#ଭଗବାନଙ୍କର ସାକ୍ଷ୍ୟ ପ୍ରଦାନ🌹🌹

*********************

ବହୁ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ପୁରୀ ଜିଲ୍ଲାର ସତ୍ୟବାଦୀ ଗ୍ରାମରେ ରାଘବ ଏବଂ ରାଧା ନାମକ ଏକ ଗରିବ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଦମ୍ପତି ରହୁଥିଲେ, ତାଙ୍କର ବାସନ୍ତୀ ବୋଲି ଗୋଟିଏ ଆତି ସୁନ୍ଦର କନ୍ୟାରତ୍ନଟିଏ ଥିଲା ଏବଂ ସେମାନେ ତାକୁ ଅତି ଗେଲବସରରେ ଲାଳନ ପାଳନ କରୁଥିଲେ।

ପିଲାଟି ଦିନରୁ ବାସନ୍ତୀର ଆଚାର ବ୍ୟବହାର ଅତି ସୁନ୍ଦର ଲାଗି ଗାଁର ସବୁ ପିଲାମାନେ ତାସହିତ ଖେଳିବାକୁ ଭଲ ପାଉଥିଲେ l କିନ୍ତୁ ବାସନ୍ତୀର ସବୁବେଳେ ମହେନ୍ଦ୍ର ପ୍ରତି ଆଦର ଥାଏ କାରଣ ମହେନ୍ଦ୍ରଟି ପିଲାଟି ଦିନରୁ ଅନlଥ ଆଟେ l

ମହେନ୍ଦ୍ର ଏବଂ ବାସନ୍ତୀ ପିଲାଟି ଦିନରୁ ହିଁ ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ଅତି ଭଲ ପାଉଥିଲେl କାଳକ୍ରମେ ବାସନ୍ତୀ ଏକ ସୁନ୍ଦର ଯୁବତୀ ରେ ପରିଣତ ହେଲା ଏବଂ ମହେନ୍ଦ୍ର ପେଟ ପୋଷିବା ପାଇଁ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର କୁ ଚାଲିଗଲା।

ଥରେ ଗାଁର ପଣ୍ଡିତ ରାଘବଙ୍କ ସହିତ ଦେଖା ହୁଅନ୍ତେ କହିଲେ ଘରକୁ ଆସନ୍ତୁ ମୋ ପାଖରେ ତୁମ ଝିଅ ପାଈଁ ଅତିସୁନ୍ଦର ପ୍ରସ୍ତାବ ଟିଏ ଅଛି l

ରାଘବ - କୁହନ୍ତୁ ପଣ୍ଡିତେ କାହା କଥା କହୁଥିଲେ ଟି ?ପଣ୍ଡିତେ - ଏଇ ଆମର ସୁଖବିର, ଗାଁର ସବୁଠାରୁ ଧନି ଏଵଂ ପ୍ରତିପତିଶାଳୀ l ଦେଖନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ୍ ସେ ଯାଉଛନ୍ତି ଗୋଟେ ରାଜା ପରି ନା।

ରlଘବ- ହେଲେ ସେ ତ ବାସନ୍ତୀ ଠୁ ବୟସରେ ବହୁତ ବଡ଼ ଆଟନ୍ତି ଏବଂ ତାଙ୍କର ପ୍ରଥମ ସ୍ତ୍ରୀ ମରି ଯାଇଛନ୍ତି।

ପଣ୍ଡିତେ- ହେଲେ କଣ ହେଲା, ତାଙ୍କ ପାଖରେ କେତେ ସୁନା ଗହଣା, ଜମି ବାଡି, ଟଙ୍କା ଅଛି ଜାଣି ଛନ୍ତି ? ତମ ଝିଅର ଦେହ ସୁନା ଗହଣା ରେ ଛାଉଣୀ ହୋଇଯିବ ଏବଂ ତୁମର ନାତି ନାତୁଣୀ ସାତପୁରୁଷ ବସି ଖାଇଲେ ମଧ୍ୟ ସରିବନି l

ଏହା ଭିତରେ ଶୁଖବିର ରlଘବଙ୍କୁ ଖୁସି କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରତିଦିନ ଦାମୀ ଦାମୀ ଉପହାର ସାମଗ୍ରୀ ମାନେ ପଠାଇବାରେ ଲାଗିଲେ, ଦିନେ ରାସ୍ତାରେ ଦୁହେଁ ଆମ୍ନା ସାମ୍ନା ଦେଖା ହୁଅନ୍ତେ ସୁଖବିର ରlଘବଙ୍କୁ କହିଲେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର କୁ। ଯାଉଛୁ ଏବଂ ମୋର ଅନୁରୋଧ ଆପଣ ବି ଆମ ସାଙ୍ଗରେ ଆସନ୍ତୁ, ରାଘବ ଦେଖିଲେ ଜ୍ୱାଇଁ ହେବା ପୂର୍ବରୁ ଯଦି ଏତିକି ଖାତିରି ତେବେ ଜ୍ୱାଇଁ ହେଲା ପରେ କଣ ନ ହେବ ଏବଂ ଗାଁରେ ମୋରମଧ୍ୟ ପ୍ରତିପତ୍ତି ବଢି ଯିବl

