*******ଗଳ୍ପ -ସୁନା*******

ରାଜବୀର ଜଣେ ମିଷ୍ଟଭାଷୀ ଯୁବକ I କୌଣସି ବଦଭ୍ୟାସ ତାଙ୍କର ନାହିଁ I ଯଦି ଜଣେ ବିପଦରେ ପଡିଛି ତେବେ ନିଶ୍ଚୟ ବିପଦରେ ପଡିଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ଙ୍କୁ ପାରୁ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚେଷ୍ଟା କରି ସହଯୋଗ ର ହାତ ବଢ଼ାନ୍ତି I

ରାଜବୀର ଙ୍କ ଏହିଗୁଣ ପାଇଁ ତାଙ୍କ ପଡୋଶୀ ତଥା ଯେଉଁ ମାନେ ରାଜବୀର ଙ୍କୁ ଭଲ ଭାବରେ ଜାଣନ୍ତି ସର୍ବଦା ପ୍ରଶଂସା କରନ୍ତି I

ସମୟଚକ୍ର ରେ ରାଜବୀର ଙ୍କ ବାହାଘର ଜଣେ ସହରର ଧନୀ ଲଳନା ଙ୍କ ସହ ସ୍ଥିର ହୁଏ I

ଝିଅ ଟିଏ ର ନାମ ସ୍ମିତା I ଦେଖିବାକୁ ଗୋଟିଏ ଚାଉଳରେ ଗଢା

I ପ୍ରଥମ ଦେଖାରେ ହିଁ ରାଜବୀର ଙ୍କ ସ୍ମିତା ପସନ୍ଦ ହେଲା I

ଦୁଇ ଜଣ ଙ୍କୁ ବାର୍ତ୍ତାଳାପ ପାଇଁ କିଛି ସମୟ ମିଳିଲା I

ସ୍ମିତା ନମସ୍କାର କଲା ପରେ ରାଜବୀର ଙ୍କ ସମ୍ମୁଖ ରେ ବସିପଡ଼ିଲେ I

ରାଜବୀର:- "ମୋ ନାମ ରାଜବୀର,ଏ ଦୁନିଆରେ ବାପା ମାଆ ମୋ ପାଇଁ ଭଗବାନ I ତାଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ରେ ଆଜି ମୁଁ ଏ ଯାହା ହୋଇଛି I ସେମାନେ ମୋର ବନ୍ଧୁ,ମାର୍ଗଦର୍ଶକ ଓ ସବୁ ବେଳର ସାଥି କହିଲେ ଭୁଲ ହେବ ନାହିଁ I ପେଶା ରେ ଜଣେ ଇଞ୍ଜିନିଅର କିନ୍ତୁ ମୋର ପ୍ରିୟ ବା ନିଶା କହିଲେ ବି ଭୁଲ ହେବ ନାହିଁ ଓଡ଼ିଆ କବିତା ଲେଖେ ,ପଢ଼େ ଓ ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ମାନଙ୍କ ପ୍ରତି

ଦୁର୍ବଳତା ଅଛି I

ଜାଣିଛ ନା ! ଆମ ଘରେ ଗୋଟିଏ କୁକୁର ,ଗୋଟିଏ ବିରାଡ଼ି ,ଗୋଟିଏ ଶୁଆ ପାଳିଛି I ସେମାନେ ମୋର ସାଙ୍ଗ କହିଲେ ଭୁଲ ହେବ ନାହିଁ I"

ଏହା କହି ରାଜବୀର ହସିଲେ ଓ ସ୍ମିତା ବି ହସିଲେ I

ଏହାପରେ ସ୍ମିତା କହିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲେ :-" ମୁଁ ସ୍ମିତା ,ବାପାଙ୍କ ଅଳିଅଳି ଝିଅ I ମୋ ପାଇଁ ମୋ ମମି ସବୁଠୁ ବେଷ୍ଟ ଫ୍ରେଣ୍ଡ I ମୋ ବାପା ମୋ ସବୁ ଇଚ୍ଛା ପୂରଣ କରିଛନ୍ତି I

ଗତବର୍ଷ ବିଏସସି ସରିଛି I

ମୋର ସେତେ କିଛି ବଡ ଅଭ୍ୟାସ ନାହିଁ I କିନ୍ତୁ ସୁନା ଅଳଙ୍କାର ମୋର ବେଶୀ ପ୍ରିୟ I ମୋର ସୁନା ପ୍ରତି ଟିକିଏ ଲୋଭ କହିଲେ ଭୁଲ ହେବନାହିଁ I"

ରାଜବୀର- (ହସି) " ହଁ ଝିଅ ମାନଙ୍କ ତ ସୁନା ହେଉ କି ରୂପା ଅଳଙ୍କାର ହେଉ ଟିକିଏ ଲୋଭ ଥାଏ କିନ୍ତୁ ବେଶୀ ନ ରହିବା କଥା I "

