି ସମ୍ମାନ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରି ସେମାନଙ୍କୁ ସଂଗଠିତ କରି ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଏକ ଜାଗରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ହିଁ ନାରୀ ସଶକ୍ତିକରଣ। ନାରୀ ହେଉଛି ସମାଜର ମୂଳାଧାରା। ନାରୀର ଅବନତି, ସମାଜର ଅବନତି। ନାରୀର ଉନ୍ନତି, ସମାଜର ଉନ୍ନତି। ଯେପରି କୁହାଯାଇଛି ଯେ " ଆଜିର ଶିଶୁ କାଲିର ନାଗରିକ"। ସେହିପରି କୁହାଯାଇପାରେ, ଆଜିର ନାରୀ କାଲିର ଭବିଷ୍ୟତ।

ନାରୀଶିକ୍ଷାର ଆବଶ୍ୟକତା:

ନାରୀ ସଶକ୍ତିକରଣ କଥା ଆସିଲେ ହଠାତ୍ ମନକୁ ଆସେ ଶିକ୍ଷା। ଶିକ୍ଷା ହେଉଛି ଏପରି ଏକ ଆୟୁଧ ଯାହା ସାରା ବିଶ୍ୱକୁ ବଦଳେଇ ଦେଇପାରେ। ସେପରି ଯଦି ନାରୀକୁ ଶିକ୍ଷା ଦିଆଯାଏ ତେବେ କଣ ନାରୀ ପୁରୁଷ ସହ ସମକକ୍ଷ ହେଇପାରିବ, ନାରୀ ସଶକ୍ତିକରଣ ହେଲା ବୋଲି ଆମେ ବୁଝିବା, ଏପରି ବହୁତ୍ ପ୍ରଶ୍ନ ମନକୁ ଆସେ।

କେହି ଜଣେ କହିଥିଲେ, ତୁମେ ଯଦି ଗୋଟେ ପୁରୁଷକୁ ଶିକ୍ଷିତ କରାଅ ତେବେ ତୁମେ ଗୋଟେ ପୁରୁଷକୁ ହିଁ ଶିକ୍ଷିତ କରାଇଲା।କିନ୍ତୁ ତୁମେ ଯଦି ଗୋଟେ ନାରୀ କୁ ଶିକ୍ଷିତ କରାଇବ ତାହାଲେ ତୁମେ ଜାଣ ତୁମେ ସମଗ୍ର ଏକ ପିଢ଼ିକୁ ଶିକ୍ଷିତ କରାଇଲ।

ଗୋଟିଏ ଦିଗରେ ଦୃଷ୍ଟି ଦେଲେ ଦେଖାଯାଏ ନାରୀ ଆଜିର ସାମାଜିକ ବ୍ୟବସ୍ଥା ମଧ୍ୟରେ ଅଣନିଶ୍ବାସୀ ହୋଇ ନିଜ ପଥ ଖୋଜିପାରୁ ନ ଥିବା ବେଳେ, ଅନ୍ୟ ପଟେ ନାରୀ ସାମାଜିକ, ରାଜନୈତିକ, ଶିକ୍ଷା, ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସମାଜସେବା, ଅର୍ଥନୈତିକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ନାନା ଘାତ ପ୍ରତିଘାତ ଅତିକ୍ରମ କରି ପୁରୁଷ ସହ ପାଦ ମିଳାଇ ଚାଲିବାକୁ ସକ୍ଷମ ହୋଇଛି। ଉପଯୁକ୍ତ ଶିକ୍ଷା ଓ ସୁଯୋଗ ମିଳିଲେ ନାରୀମାନେ ବିଭିନ୍ନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ନିଜର ପାରଦର୍ଶିତାର ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିପାରିବେ। ଏକ ଶିଶୁ ପୁତ୍ରକୁ ଉପଯୁକ୍ତ ଶିକ୍ଷା ଓ ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ସୁଯୋଗ ଦିଆଯିବାରୁ ସେ ଭବିଷ୍ୟତରେ ବିଭିନ୍ନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ନିଜର ଶ୍ରେଷ୍ଠତା ପ୍ରତିପାଦନ କରିପାରୁଛି। ଠିକ୍ ସେହିପରି ଏକ ଶିଶୁ କନ୍ୟାକୁ ଉପଯୁକ୍ତ ଶିକ୍ଷା ଓ ସୁଯୋଗ ଦେବା ସହ ଏପରି ଏକ ମାନସିକତା ସେମାନଙ୍କୁ ଦେବା ଦରକାର।ଯେପରି; ସେମାନେ ପୁରୁଷଙ୍କ ଠାରୁ କେଉଁଥିରେ ବି କମ୍ ନୁହନ୍ତି, ସେମାନେ ପୁରୁଷଙ୍କ ସହ ପାଦ ମିଳାଇ ସମାଜର ମୁଖ୍ୟ ସ୍ରୋତରେ ସାମିଲ ହୋଇପାରିବେ ଏପରି ଚିନ୍ତାଧାରା ସେମାନଙ୍କର ଉଦ୍ରେକ କରାଇବା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଜରୁରୀ।