ତାପରେ ଠିକ୍ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ଦିନ ସମସ୍ତେ ବାହାରିଲେ, ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରରେ ପହଞ୍ଚି ବାରା କିଛି ଦିନ ପରେ ହଠାତ୍ ରାଘବଙ୍କ ହେହ ଅତି ଖରାପ୍ ହୋଈଗଲା, ଜଣା ପଡିଲା ଯେ ତାଂକୁ ବସନ୍ତ/ହାଡ଼ଫୁଟି ହୋଇଛି ସୁଖବୀର ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଆଦେଶ ଦେଲେ ସେ ଏବେ ଆମସାଙ୍ଗରେ ଆଉ ରହିପାରିବେନି ଏବଂ ତାଂକୁ ଗାଁ ବାହାରେ ଛାଡି ଆସl

ଆଦେଶ ପ୍ରକାରେ ସେପରି କରାଗଲା ଏଣେ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ରେ ଗାଁ ଲୋକଙ୍କୁ ଦେଖି ମହେନ୍ଦ୍ର ଖୁସି ହୋଇ ଗଲା ଏବଂ ଯେତେ ବେଳେ ସେ ଜାଣିଲା ଯେ ରାଘବଙ୍କୁ ଗାଁ ବାହାରେ ଏକ କୁଡ଼ିଆରେ ଏକୁଟିଆ ଛାଡି ଆସିଛନ୍ତି ସେ ବହୁତ ଦୁଃଖ ପ୍ରକାଶ କଲା ଏବଂ ତୁରନ୍ତ ଏକ ବୈଦ୍ୟ ଙ୍କୁ ଧରି ପହଁଚିଗଲା l ଏବଂ ସେଠାରେ ସେ ଦିନ ରାତି ତାଙ୍କର ସେବା ଯତ୍ନ କଲା l

ଯିବା ଦିନ ପଣ୍ଡିତେ ରlଘବଙ୍କୁ ଆସି କାହିଲେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଆଜି ଗାଁକୁ ଫେରି ଯାଉଛୁ ଆଉ ଗାଁରେ ମରିବା ଠାରୁ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ରେ ମଲେ ସ୍ବର୍ଗ ପ୍ରାପ୍ତି ହେବl ଏବଂ ତୁମେ କିଛି ହେଲେ ଚିନ୍ତା କରନି।କିନ୍ତୁ ରାଘବ ମଲେନି ମହେନ୍ଦ୍ରର ଅକ୍ଲାନ୍ତ ପରିଶ୍ରମ ଦ୍ବାରା ସେ ପୁରା ଠିକ ହୋଇଗଲେl।

ରାଘବ କହିଲେ ମହେନ୍ଦ୍ର ମୁଁ ଆସିବାଠୁ ଗୋପାଳଜୀଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିପାରିନି ଦୟାକରି ମୋତେ ଟିକେ ନିଅନ୍ତୁl ଠିକ୍ ଗୋପାଳଙ୍କ ଦର୍ଶନ ସମୟରେ ରାଘବ କହିଲେ ମହେନ୍ଦ୍ର ଏହି ଜନ୍ମରେ ମୁଁ ତୁମର ଋଣ ଶୁଝି ପାରିବିନି କିନ୍ତୁ ଆଜି ମୁଁ ଗୋପାଳଜୀଙ୍କ ସାମ୍ନାରେ ଶପଥ କରି କହୁଛି ମୋର ଝିଅ ବାସନ୍ତୀର ବାହାଘର ତୁମ ସହିତ କରିବି*

ମହେନ୍ଦ୍ର କେବେବି କଳ୍ପନା କରିପାରିଲେନି ଯେ ତାଙ୍କର ଇପ୍ସିତ ସ୍ବପ୍ନ ସତରେ ପୂରଣ ହେବାକୁ ଯାଉଛି, ଏବଂ ସେ ରାଘବଙ୍କୁ ଧରି ଗାଁ ରେ ପହଞ୍ଚିଲେ।ଦିନେ ସୁଖବିର ରାସ୍ତାରେ ବାସନ୍ତୀ ଙ୍କୁ ଦେଖନ୍ତେ ଭାବିଲେ ପଣ୍ଡିତଙ୍କୁ ପୁଣି ଥରେ ରାଘବଙ୍କ ଘରକୁ ପଠେଇବା ଏଣେ ପଣ୍ଡିତେ ରାଘବଙ୍କୁ ମନେଇବା ପାଇଁ ବହୁତ ପ୍ରକାରର ଚେଷ୍ଟା କଲେ ଏବଂ ସୁଖବିର ଭାବି ଶ୍ଵଶୁରଙ୍କୁ ଖୁସି କରିବା ପାଇଁ ଦାମୀଦାମୀ ଉପହାର ମାନେ ପଠେଇ ବାକୁ ଲାଗିଲେ।