ଦୁହେଁ ବହୁତ ହସିଲେ I

ଏହାପରେ ଦୁଇ ପରିବାର ତଥା ରାଜବୀର ଓ ସ୍ମିତା ସମ୍ମତିକ୍ରମେ ବିବାହ ତାରିଖ ସ୍ଥିର ହେଲା I

ମୋବାଇଲ ରେ ଉଭୟ ଙ୍କର କଥା ହୁଏ I

ରାଜାବୀର ଘରଲୋକେ ବିବାହ ବେଳେ ପ୍ରାୟ 30 ଭରି ସୁନା

ଅଳଙ୍କାର ଧାରଣ ସମୟରେ ସ୍ମିତାକୁ ପିନ୍ଧେଇବେ ବୋଲି ତାଙ୍କ ପରିବାର ସ୍ଥିର କଲେ I ￰ଫୋନ ରେ ମଧ୍ୟ ରାଜବୀର ସ୍ମିତା ଙ୍କୁ ଏ. କଥା କେ I ସ୍ମିତା ଶୁଣି ବହୁତ ଖୁସି ହେଲା I

ଠିକ ସମୟରେ ବିବାହ ତିଥି ଅନୁସାରେ ବିବାହ କାର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ପନ୍ନ ହେଲା କିନ୍ତୁ କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କାରଣ ପାଇଁ ରାଜବୀର ଘର ଲୋକେ ପୁରା 30 ଭରି ସୁନା ରେ ଅଳଙ୍କାର ଗଢେଇ ପାରିଲେ ନାହିଁ I ତେଣୁ 20 ଭରି ସୁନା ଅଳଙ୍କାର ଧାରଣ ସମୟରେ ସ୍ମିତା କୁ ପିନ୍ଧେଇଲେ I

ସ୍ମିତା ଏ ଘଟଣା ଦେଖି ରାଗରେ ଜର୍ଜର ହେଉଥାଏ I ବିବାହ କାର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ପନ୍ନ ପରେ କନ୍ୟା ପକ୍ଷ ବିଦାୟ ନେଲେ I ସ୍ମିତା ଙ୍କୁ ରାଜବୀର ଘରେ ବହୁତ ସମ୍ମାନ ସହ ସ୍ୱାଗତ କରାଗଲା I

ରାତ୍ରି ସମୟରେ ସ୍ମିତା ଓ ରାଜବୀର ରହୁଥିବା କୋଠରୀରେ

ସ୍ମିତା ର କଥା ରାଜବୀର କୁ କହିବାର ଶୁଣାଗଲା I

ସ୍ମିତା- "ମୁଁ ଜାଣିନ ଥିଲି ତୁମ ଘରେ ଏତିକି ଠକ I 30 ଭରି ସୁନା ପିନ୍ଧେଇବୁ କହି ମାତ୍ର 20 ଭରି ପିନ୍ଧେଇଲ,ମୁଁ ମୋ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ନିକଟେ କେତେ ଲଜ୍ଜା ଅନୁଭବ କରୁଥିଲି ଜାଣିଛ ?

ରାଜବୀର- ସ୍ମିତ,ରାଗୁଛ କାହିଁ,ମୋ କଥାତ ଶୁଣ ? ତୁମେ କଥା ନ ଶୁଣି ରାଗିଲେ ମୁଁ କଣ କରିବି ଯେ ?

ସ୍ମିତା:-( ରାଗି ) ଥାଉ ତୁମ କଥା I ଯଦି ସୁନା ନ ପିନ୍ଧେଇ ପାରିବ ତେବେ କହୁଥିଲ କାହିଁକି ?

ତୁମ ଘରେ ସମସ୍ତେ ମିଥ୍ୟାବାଦୀ I ତୁମ ବାପା,ମାଆ ଆଉ ତୁମେ କିଏ ବି ଠିକ ନୁହନ୍ତି !

ରାଜବୀର-"ସ୍ମିତା ତୁମେ ରାଗିଲେ ହେବ କି ?

ଆରେ ବାବା ! ଆମେ ସୁନାରୀ କୁ 30 ଭରି ସୁନା ରେ ଅଳଙ୍କାର ତିଆରି ପାଇଁ ଦେଇଥିଲୁ ହେଲେ କଣ କରିବା ସୁନାରୀ ନିଧି ମଉସା ଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ଙ୍କ ଦେହ ଖରାପ ହେତୁ ମାଉସୀ ଙ୍କୁ ଡାକ୍ତରଖାନା ରେ ଆଡମିଟ କରିବାକୁ ପଡିଲା I

ଆମ ଘରେ ଆମ ଅଜା ବାପା ଅମଳ ରୁ ନିଧି ମଉସା ଙ୍କ ପାଖରେ ସୁନାର ଅଳଙ୍କାର ତିଆରି କରୁ I ତଥାପି ସେ 20 ଭରି ସୁନା ରେ ଅଳଙ୍କାର ତିଆରି କରିଥିଲେ ଯାହା ତୁମେ ଏବେ ପିନ୍ଦିଅଛ I ବାକି 10 ଭରି ମଉସା ହସ୍ପିଟାଲ ରୁ ଆସିଲେ ସୁନା ଅଳଙ୍କାର କରିଦେବେ I ଏବେ ଖୁସି ତ I

ଆଉ ଶୁଣ ବାପା,ମାଆ ବିଷୟରେ ଖରାପ କଥା କହିବନି

ଶୁଣିଲେ କଣ ଭାବିବେ କହିଲ ?"

ସ୍ମିତା-""

ଥାଉ ଥାଉ ତୁମର ନାଟକବାଜି କରିବା ଦରକାର ନାହିଁ ?