ନାରୀ ସଶକ୍ତିକରଣରେ ଶିକ୍ଷାର ଭୂମିକା:

ଆମେ ନାରୀକୁ ଅବଳା, ଦୁର୍ବଳା କହିବାର କାରଣ କଣ??

ଏହାର ମୁଖ୍ୟ କାରଣ ହେଲା ପୁରୁଷ ସମାଜର ମୁଖ୍ୟ ସ୍ରୋତରେ ସାମିଲ ହୋଇଥିଲେ ହେଁ ନାରୀ ସମାଜର ମୁଖ୍ୟ ସ୍ରୋତଠାରୁ ବହୁ ଦୂରରେ ରହିଯାଇଛି। ଆଶାନୁରୂପକ ଉନ୍ନତି କରିପାରିନାହିଁ। ନାରୀବାଦୀମାନେ, ନାରୀ ସଶକ୍ତିକରଣର କଥା କହିଲାବେଳେ ସେମାନେ ପ୍ରାୟତଃ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଆୟୁଧ, ଶିକ୍ଷା ଉପରେ ଜୋର୍ ଦିଅନ୍ତି। ସମାଜର ଗୋଟିଏ ଚିନ୍ତାଧାରା କାହିଁ କେଉଁ କାଳରୁ ରହିଆସିଛି ଯେ, ନାରୀର କାର୍ଯ୍ୟ କେବଳ ଗୃହ ମଧ୍ୟରେ ସୀମିତ। ଯେପରି ରୋଷେଇ କରିବା, ଘର ସମ୍ଭାଳିବା ଇତ୍ୟାଦି। କିନ୍ତୁ ଏପରି ମାନସିକତାକୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୁଲ୍ ପ୍ରମାଣିତ କରି କେତେକ ମହିୟସୀ ମହିଳା ଦେଶର ବହୁ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପଦବୀରେ ମଣ୍ଡିତ ହୋଇଛନ୍ତି। ଯେଉଁଠି ପୁରୁଷର ଶକ୍ତି ପରାହତ ହୋଇଛି, ସେଠାରେ ନାରୀ ଶକ୍ତିର ଅଭ୍ୟୁଥାନ ଘଟିଛି। ନାରୀ କୌଣସିମତେ ଦୁର୍ବଳ ନୁହେଁ, ଖାଲି ଅଭାବ ଅଛି ମାନସିକତାର। ଶିକ୍ଷା କେବଳ ଏହି ମାନସିକତା କୁ ଦୂରେଇ ଦେଇପାରିବ।ନାରୀମାନଙ୍କୁ ଏପରି ମାନସିକତାରୁ ବାହାରି ଭାବିବାକୁ ହେବ ଯେ ସେମାନେ କୌଣସି ମତେ ପୁରୁଷଙ୍କ ଠାରୁ କମ୍ ନୁହେଁ, ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟ କେବଳ ଗୃହ ମଧ୍ୟରେ ସୀମିତ ନୁହେଁ।

