ମାର୍ଗଶୀର ମାସର ହାଡଭଙ୍ଗା ଶୀତ ସାରା ରାଜ୍ୟକୁ ଥରେଇ ଦଉଥିଲା। ରାତିର ନିଛାଟିଆ ଅନ୍ଧାରରେ ସହର ନୀରବି ଯାଇଥିଲା। ଗାଡ଼ିର ପେଁ ପାଁ ଶବ୍ଦ ବି ବିଶେଷ କମି ଯାଇଥିଲା। ଦୂରରୁ ଶୁଭୁଥିଲା କିଛି ଶ୍ୱାନ ମାନଙ୍କର ଭୁକିବା ସ୍ଵର। ବୋଧହୁଏ ସେମାନଙ୍କ ଭିତରେ କୌଣସି ରାସ୍ତାରେ ପଡିଥିବା ଖାଦ୍ୟ ପଦାର୍ଥକୁ ନେଇ ଲଢ଼େଇ ଚାଲିଥିଲା। ଷ୍ଟ୍ରୀଟ୍ ଲାଇଟ୍ର ଆଲୋକ ମିଞ୍ଜି ମିଞ୍ଜି ଦେଖା ଯାଉଥିଲା, ବୋଧେ ସେମାନେ ବି ଢୁଳେଇ ପଡିଥିଲେ କି କଣ। ରାତି ପ୍ରାୟ ବାରଟା ବାଜିଲାଣି ହେଲେ ପ୍ରିୟା ଆଖିକୁ ଟିକେ ବି ନିଦ ନାହିଁ। ସବୁବେଳେ ରାତିରେ ଶୋଇବା ପୂର୍ବରୁ ପ୍ରିନ୍ସଙ୍କ ସହ ଫୋନ୍ ରେ କଥା ହେଇ ଶୋଇବା ତାର ଗୋଟେ ଅଭ୍ୟାସରେ ପରିଣତ ହେଇଗଲାଣି। ଆଜି କିନ୍ତୁ ସେ ଆଉ ପ୍ରିନ୍ସଙ୍କ ସହ କଥା ହେଇ ପାରିଲାନି। ତାଙ୍କ ମୁଡ୍ ଭଲ ନାହିଁ ବୋଲି କହି, ପ୍ରିୟା ତାଙ୍କୁ କିଛି ପଚାରିବା ଆଗରୁ ହିଁ ପ୍ରିନ୍ସ ଫୋନ୍ ଟାକୁ କାଟିଦେଲେ। ସେ ବି ଆଉ ଫୋନ କରିଲା ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ତାଙ୍କ ସହ କଥା ନ ହେଇ କୋଉ ତାକୁ ନିଦ ହଉଚି ଭଲା। ଏ ନିଦଟା ବି ଯେମିତି ପଣ କରିଥିଲା ଯେ ପ୍ରିନ୍ସଙ୍କ ସହ ଟିକେ କଥା ନ ହେଲେ ସେ ପ୍ରିୟାର ଆଖିକୁ ଆଗମନ କରିବ ନାହିଁ। ଭାରି ଦୁଷ୍ଟ ଏ ନିଦ। ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ବି ପ୍ରିୟା ଶୋଇ ପାରୁ ନଥିଲା। ଉଠି କି ଟିକେ ପାଣି ପିଇ, କବାଟ ଖୋଲି ଅଗଣାକୁ ଗଲା। କାଲୁଆ ପବନ ତାର ସମଗ୍ର ଦେହକୁ ଥରେଇ ଦଉ ଥିଲା। ଆକାଶରେ ଥିବା ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ଚାନ୍ଦ ଟା ଭାରି ମନଲୋଭା ଲାଗୁଥିଲା ପ୍ରିୟାକୁ। ଏତିକି ବେଳେ ପ୍ରିୟା ର ଫୋନ୍ ଟା ବାଜି ଉଠିଲା। ପ୍ରିୟା ଦୌଡ଼ି ଯାଇ ଫୋନ୍ ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ପ୍ରିନ୍ସ ଫୋନ୍ କରିଥିଲେ। ଖୁସିରେ ପ୍ରିୟା ମହାଦେବଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଜାଣଇ ତାଙ୍କ ଫୋନ୍ ରିସିଭ କରିଲା।

ପ୍ରିନ୍ସ - ହ୍ୟାଲୋ ପ୍ରିୟା ମାଡାମ। କଣ ଶୋଇ ପଡ଼ିଥିଲ କି?