ଯେତେ ବେଳେ ସୁଖବିର ର ବାହାଘର ବାସନ୍ତୀ ସହିତ ଠିକ ହୋଇଗଲା ବୋଲି ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲେ, ମହେନ୍ଦ୍ର ଏହା ବିରୋଧ କଲେ ଏବଂ ରଘବାଙ୍କୁ କହିଲେ ଆପଣ ମୋତେ କଥା ଦେଇଛନ୍ତି ବାସନ୍ତୀ ର ବାହାଘର ମୋ ସହିତ କରିବାକୁ ଏବଂ ଆପଣ କିପର ସୁଖବିର ସହିତ ଏହି ବାହାଘର ଠିକ କଲେ,ଏହି କଥା ମୁଁ ପଞ୍ଚାୟତରେ ଅଭିଯୋଗ କରିବି।

ପଞ୍ଚାୟତ ସଭା ଆୟୋଜନ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଗାଁ ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ ଥିଲେ ମହେନ୍ଦ୍ର କଥା ଉଠାଇଲେ ଏବଂ କହିଲେ ରାଘବ ବାବୁ ମୋତେ କଥା ଦେଇଛନ୍ତି ବାସନ୍ତୀ ର ବାହାଘରର ମୋ ସହିତ କରିବାକୁ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଗୋଟେ ଗରିବ ଏବଂ ଅନlଥ ପିଲା ବୋଲି ଏବେ ସେ ମନା କରୁଛନ୍ତିl ସେଇଟା କେବଳ ଶୁଖବିର ଙ୍କୁ ଖାତିରି କରି ଏଟା ମୋ ସହିତ ବହୁତ ଅନ୍ୟାୟ ହୋଇଛି ଏବଂ ଆଜି ମୋତେ ନ୍ୟlୟ ଦରକାର l

ପଞ୍ଚୁ କହିଲେ ଆଛା ମହେନ୍ଦ୍ର ଏହି ସବୁ କଥା କହିଲl ବେଳେ ସେଠାରେ କିଏ ସାକ୍ଷୀ ଥିଲେକି ସେହି ଜାଗାରେ?ମହେନ୍ଦ୍ର କହିଲେ ନାହିଁ କେବଳ ଆମେ ଦୁହେଁ ଥିଲୁ ସେହି ଜାଗାରେ, ମାତ୍ର ସେ ଗୋପାଳଜୀ ଙ୍କ ଆଗରେ ଶପଥ କରି କହିଥିଲେ. ଗୋପାଳ ସବୁ ଶୁଣିଛନ୍ତି l ପଣ୍ଡିତେ ଥଟ୍ଟାରେ କହିଲେ ତାହାଲେ ତାଙ୍କୁ ଏଠିକୁ ସାକ୍ଷୀ ଦେବାକୁ ଡ଼ାକିଆଣ, ସମସ୍ତ ସଭା ହାସ୍ୟ ରୋଳରେ ଭସିଲା।

ମହେନ୍ଦ୍ର ବହୁତ ଅପମାନ ଏବଂ ହତାଶ ବୋଧ କଲେ ସେହି ସମୟ ରେ ହିଁ ସେ ଗାଁ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଗଲେ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରକୁ ଏବଂ ମନେ ମନେ ଭାବିଲେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଦ ତଳେ ପଡ଼ି ମରିଯିବା ହିଁ ଶ୍ରେୟସ୍କରl