ମୁଁ ଯଦି ଜାଣିଥାନ୍ତି ତୁମେ ଏମିତି ଠକିବ ?

କେବେ ମଧ୍ୟ ତୁମକୁ ବିବାହ କରିନ ଥାନ୍ତି I

ମୋତେ ମୋ ଭାଗ୍ୟ କୁ ଖରାପ ଲାଗୁଛି,କେମିତି ଗୋଟିଏ ଅଯୋଗ୍ୟ ପରିବାର ରେ ବୋହୂ ହେଲି I

ଆଉ ତୁମ ବାପା ମାଆ ଶୁଣନ୍ତୁ ମୋ କହିବା କଥା ସତ କଥା ଯଦି ଶୁଣିଲେ ଖରାପ ଲାଗୁଛି ମୁଁ କଣ କରିବି ?

ଦୁନିଆ ରେ ଟଙ୍କା ଓ ସୁନା ହିଁ ସବୁ କିଛି ଏହା ନ ଥିଲେ କେହି ମଧ୍ୟ ପଚାରନ୍ତି ନାହିଁ ?

ଛାଡ଼ ତୁମେ ଟଙ୍କା ଓ ସୁନା ର ମହତ୍ୱ କଣ ଜାଣିବ ?"

ଏମିତି କଥା ଶୁଣି ରାଜବୀର କଣ କହିବେ ବୁଝିପାରିଲେନି I

ସ୍ନେହ,ପ୍ରେମ ,ଭଲ ପାଇବା ଓ ପରୋପକାର ଯେ ସୁନା ,ଟଙ୍କା ରୁପା ଠାରୁ ଅଧିକ ମୂଲ୍ୟବାନ କେମିତି ସ୍ମିତା କୁ ବୁଝେଇବେ ?

ବାସ ମନରେ ନିଷ୍ପତ୍ତିନେଲେ ସ୍ମିତାକୁ ବାସ୍ତବିକତା ଦେଖେଇବାକୁ ପଡି଼ବ ଯେ ସ୍ନେହ ,ପ୍ରେମ ର ମୂଲ୍ୟ ସୁନା ର ମୂଲ୍ୟ ଠାରୁ ଅଧିକ ..!!!

ବିବାହ ର ତିନି ଦିନ ପରେ ରାଜବୀର ଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ବଡ ପ୍ରୋଜେକ୍ଟ ପାଇଁ ବାହାରକୁ ଯିବାକୁ ପଡିଲା I

ଦୀର୍ଘ ସାତ ଦିନ ପରେ ସେ ଘରକୁ ଫେରିଲେ I ଘରକୁ ଫେରିବା ପରେ ସେ ଘରେ ସ୍ମିତା ଙ୍କୁ କହିଲେ - "ସ୍ମିତା ,ଏଇ ନିଅ I ତୁମ ପାଇଁ ସୁନା ର ହାର ଟିଏ ଆଣିଛି I ଆଶା କରୁଛି ତୁମକୁ ସୁନାହାର ଟି ମାନିବ I"

ଏତିକି କହିସାରି ସୁନାହାର ଦେଲାପରେ ସେ ଅନ୍ୟ କୋଠରୀ କୁ ଚାଲିଗଲେ I

ସ୍ମିତା ଯଦିଓ ସୁନାହାର ପାଇଁ ଖୁସି ହେଲେ କିନ୍ତୁ କେଜାଣି କାହିଁକି ରାଜବୀର ଆଚରଣ ତାଙ୍କୁ ଅଲଗା ଅଲଗା ଲାଗିଲା I

ଲାଗିଲା ଯେମିତି ରାଜବୀର ତାଙ୍କୁ ଏଭଏଡ଼(ଅଣଦେଖା) କରିବାକୁ ଲାଗୁଛନ୍ତି I ଆଉ ପୂର୍ବ ପରି ସ୍ନେହ ରେ ପ୍ରେମ ଭାବରେ ତାଙ୍କ କଥାବାର୍ତ୍ତ କରୁନାହାନ୍ତି ?

ଏମିତି ଦୁଇ ତିନି ପରେ ତାଙ୍କୁ ଆଉ ଗୋଟଡ଼ ପ୍ରୋଜେକ୍ଟ ରେ କାମ ମିଳିଗଲା I ସେଠି ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ଦୂର ସ୍ଥାନ କୁ ଯିବାକୁ ପଡ଼ିଲା I

ସେଠିପ୍ରାୟ ସେ ପନ୍ଦର ଦିନ ରହି ଘରକୁ ଫେରିଲେ I

ଫେରିଆସି ସେ ସ୍ମିତା ଙ୍କୁ ଘରେ ଣି ଡାକି କହିଲେ -

"ସ୍ମିତା,ମୁଁ ଆସିଲା ବେଳେ ସୁନାଗହଣା ଦୋକାନ ରୁ ତୁମ ପାଇଁ ଏହି ସୁନା ବଡହାର ଟି ଆଣିଛି ପିନ୍ଧିବ !"

ସ୍ମିତା ସୁନାହାର କୁ ହାତରେ ଧରି - " ଏ ମା ! ଏତେ ବଡ଼ ସୁନାହାର ! ମୁଁ ଜାଣିନ ଥିଲି ତୁମେ ମୋତେ ଏତେ ଭଲ ପା ଏ ସୁନାହାର କେତେପଡିଲା ?

