ଦର୍ପଣ ସାମ୍ନାରେ ବସି ନିଜ ଖାଲିହାତ ଓ ସିନ୍ଥିକୁ ଚାହିଁ ସାଗରିକା ଭାବୁଥିଲା ,ଆଜି ତାର ସ୍ବାମୀ ମଳୟ ବଞ୍ଚିଥିଲେ ତାହାକୁ କେମିତି ନୂଆ ନୂଆ ଭଙ୍ଗୀରେ ପ୍ରେମ ନିବେଦନ କରିଥାନ୍ତା ...କିନ୍ତୁ ଅକାଳ ଦୁର୍ଘଟଣାରେ ମଳୟ ତାକୁ ଓ ପୁଅ ଚିକୁକୁ ଏକାକୀ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଯାଇଛି।

ଏହି ଅସମୟରେ ତାର କଲେଜ ସମୟର ଘନିଷ୍ଠ ବନ୍ଧୁ ବସନ୍ତ , ତାକୁ ବହୁତ ସହାୟତା କରିଥିଲା ।ତାକୁ ପୁଣି ଦୁନିଆଁରେ ଅଣ୍ଟା ସଳଖି ବାଟ ଚାଲିବାର ଶିଖେଇଥିଲା ।ଆଜି ଯାଏଁ ବାହା ହୋଇନଥିବା ବସନ୍ତ , ଚିକୁକୁ ମଧ୍ୟ ବହୁତ ସ୍ନେହ କରେ । କିନ୍ତୁ ଏଇ କିଛି ଦିନ ହେବ ସେ ଜମା ତାଙ୍କ ଘରକୁ ଆସୁନଥିଲା ।ସାଗରିକା ଜାଣିଥିଲା , କଲେଜ ସମୟରେ ବସନ୍ତ ତାକୁ ପସନ୍ଦ କରୁଥିଲା ,କିନ୍ତୁ ବସନ୍ତ କିଛି ଜଣେଇବା ପୂର୍ବରୁ ତାର ବିବାହ ଠିକ୍ ହୋଇଯାଇଥିଲା।ହଠାତ୍ ବସନ୍ତର ନ ଆସିବାଟା ତାକୁ କେମିତି ଗୋଟେ ଲାଗୁଥିଲା ,କିନ୍ତୁ ନିଜ ମନକୁ ଆୟତ୍ତ କରି ଚିକୁ କଥା ଭାବି ସେ ସେହି ଆଡ଼କୁ ଧ୍ୟାନ ଦେଉନଥିଲା ।

ସେତେବେଳେ କାହା ପାଦ ଶବ୍ଦ ତାର କାନରେ ପଡ଼ିଲା ,ବୁଲି ଦେଖେ ତ ପଛରେ ବସନ୍ତ ଆଉ ତାର ପୁଅ ଚିକୁ।ବସନ୍ତ କହିଲା ,"ଚିକୁର ମାଁ କଣ ମୋତେ ନିଜ ଜୀବନସାଥୀ ହିସାବରେ ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ଚାହିଁବେ କି ? "

ଜଣେ ମାଆ ଭାବେ ,ଏଇ ପ୍ରସ୍ତାବ ନିବେଦନ ଶୁଣି ସାଗରିକା,ବସନ୍ତକୁ ସମ୍ମତି ପ୍ରକାଶ କରିବା ବେଳେ ଲାଗୁଥିଲା ,ଯେମିତି ପୁଣି ଥରେ ମଳୟ ପବନ ବହିବା ଆରମ୍ଭ ହେଲାଣି।

✍🏻ଅଂଶୁମାନ ମହାନ୍ତି

ତା ୮ ଫେବୃଆରୀ ୨୦୨୪ ରିଖ

ପ୍ରେମ ନିବେଦନ ଦିବସ

କିଛି ନିବେଦନ ଏମିତି ବି....