ଏତଦ୍ବ୍ୟତୀତ ସଙ୍ଗୀତ, ସାହିତ୍ୟ, କଳା ଓ ବିଜ୍ଞାନ କ୍ଷେତ୍ରକୁ ନିଜର ଉପଯୁକ୍ତ ଅବଦାନ ନିମିତ୍ତ, ତଥା ଦେଶ ଓ ଜାତିର ସମୂହ କଲ୍ୟାଣ ସହଯୋଗ ନିମନ୍ତେ ନାରୀମାନଙ୍କୁ ଉପଯୁକ୍ତ ଶିକ୍ଷାଲାଭ କରିବା ଉଚିତ୍। ଉପଯୁକ୍ତ ଶିକ୍ଷାଲାଭ ଫଳରେ ଯେ, ଭାରତୀୟ ନାରୀ ଦେଶର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶାସନ ଦୃଢ଼ ଭାବେ କରିପାରେ, ତାହା ସୁଲତାନ ରେଜିଆ ଏବଂ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଇନ୍ଦିରା ଗାନ୍ଧୀ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବରେ ପ୍ରମାଣିତ କରିସାରିଛନ୍ତି। ତେଣୁ ନାରୀମାନଙ୍କର ଦକ୍ଷତାରେ କୌଣସି ସନ୍ଦେହ କରିବାରେ ଆବଶ୍ୟକ ନାହିଁ। ଉପଯୁକ୍ତ ଶିକ୍ଷା ଲାଭ କଲେ ନାରୀମାନେ ଯେ ଏକ ଉନ୍ନତ ଓ ସମୃଦ୍ଧ ସମାଜ ଗଠନ କରିବାରେ ପରମ ସହାୟକ ହେବେ, ଏହା ନିଃସନ୍ଦେହ । ତେଣୁ ଭାରତରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଅଞ୍ଚଳରେ ନାରୀମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଶିକ୍ଷାର ପ୍ରସାର ଲାଗି ବିହିତ ଉଦ୍ୟମ ଆବଶ୍ୟକ। ନାରୀକୁ ଶିକ୍ଷିତ କରିବା ପାଇଁ ୨୨ ଜାନୁଆରୀ, ୨୦୧୫ ମସିହାରେ ମୋଦି ସରକାରଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ନିଆଯାଇଥିବା ପଦକ୍ଷେପ ହେଉଛି

ବେଟି ବଚାଓ

ବେଟି ପଢାଓ।

ଶିକ୍ଷିତ ନାରୀ :

ସମାଜର ପ୍ରତିବନ୍ଧକ , ଦୃବଳ ମାନସିକତା ପାଇଁ ଆଜି ପ୍ରାୟେ ଜନସଂଖ୍ୟାର ଅଧା ପ୍ରତିଶତ ନାରୀ ଅଶିକ୍ଷିତ। ଏମାନେ ନିଜର ଅଧିକାର, ସ୍ୱତନ୍ତ୍ରତା ବିଷୟରେ ଆଦୌ ଅବଗତ ନୁହଁନ୍ତି। ସମାଜର ମନୁଷ୍ୟକୃତ ନୀତିନିୟମରେ ଏମାନେ ପରିଚାଳିତ। କିନ୍ତୁ ସମାଜର ପ୍ରତିବନ୍ଧକକୁ ପାର ହୋଇ ଶିକ୍ଷା ଲାଭ କରି ଯେ ନିଜ ଆଶା ଓ ଅଭିଳାଷକୁ ପୂରଣ କରିପାରିଛି।ବିଭିନ୍ନ ଉଚ୍ଚ ପଦ ପଦବୀରେ ରହି ନିଜ ପାରଦର୍ଶିତାର ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିପାରିଛି।ସେ ହିଁ ଶିକ୍ଷିତ ବୋଲି ଆମେ କହିପାରିବା। କିନ୍ତୁ ଗୋଟେ ଶିକ୍ଷିତ ନାରୀର ଓ ନାରୀ ସଶକ୍ତିକରଣ ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ପର୍କ କଣ ହୋଇପାରେ?? ଜଣେ ଶିକ୍ଷିତ ନାରୀ, ଯେ କି ନିଜର ଶିକ୍ଷାଗତ ଅଧିକାର, ସ୍ୱତନ୍ତ୍ରତା ଆଦି ବିଷୟରେ ଅବଗତ।ସେ ନିଜକୁ କେବେ ପୁରୁଷଠାରୁ କମ୍ ବୋଲି ଭାବେନି କି ସମାଜର ପ୍ରତିବନ୍ଧକକୁ ସ୍ବୀକାର କରି ଘର କଣରେ ବସି ରହେନି।