ବହୁତ ଟଙ୍କା ଲାଗିଥିବ ନା ?

ଏହା କହି ସ୍ମିତା ରାଜବୀର ଙ୍କୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ମାତ୍ର ଏ କଣ ରାଜବୀର ଘୁଞ୍ଚିଗଲେ !

ରାଜବୀର- ସ୍ମିତା,ତୁମ କୁ ସୁନାହାର ଭଲା ଲାଗିବା ବଡ଼ କଥା ?

ଆସନ୍ତା ଥର ଆହୁରି ସୁନା ଅଳଙ୍କାର ଆଣିଦେଵି ! !

ତୁମେ ଚିନ୍ତା କରନି !

ଏମିତି କଥା କହି ରାଜବୀର ସେ ସ୍ଥାନ ଛାଡ଼ି ଅନ୍ୟ କୋଠରୀ କୁ ଚାଲିଗଲେ I

ସ୍ମିତାକୁ ପୂର୍ବପେକ୍ଷI ଲାଗିଲା ସତେ ଯେମିତି ରାଜବୀର ତାଙ୍କ ପାଖରୁ ଦୂରକୁ ଦୂରକୁ ଚାଲିଯାଉଛନ୍ତି I

ସେ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଥାଇ ବି ବହୁତ ଦୂରେ !

କେଜାଣି କାହିଁକି ଆଜିର ସୁନାହାର ପିନ୍ଧିବା ତାଙ୍କୁ ଖୁସି ଦେଲା ନାହିଁ I

ଏହାପରେ ପନ୍ଦର ଦିନ ବିତିଯାଇଛି I ରାଜବୀର ଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଭଲ ଇଂଜିନିୟର ଭାବରେ ଭଲ କାମ ପାଇଁ ଭଲ ଭଲ ପ୍ରୋଜେକ୍ଟ ଗୁଡିକ ମିଳି ଯାଉଛି I

ପୁନଶ୍ଚ ତାଙ୍କୁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ପ୍ରୋଜେକ୍ଟ ରେ କାମ ପାଇଁ ସୁଦୂର ସହରକୁ ଯିବାକୁ ପଡିଛି I

ଦୀର୍ଘ ଏକମାସ ପରେ ତାଙ୍କ ଘରକୁ ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତ୍ତନ ହୋଇଛି I

ଘରକୁ ଆସିବା ପରେ ସେ ସ୍ମିତା କୁ ଡାକି କହିଛନ୍ତି - * ଏଇ ନିଅ ତୁମ ପାଇଁ ଛୋଟିଆ ସୁନାହାର ଟିଏ,ମୁଁ ସହର ରୁ ତୁମ ପାଇଁ ଆଣିଛି I

ଆଉ ହଁ,ତୁମ ପାଇଁ ଯେଉଁ ସୁନା ଅଳଙ୍କାର ବିବାହ ସମୟ ରେ ଅଳଙ୍କାର ଧାରଣ ସମୟରେ 10 ଭରି ସୁନା ଅଳଙ୍କାର ବାକି ଥିଲା ତାହା ବି ମୁଁ ଆସିବା ସମୟରେ ସୁନାରୀ ମଉସା ଠାରୁ ନେଇ ଆସିଛି I ସେ ମୋତେ ଫୋନ କରିଥିଲେ ବାବା ରାଜବୀର ଦେଇଥିବା ବାକି ସୁନା ମୁଁ ଅଳଙ୍କାର ତିଆରି କରିଛି,ନେଇଯିବୁ I "

ହଁ ସବୁ ସୁନା ଅଳଙ୍କାର ପିନ୍ଧିନେବ I ଆଉ ଚିନ୍ତା କରନି ଆହୁରି ଗୋଟିଏ ପ୍ରୋଜେକ୍ଟ ର କାମ ଆରମ୍ଭ ଆସନ୍ତା ମାସ ପହିଲା ରୁ ହେବ,ସେ କାମ ସରିଗଲେ ତୁମପାଇଁ ଆହୁରି ନୂଆ ସୁନାହାର ଆଣିଦେବି I

ମୋର ଅଲଗା କାମ ଅଛି ଓ ମନ ବି ବ୍ୟସ୍ତ ଅଛି ତେଣୁ ତୁମ ପାଖରେ ରହିପାରିବିନି I"

ରାଜାବୀର ଙ୍କୁ କଣ କହିବେ ସ୍ମିତା ଭାବିପାରିଲେନାହିଁ ଆଜି କେଜାଣି ଲାଗୁଛି ସତେ ସୁନା ରାଜାବୀର ଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଠାରୁ ଅନେକ ଦୂର କୁ ନେଇଯାଇଛି I

ଶରୀର ପାଖରେ ଥିଲେ ହେ ମନ ର ଦୂରତା ,ହୃଦୟ ର ଭାବନା

କୁ ହୃଦୟଙ୍ଗମ କରିପାରୁଛନ୍ତି କି ନାହିଁ କେଜାଣି !!!!!