ପ୍ରିୟା - ନାହିଁ ମ, ଅଗଣାରେ ଛିଡା ହେଇ ଚାନ୍ଦ କୁ ଦେଖୁଥିଲି। କଣ ହେଲା ତମେ ପୁଣି ଫୋନ୍ କରିଦେଲ? ମୁଡ୍ ଭଲ ନାହିଁ ବୋଲି କହୁଥିଲ ପରା?

ପ୍ରିନ୍ସ - ହଁ କହୁଥିଲି ଯେ ହେଲେ ତମ ସହ କଥା ହେବା ପାଇଁ ଇଛା ହେଲା ତ ସେଥିପାଇଁ ଫୋନ୍ କରିଦେଲି ଆଉ। ଗୋଟେ କଥା କହିବାର ଥିଲା ମୋ ରାଜକୁମାରୀ। ତମେ ସବୁବେଳେ ଚାହୁଁ ଥିଲ ନା ଆମ ବାହାଘର ପୂର୍ବରୁ ମୋ ଘରକୁ ଆସିବା ପାଇଁ? ଫାଇନାଲି ଆଜି ମୁଁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇଚି ଯେ ତମେ ଯୋଉଦିନ କହିବ ମୁଁ ସେଇ ଦିନ ତମକୁ ଆମ ଘରକୁ ନେବି। କିନ୍ତୁ ତମକୁ ପୂରା ଗୋଟେ ଦିନ ମତେ ଦବାକୁ ପଡ଼ିବ। ଯୋଉଦିନ ତମେ ଆସିବାକୁ ଚାହିଁବ, ତାର ଗୋଟେ ଦିନ ପୂର୍ବରୁ ମତେ ଫୋନ୍ କରିକି କହିଦେଲେ ମୁଁ ତା ପରଦିନ ଡ୍ୟୁଟିରୁ ଛୁଟି ନେଇଯିବି। ପୁରା ଗୋଟେ ଦିନ ତମ ସହ ବିତାଇବି। ତମେ ଯୋଉଠି କହିବ ମୁଁ ସେଇଠୁ ତମକୁ ମୋ ବାଇକ୍ ରେ ନେଇଯିବି। କିନ୍ତୁ ହଁ ମନେ ରଖ, ଘରେ ସାବଧାନରେ ବାବା ମା ଙ୍କୁ କହିକି ଆସିବ ଯେ ଗୋଟେ ସାଙ୍ଗ ଘରକୁ ଯାଉଛ ବୋଲି। ସେଦିନ ତମକୁ ଆମ ଘରର ସମସ୍ତ ସଦସ୍ୟ ମାନଙ୍କ ସହ ଭେଟ କରେଇବି। କିନ୍ତୁ ଗୋଟେ ଅନୁରୋଧ, ପ୍ଲିଜ୍ ସେଦିନ ରାତିରେ ମୋ ପାଖରେ ରହିବ। ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅ ନାହିଁ। ରାତିର ଖାଇବା ମୁଁ ରୋଷେଇ କରିବି। ତମ ମନପସନ୍ଦ ଚିଲ୍ଲି କୋବି ରାନ୍ଧି ତମକୁ ଖୁଆଇବି। ଖାଇ ସାରି ଆମେ ରାତି ଯାକ ଗପିବା। ତମେ ଯାହା ଚାହିଁବ କରିବ। ମୁଁ ମନା କରିବିନି। ତାପର ଦିନ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ନେଇ ତମ ଘର ପାଖରେ ଛାଡ଼ି ଦେଇ ଆସିବି। କିନ୍ତୁ ପ୍ଲିଜ୍ ଥରୁଟିଏ ଆସ।

ଏତିକି କହି ସାରି ପ୍ରିନ୍ସ ଦୀର୍ଘ ପ୍ରଶ୍ୱାସ ଟିଏ ନେଲା।

ତାଙ୍କର ଏ କଥା ଶୁଣି ପ୍ରିୟା ତାଙ୍କୁ କି ଉତ୍ତର ଦବ ଜାଣି ନ ପାରି କହିଲା...

ପ୍ରିୟା - ଗୋଟେ କଥା କହିବି ଲଭ୍? ମୁଁ କେବେ ସ୍ଵପ୍ନରେ ବି ଭାବି ନଥିଲି କି ଏତିକି ଟିକେ ବି ଆଶା କରି ନଥିଲି କି ତମେ ଦିନେ ଏଇ କଥା ମତେ କହିବ ବୋଲି। ତମର ଏ ସୁନ୍ଦର ପ୍ରସ୍ତାବର କି ଉତ୍ତର ଦେବି ମୁଁ ନିଜେ ବି ଜାଣି ପାରୁନି। ମୁଁ ତ ବିଶ୍ଵାସ କରି ପାରୁନି କି ତମେ ଏଇ କଥା ମତେ କହୁଛ ବୋଲି!