ଆଜିର ନାରୀ କାଲିର ଜନନୀ। ନାରୀ ହିଁ ଭବିଷ୍ୟତ ନାଗରିକର ଜନ୍ମଦାତ୍ରୀ। ଜନ୍ମଠାରୁ ପାଞ୍ଚବର୍ଷ ବୟସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଶିଶୁଟି ମାତୃକୋଳରେ ଲାଳିତ ପାଳିତ ହୋଇଥାଏ।ଏହି ସମୟରେ ଜନନୀର ଶିକ୍ଷା ଶିଶୁମାନଙ୍କ ମନ ଉପରେ ଗଭୀର ରେଖାପାତ କରିଥାଏ। ତେଣୁ ନାରୀମାନେ ଯଦି ଅଶିକ୍ଷିତ ରୁହନ୍ତି, ତେବେ ସେମାନେ ନିଜ ନିଜ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ଉପଯୁକ୍ତ ତଥା ଆଦର୍ଶ ଶିକ୍ଷା ଦବାକୁ ଅକ୍ଷମ ହେବେ।

ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସରେ ଯୁଡ଼ୁବୁଡୁ ଏହି ସମାଜ ମଧ୍ୟ ଶିକ୍ଷିତ ନାରୀକୁ ଘୃଣା ଚକ୍ଷୁରେ ଦେଖେ। କିନ୍ତୁ ଇତିହାସ ମୁକସାକ୍ଷୀ ଅଛି ଯେ, କୌଣସି ଶିକ୍ଷିତ ନାରୀ ପାଇଁ ସମାଜର ପରୋକ୍ଷ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷରେ ହିତ ସାଧନ ହୋଇଛି ପଛେ କିନ୍ତୁ କେବେ ଅହିତ ସାଧନ ହୋଇନି। ଯଦି ଇତିହାସକୁ ଦେଖିବା ତେବେ କେତେ କେତେ ମହିୟସୀ ମହିଳାଙ୍କର ବିରତ୍ୱ, ତ୍ୟାଗ, ନିଷ୍ଠା ତଥା ବଳିଦାନ ଆଖି ଆଗକୁ ଆସିଯାଏ।

ପୁରୁଷ ପରି ନାରୀକୁ ମଧ୍ୟ ଭାରତୀୟ ସମ୍ବିଧାନ ସମାନ ଶିକ୍ଷା ଅଧିକାର ପ୍ରଦାନ କରିଛି। ନାରୀକୁ ଶିକ୍ଷିତ କରାଇବା ପାଇଁ ସରକାର ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ପଦକ୍ଷେପମାନ ମଧ୍ୟ ନେଇଛନ୍ତି । ଆଜିର ଆଧୁନିକ ଯୁଗରେ ନାରୀମାନେ ଆଶାନୁରୂପ ପ୍ରଗତି ମଧ୍ୟ କଲେଣି। ଶିକ୍ଷା, ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ପରି ଅନେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ନିଜର ପାରଦର୍ଶିତା ପ୍ରଦର୍ଶନ ମଧ୍ୟ କରିପାରୁଛନ୍ତି।