ସମୟ ଚକ୍ର ରେ ଏମିତି ଦିନ ପରେ ଦିନ ଗଡିଚାଲେ ,ଆଉ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଥର ଯେତେବେଳେ ରାଜବୀର ଘରକୁ ଫେରନ୍ତି ସ୍ମିତା ପାଇଁ ନିଶ୍ଚୟ କିଛି ସୁନା ଅଳଙ୍କାର ଆଣିଦିଅନ୍ତି I

କଥାରେ ଅଛି କଳି ପୁରୁଷ ଚାରି ସ୍ଥାନ ରେ ରୁହେ -ଯେଉଁଠି ମଦ୍ୟପାନ ହୁଏ,ଯେଉଁଠି ବ୍ୟଭଚାରୀ ହୁଏ,ଯେଉଁଠି ଜୁଆଖେଳ ହୁଏ ଆଉ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ବା ସୁନା I ଆଉ କଳି ର ପ୍ରବେଶ ରେ ସୁଖର ସଂସାର ମଧ୍ୟ ଜଳିପୋଡ଼ି ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ I

ଆଜି ସ୍ମିତା ଭାବନ୍ତି ବୋଧେ ସୁନା ର ଲୋଭ ତାଙ୍କ ସୁନା ସଂସାର କୁ ଅଶାନ୍ତ ର ଅନଳରେ ପ୍ରତିକ୍ଷଣ ଦଗ୍ଧୀଭୂତ କରୁଛି I

ଇଶ୍ୱର ଙ୍କ କଣ ବା ଇଚ୍ଛା ଅଛି କେବେ ରାଜାବୀର ଓ ସ୍ମିତା ପରସ୍ପର ପ୍ରେମପୂର୍ଣ୍ଣ କଥା ହେବେ ଓ ତାଙ୍କ ସଂସାର ରଥ ପୁଣିଥରେ ସୁରୁଖୁରୁ ରେ ଆଗେଇଯିବ I

ଅପରାହ୍ନ ସମୟ I

ଘରେ ରାଜବୀର ଓ ସ୍ମିତା ଥାନ୍ତି I ତାଙ୍କ ଘର ସାମନାରେ କାର ଟିଏ ଅଟକିଲା I କାର ଭିତରୁ ଜଣେ ଯୁବତୀ ବାହାରିଲେ I

ଘର ର ଆଲାର୍ମ ଘଣ୍ଟି ବଜେଇଲାପରେ ସ୍ମିତା ଯାଇ କବାଟ ଖୋଲି ଦେଖିଲେ !

ଏ କଣ ତାଙ୍କ କଲେଜ ସହପାଠୀ ବିନ୍ଧ୍ୟା I ଏ ସହର ର କୋଟିପତି ରମେଶ ବାବୁ ଙ୍କ ଅଲିଅଳି କନ୍ୟା I

ସେ ପୁଣି ଆଜି ଏ ଘରେ !

କଣ କରିବେ କିପରି ସ୍ବାଗତଂ କରିବେ ଭାବିପାରୁନ ଥାନ୍ତି I ଏହା ଦେଖି ବିନ୍ଧ୍ୟା କହିଲେ ଆରେ କଣ ଏମିତି ହେଉଛୁ ,କିଛି ବ୍ୟସ୍ତ ହେବା ଦରକାର ନାହିଁ ବାବା !

ତୁ ସିନା ବାହାଘର ସମୟ ରେ ଖବରଦେଲୁନାହିଁ, ମୁଁ କିନ୍ତୁ ମୋ ପ୍ରିୟ କଲେଜ ସାଥୀ ଙ୍କୁ କେମିତି ଭୁଲିପାରିବି କହିଲୁ ?

ଆସନ୍ତା ସପ୍ତାହ ରେ ଆମ ବିବାହର ର "ରିଂ ଶରିମନି" ଅଛି ,ଯେମିତି ବି ତୋତେ ପହଞ୍ଚିବାକୁ ପଡ଼ିବ ?

ସ୍ମିତା ଏ କଥା ଶୁଣି ହସିଦେଲା I

ବିନ୍ଧ୍ୟା-"ସ୍ମିତା,ତୁମ ସିଏ କୁଆଡେ ଗଲେ ମାନେ ହଜବେଣ୍ଡ ମ ?

ଅଛନ୍ତି ନା ତାଙ୍କ କାମ ରେ ବାହାରକୁ ଯାଇଛନ୍ତି ?

ସ୍ମିତା-ହଁ ଅଛନ୍ତି ?

ରାଜବୀର କୋଠରୀ ଭିତରୁ ବାହାରିଲେ I

ବିନ୍ଧ୍ୟା ରାଜାବୀର କୁ ଦେଖି - (ଆଶ୍ଚଯ୍ୟ) ଓଃ ! ଆପଣ ସ୍ମିତା ର ସ୍ୱାମୀ I ସ୍ମିତା ସତରେ ତୁମେ ବହୁତ ଲକି I ଏମିତି ଜଣେ ମହାନ ବ୍ୟକ୍ତି କୁ ତୁମେ ସ୍ୱାମୀ ରୂପରେ ପାଇଛ I

ହଁ ତାଙ୍କ ପରିଚୟ କରେଇବାର ଦରକାର ନାହିଁ ,ଆମେ ପରସ୍ପର କୁ ଭଲ ଭାବେ ଜାଣିଛୁ ଯଦିଓ ଗୋଟିଏ ବର୍ଷ ତଳେ ଆମ ଭେଟ ହୋଇଥିଲା ଏକ ଘଡ଼ିସନ୍ଧି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ରେ !