ସେ ଗୋପାଳଜିଙ୍କର ମନ୍ଦିରରେ କେତେବେଳେ ପହଞ୍ଚି ଯାଇଛନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ଜମା ହୋସ ନାହିଁ, ଏବଂ ପ୍ରଭୁ ଙ୍କ ପାଦ ତଳେ ପଡି ତାଂକୁ ନିଦ ହୋଇଯାଇଛି l ସ୍ୱପ୍ନରେ ଗୋପାଲଜୀ କହୁଛନ୍ତି ଉଠ ମହେନ୍ଦ୍ର ତୁମେ ବହୁତ ଥକି ଯାଇଚ ନିଅ ଆଗ ଏତକ ଖଇନିଆ ଚାଲ ଆଜି ମୁଁ ତୁମ ସହିତ ଯିବି ସାକ୍ଷୀ ଦେବାକୁ ମାତ୍ର ଗୋଟାଏ ସର୍ତ୍ତ ତୁମେ ଆଗେ ଆଗେ ଯିବ ଏବଂ ମୁଁ ତୁମକୁ ଆନୁସରଣ କରିବି କେବେବି ପଛକୁ ବୁଲି ଦେଖିବନାହିଁ l ମହେନ୍ଦ୍ର କହିଲେ ତାହାଲେ ପ୍ରଭୂ ମୁଁ କେମିତି ଜାଣିବି ଯେ ଆପଣ ମୋ ପଛରେ ଆସୁଛନ୍ତି ବୋଲି ? ଗୋପାଳଜୀ କହିଲେ ମୋର ପାଦର ନୂପୁରର ରୁଣୁ ଝୁଣୁ ଶବ୍ଦରୁ।

ହଠାତ୍ ମହେନ୍ଦ୍ରଙ୍କର ନିଦ ଭାଙ୍ଗି ଗଲା ଦେହ ଏବଂ ମନରେ ଆପୂର୍ବ ଉତ୍ସାହ ଏବଂ ବଳ, ମହେନ୍ଦ୍ର ସିଧା ଗାଁ ଆଡ଼େ ଚାଲିଲେ କଣ୍ଟକିତ ରାସ୍ତା ତାଂକୁ ଫୁଲ ଉପରେ ଚାଲିଲା ପରି ଲାଗିଲା ଏବଂ ସେ ରୁଣୁ ଝୁଣୁ ଶବ୍ଦ କୁ ମଧ୍ୟ ଅନୁସରଣ କରୁ ଥିଲେ l କିନ୍ତୁ ଦିନେ କଣ ହେଲା ନା ଗାଁ କୁ ପହଞ୍ଚି ବାକୁ ଆଉ କିଛି ବାଟ ଅଛି ସେହି ରୁଣୁ ଝୁଣୁ ଶବ୍ଦ ଆଉ ଶୁଣା ଗଲା ନାହିଁ*

ମନରେ ସନ୍ଦେହ ପ୍ରକାଶ ପାଇଲା କଣ ପ୍ରଭୁ ଥକି ପଡ଼ିଲେ କି ? କଣ ପ୍ରଭୁ ମୋତେ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଗଲେ କି? Generally We have more faith over our Doubts And more doubts over our Faith (ମାନେ ସନ୍ଦେହ ଉପରେ ବେଶୀ ବିଶ୍ୱାସ ଏବଂ ବିଶ୍ୱାସ ଉପରେ ବେଶୀ ସନ୍ଦେହ) ସେ ପଛକୁ ବୁଲି ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ପ୍ରଭୂ ପାଷାଣ ପ୍ରତିମା ପାଲଟି ଯାଇଛନ୍ତି, ପରେ ଜାଣିଲା ଯେ ନୁପୁର ଭିତରେ ବାଲି ପଶି ଯାଇଥିବାରୁ ନୁପୁର ଆଉ ରୁଣୁ ଝୁଣୁ ଶବ୍ଦ କରୁ ନାହିଁ l

ସେ କହିଲା ପ୍ରଭୁ ମୋର ବଡ ଭୁଲ୍ ହୋଇଗଲା ମୋତେ କ୍ଷମା କରନ୍ତୁ ଏବଂ ମୋ ସହିତ ଆସନ୍ତୁ, କିନ୍ତୁ ପ୍ରତିମାଟି ସେଇଠି ନିଶ୍ଚଳ ଠିଆ ହୋଇ ରହିଲା l ଶେଷରେ ସେ ଗାଁକୁ ଧାଇଁଲା ଦେଖି ଆସହୋ ପ୍ରଭୂ ନିଜେ ଆସିଚନ୍ତି ସାକ୍ଷୀ ଦେବାକୁ।

ସାରା ଗାଁର ଲୋକମାନେ ଧାଇଁ ଆସିଲେ ଏବଂ ଦେଖିଲେ ସତେତ ଭକ୍ତ ପାଈଁ ଭଗବାନ ନିଜେ ଧାଇଁ ଆସିଛନ୍ତି ସାକ୍ଷୀ ଦେବାକୁ ଗୋପାଳ ଜୀ ସ୍ଵୟଂ ସାକ୍ଷୀ ଦେବାକୁ ଆସିଥିବାରୁ ସେହଦିନଠାରୁ ତାଙ୍କୁ ସାକ୍ଷୀ ଗୋପାଲ ନାମରେ ଡକାଗଲା।🌹🌹