ରାଜବୀର ସାର,ଆପଣ ମୋ ମେରେଜ ରିଙ୍ଗ ଶରିମୋନୀ କୁ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ଆସିବେ I ହଉ ଆସୁଛି ସାର,ଆସୁଛି ସ୍ମିତା ବହୁତ କାମ ଅଛି ,ନିଶ୍ଚୟ ଆସିବୁ I

ସ୍ମିତା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଏ କଣ ଦେଖୁଛି,ସ୍ୱପ୍ନ ନା ବାସ୍ତବତା I ରାଜବୀର

ସହ ବିନ୍ଧ୍ୟା ର ସମ୍ପର୍କ କଣ ?

ଯେଉଁ ଝିଅ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗ ହେବା ପାଇଁ ସହର ର ସବୁ ଝିଅ ଚାହୁଁଥିଲେ ସେ ଭିତରୁ ସ୍ମିତା ନିଜେ ଜଣେ !

କିନ୍ତୁ ସେ ଝିଅ ବିନ୍ଧ୍ୟା ର ରାଜବୀର ପ୍ରତି ଏମିତି ଶ୍ରଦ୍ଧା ଓ ସମ୍ମାନ

କେଜାଣି କାହିଁକି ସ୍ମିତା କୁ ଅବିଶ୍ୱାସ ଲାଗୁଥାଏ !

ଠିକ ରିଙ୍ଗ ଶରିମୋନୀ ସମୟ ରେ ଉଭୟ ସ୍ମିତା ଓ ରାଜବୀର ପହଞ୍ଚିଲେ I

ଅତି ସାଧାରଣ ସାଜସଜ୍ଜା ଯାହା ସ୍ମିତାକୁ ବିସ୍ମିତ କଲା I

ଏତେବଡ଼ କୋଟିପତି ହୋଇ ଏମିତି ଆୟୋଜନ ସ୍ମିତା କୁ କେମିତି ଅଜବ ଲାଗିଲା I

ଦୂରରୁ ରାଜବୀର ଓ ସ୍ମିତା କୁ ଦେଖି ବିନ୍ଧ୍ୟା ଷ୍ଟେଜ ରୁ ନିଜେ ଉଠିଆସି ସ୍ବାଗତଂ ଜଣାଇଲେ I

ତାଙ୍କ ପତି ଗୋଟିଏ ସାମାନ୍ୟ ଇଂଜିନିୟର ତାଙ୍କୁ ପୁଣି ଏତେ ସମ୍ମାନ କେଜାଣି କାହିଁକି ସ୍ମିତାଙ୍କ ପାଇଁ କୌଣସି ବିସ୍ମୟ କାହାଣୀଠାରୁ କମ ନ ଥିଲା I

ବାସ ଅତି ନିରାଡ଼ମ୍ବର ଭାବେ ରିଙ୍ଗ ଶରିମୋନୀ କାଯ୍ୟକ୍ରମ ହେଲା I

କିନ୍ତୁ ସ୍ମିତା ମନରେ କୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ !

ସେ ମନର ଭାବ କୁ ବେଶୀ ସମୟ ଚାପି ରଖି ନ ପାରି ବିନ୍ଧ୍ୟା କୁ ପଚାରିଲେ-ବିନ୍ଧ୍ୟା,ସତ କହିବ ତୁମ ବାପ କୋଟିପତି କିନ୍ତୁ ଏ

ନିରାଡ଼ମ୍ବର ଆୟୋଜନ କାହିଁକି ?

ମୋ ମନେ ଅଛି ତୁମେ କଲେଜ ପଢ଼ୁଥିବା ବେଳେ ଡାଇମଣ୍ଡ ହାର ଓ ଗୋଲଡ ରିଙ୍ଗ ର ବହୁତ ପ୍ରିୟ ଥିଲ କିନ୍ତୁ କେଜାଣି ଆଜି ତୁମ ଗଲା ରେ ମାତ୍ର ଗୋଟିଏ ସୁନା ର ହାର !

ଲୋକେ ତୁମକୁ କଣ ଭାବିବେ ?

ବିନ୍ଧ୍ୟା ହସି କହିଲେ - ବୁଝିଲ ମୋ ପ୍ରିୟ ସାଙ୍ଗ ସ୍ମିତା,ସମୟ ମଣିଷ କୁ କଣ ନ ଶିଖାଏ I

ସମୟ ମୋତେ ଶିଖେଇଛି ଏ ଦୁନିଆ ରେ ସୁନା,ରୁପା ଆଉ ହୀରା ଠାରୁ ମୂଲ୍ୟବାନ ଜିନିଷ ହେଲା ଜଣେ ଭଲ ମଣିଷ କୁ ଖୋଜି ପାଇବା I

କଥାରେ ଅଛି - ମଣିଷ କୁ ବିପଦ ହିଁ ଭଲ ଶିକ୍ଷI ଦିଏ I

ତୁ ବହୁତ ଭାଗ୍ୟବାନ ରାଜାବୀର ପରି ସ୍ୱାମୀ ପାଇଛୁ I ମୁଁ ଜାଣେ ସ୍ମିତାତୋର ସୁନା ଅଳଙ୍କାର ପ୍ରତି ଦୁର୍ବଳତା ଏ ପ୍ରଶ୍ନ

ତୋତେ ପଚାରିବା ପାଇଁ ବାଧ୍ୟ କରିଛି I

ଗୋଟିଏ କଥା ଶୁଣ :-ସ୍ତ୍ରୀ ର ପ୍ରକୃତ ଅଳଙ୍କାର ତାହାର ସ୍ୱାମୀ I

ସ୍ୱାମୀ ହିଁ ଜଣେ ସ୍ତ୍ରୀ ର ଉତ୍ତମ ବନ୍ଧୁ I ସେ ସାତ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ସାଥି

I

ମୋର ଜଣେ ସାଙ୍ଗ ମିତା ତାହାର ଏମିଳଙ୍କାର ପ୍ରତି ବଡ ଦୁର୍ବଳତା ଥିଲା ,ସେଥିପାଇଁ ତାହାର ସ୍ୱାମୀ କୁ ବହୁତ କଥା କୁହେ ,ଯଦି ପତ୍ନୀ ର ଇଚ୍ଛା ପୂରଣ କରିପାରୁନ କାହିଁକି ବାହାହେଉଥିଲା କହୁଥିଲାହାପରଠାରୁ ମିତା ର ସ୍ୱାମୀ ମିତାର ଆଶା ପୂରଣ ପାଇଁ ଅନ୍ୟାୟ ଉପାୟରେ ମଧ୍ୟ ଅର୍ଥ ଅର୍ଜନ ପାଇଁ ମନୋନିବେଶ କଲା ,ଶେଷରେ ନିଜ ଚାକିରିରୁ ନିଲମ୍ବନ ହେବା ସହ ଏବେ ଦିନରାତି ମଦପିଇ ଗଡୁଛି ଆଉ ମିତା କୁ ବି ମାରୁଛି I

ଗୋଟିଏ ନିରୀହ ଲୋକକୁ ସୁନା ର ମୋହ ମଦ୍ୟ ପାଖକୁ ଟାଣିନେଇ ମଦୁଆ କରି ଗୋଟିଏ ପରିବାର କୁ ନଷ୍ଟ କରିଦେଲା I

ଯେତିକି ଆମ କୁ ଭଗବାନ ଦେଇଛନ୍ତି ସେତିକି ରେ ଖୁସିହେଲେ କଣ ହୁଅନ୍ତାନି ?

ସ୍ମିତାର ଆଖି ରେ ଅଶ୍ରୁ !

ବିନ୍ଧ୍ୟା- କୋରାପୁଟ କୁ ଆମେ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କାମ ପାଇଁ ଯାଇଥାଉ ଆଜିକୁ ଗୋଟିଏ ବର୍ଷ ତଳର କଥା I

ଶୀତଦିନ ଆମ ଗାଡ଼ି ରାସ୍ତାରେ ଖରାପ ହେଲା I ହଟାତ କିଛି ବ୍ୟକ୍ତି ଆମ ଗାଡି ପାଖକୁ ଆସି ମୋ ବାପା ଓ ମୋତେ ଆକ୍ରମଣକରି ଆମ ପାଖରେ ଥିବା ଟଙ୍କା ଓ କିଛି ଅଳଙ୍କାର ନେଇଗଲେ I

ଆମେ ଅସହାୟ ,କେହି ମଧ୍ୟ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ନାହିଁ I

ସେ ସମୟରେ ଦେବଦୂତ ପରି ଆସି ତୁମ ସ୍ୱାମୀ ରାଜବୀର ଆମ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ସେହି ଜଙ୍ଗଲ ପାଖରେ ଥିବା ଅନାଥାଶ୍ରମ କୁ ନେଇ ସେବା ଶୁଶ୍ରୁଷା କରିଥିଲେ I

ପ୍ରାୟ ସପ୍ତାହ ରହିଲା ପରେ ଭଲ ହୋଇ ଆମେ ଘରକୁ ଫେରିଲୁ I

ସେଠିଜାଣିଲି ରାଜାବୀର ଏମିତି ଦୁଇତିନି ଜାଗାରେ ଥିବା ଅନାଥ ଆଶ୍ରମ ରେ ପ୍ରତିମାସ କିଛି ନିଜ ଦରମା ରୁ ସଞ୍ଚିତ ଅର୍ଥ

ଦାନ କରନ୍ତି ଯାହା ଦ୍ୱାରା ଗରିବ ଶିଶୁଟିକୁ କିଛି ଖାଇବାକୁ ମିଳିଥାଏ I

ସେଠି ଯେଉଁ ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଅନାଥାଶ୍ରମ ର ପିଲା ମାନଙ୍କ ଠାରୁ ମିଳିଥିଲା ତାହା ସ୍ମୃତିହୋଇ ଜୀବନବ୍ୟାପି ରହିବ I

ଏଥିରୁ ଆମ ରାଜାବୀର ଓ ମୋ ଭିତରେ ବନ୍ଧୁତା ହେଲା ଓ ଆମେ ଦୂରରେ ରହି ମଧ୍ୟ ସମାଜରେ ନିଷ୍ପେସିତ ,ଅବହେଳିତ ଶିଶୁ ମାନଙ୍କର ବିକାଶ ପାଇଁ କିଛି କାମ କରୁଛୁ I

ଆଉ ହଁ ତୁମ ମନ ରେ ଆମ ସାଜସଜ୍ଜା ପ୍ରତି ଟିକିଏ ଅଲଗା ଧାରଣା ହୋଇଥିବ I

ମୋ ବାପା ରିଙ୍ଗ ଶରିମୋନୀ ଅତି ଧୂମଧାମ ରେ କରିବାର ଇଚ୍ଛା ରଖିଥିଲେ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ହିଁ ମନାକରି ନିରାଡ଼ମ୍ବର ସାଜସଜ୍ଜା ଉପରେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଇଥିଲି I

ନିରାଡ଼ମ୍ବର ସାଜସଜ୍ଜା କରି ଯଦି କିଛି ଅନାଥ ପୁଅଝିଅ କୁ କିଛି ସେବା କରିବାର ସୌଭାଗ୍ୟ ମିଳେ ସବୁଠୁ ବେଶୀ ଖୁସି ମତେମିଳିବ I ଏହା ହିଁ ମୋର ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟ ଥିଲା I

ତୁମ ସ୍ୱାମୀ ବହୁତ ଖୋଲା ହୃଦୟ ର ବ୍ୟକ୍ତି ଅଟନ୍ତି I ସେ ଯେତେବେଳେ ତୁମ ବିଷୟରେ କହିଲେ ମୁଁ ଜାଣିଶୁଣି ତୁମେ ମୋ ସହପାଠୀ ଥିଲ ବୋଲି ଜଣେଇନଥିଲି ,ମୁଁ ପଢ଼ିବା ବେଳୁ ତୁମ ଅଳଙ୍କାର ପ୍ରତି ଦୁର୍ବଳତା ଜାଣିଥିଲି ତେଣୁ ବିବାହ ପରେ ଏମିତି ଜଣେ ସୁନ୍ଦର ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ପାଇଁ ତୁମେ ବଦଳିଲ ନା ନାହିଁ ତାହା ଦେଖିବାକୁ ତୁମ ଘରକୁ ଯାଇଥିଲି I

ତୁମକୁ ରାଜାବୀର ଏତେ ଭଲପାନ୍ତି ଯେ ସଦା ସର୍ବଦା ତୁମ ବିଷୟରେ ବହୁତ ଭଲ କଥା କୁହନ୍ତି I.କୁହନ୍ତି ମୋ ପତ୍ନୀ ମୋ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ର ଉତ୍ସ I

ମୋର ସବୁ କାମ ରେ ତାଙ୍କ ସହଯୋଗ ଅଧିକ I

ସ୍ମିତା ତୁମ ସ୍ୱାମୀ ପରି ବ୍ୟକ୍ତି ଏ ଦୁନିଆ ରେ ମିଳିବା ବହୁତ କଷ୍ଟକର I

ସୁନା ର ଲୋଭ ରେ ପଡ଼ି ହୀରା ପରି ମୂଲ୍ୟବାନ ବ୍ୟକ୍ତି କୁ ହାତଛଡା କରନା I

Dont judge a book by its cover.

କାହାରି ଚେହେରା ଦେଖି,ମନ୍ତବ୍ୟ ଦିଅନା ସଖି I

ବିନ୍ଧ୍ୟା ଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ସ୍ମିତା ଆଖିରେ ରେ ଆଜି ସତରେ ପଶ୍ଚାତାପ ନୁହେଁ ଅଥଚ ସ୍ୱାମୀ ପାଇଁ ଗର୍ବ ଓ ଆନନ୍ଦର ଅଶ୍ରୁ

ଅବିରତ ବହିଚାଲୁଥିବା କହିଲେ ଭୁଲ ହେବ ନାହିଁ I

ଦୂର ରୁ ସ୍ମିତା ଦେଖିଲେ ତାଙ୍କ ସ୍ଵାମୀ ରାଜାବୀର କିଛି ଛୋଟ ପିଲା ମାନଙ୍କ ସହ ସେଲ୍ଫି ରେ ଵ୍ୟସ୍ତ !

ସତରେ ରାଜାବୀର କୁ ବୁଝିବା ମୁସ୍କିଲ I

ରାଜାବୀର ହିଁ ସ୍ମିତା ଙ୍କ ପ୍ରକୃତ ସୁନା ଅଳଙ୍କାର I

**ଉମା ଶଙ୍କର ମାଝୀ***

ପୂର୍ବତନଶିକ୍ଷକ ନେସନାଲ ହାଇସ୍କୁଲ ,ନୂଆପଡ଼ା/

ସହକାରୀ ଶିକ୍ଷକ ,ସରକାରୀ ଉଚ୍ଚ ବିଦ୍ୟାଳୟ ,ମୋହନଗିରି ,କଳାହାଣ୍ଡି

ଗଳ୍ପ :- ସୁନା

ଲୋଭ କେମିତି ଗୋଟିଏ ପରିବାର ମଧ୍ୟରେ ଅସନ୍ତୋଷ ର ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି କରେ ତାହାର କାହାଣୀ " ସୁନା " I