ପ୍ରିନ୍ସ - ବାସ୍ ବାସ୍ ମାଡାମ୍। ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି ଆପଣ ଏଇ କଥା କହିବେ ବୋଲି। ଯଦି କାଲି ଆସିବା ପାଇଁ କହିବ ତାହେଲେ ମୁଁ କାଲି ଯାଇ ତମକୁ ନେଇ ଆସିବି।

ପ୍ରିୟା - ଯିବି ଲଭ୍। ନିଶ୍ଚୟ ଯିବି। ଠିକ୍ ସମୟ ଆସିଲେ ଯିବି କାରଣ ପ୍ରତ୍ୟେକ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାର ଗୋଟେ ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ସମୟ ଥାଏ।

ପ୍ରିନ୍ସ - ମତେ ତ ଇଛା ହଉଚି ଏବେ ତମ ପାଖକୁ ଯିବାକୁ।

ପ୍ରିୟା - ପାଗଳ ହେଇ ଗଲଣି କି ଲଭ୍? ଏବେ ଏତେ ରାତିରେ ତମେ ମୋ ପାଖକୁ ଆସିବ?

ପ୍ରିନ୍ସ - ଆସିବି କଣ? ତମ ଘର ବାହାରେ ଛିଡ଼ା ହେଇଚି ଦେଖ।

ପ୍ରିନ୍ସଙ୍କର ଏ କଥା ଶୁଣି ପ୍ରିୟା ଚମକି ପଡ଼ିଲା ଆଉ କହିଲା...

ପ୍ରିୟା - ମିଛ କଥା କୁହନାହିଁ ମ। ଯୋଉ ପିଲା କୁ ଥରେ ଦେଖା କରିବାକୁ ଡାକିଲେ କେତେ କଷ୍ଟରେ କାମରୁ ବିରତି ନେଇ ଆସନ୍ତି, ସେ ପୁଣି ଏତେ ରାତିରେ ମୋ ଘର ବାହାରେ ଥିବେ ବୋଲି ମୋର କାଇଁ ବିଶ୍ଵାସ ହଉନି।

ପ୍ରିନ୍ସ - ବିଶ୍ବାସ ହଉନି ଯଦି ଥରେ ବାହାରକୁ ଆସି ଦେଖନ୍ତୁ ମାଡାମ୍।

ପ୍ରିନ୍ସଙ୍କର କଥା ତାକୁ ଅବିଶ୍ୱସନୀୟ ମନେ ହଉଥିବା ସତ୍ତ୍ୱେ ପ୍ରିୟା ସାହସ କରି କବାଟ ଖୋଲି ଦେଖେ ତ, ସତ କୁ ସତ ପ୍ରିନ୍ସ ତା ଘରର ଫାଟକ ବାହାରେ ଛିଡା ହେଇଥିଲେ।

ତାଙ୍କୁ ଦେଖି ତାକୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହବାକୁ ବେଶୀ ସମୟ ଲାଗିଲାନି। ପ୍ରିନ୍ସ ତଥାପି ଫୋନ୍ ଲାଇନ୍ ରେ ଥିଲେ। ପ୍ରିୟା କହିଲା...

ପ୍ରିୟା - ପାଗଳ ଛୁଆ। ଏତେ ରାତିରେ, ଏତେ ଥଣ୍ଡାରେ ଏଠିକି କଣ ପାଇଁ ଆସିଛ? ତମ ମୁଣ୍ଡ ଖରାପ ହୋଇଯାଇଛି ବୋଧହୁଏ। ଆଉ ତମର କୁଆଡେ ମୁଡ୍ ଅଫ୍ ଥିଲା ପରା? ପୁଣି ହଠାତ୍ ଏଠି କେମିତି?

ପ୍ରିନ୍ସ - ମିଛରେ ମୁଡ୍ ଅଫ୍ ଥିଲା ବୋଲି କହିଥିଲି ମ। ଏବେ ଆସି ତ ଯାଇଚି। ଏବେ କଣ ତମକୁ ଦେଖା ନ କରିକି ଫେରିଯିବି ନା କଣ?

ପ୍ରିୟା - ହଁ ଫେରିଯାଅ। ଏବେ ମୁଁ ତମକୁ ଦେଖା କରିବାକୁ ଯାଇ ପାରିବିନି।

ପ୍ରିୟାର କଥା ଶୁଣି ପ୍ରିନ୍ସ ଛୋଟ ପିଲା ପରି ଅଳି କରିଲେ ତା ସହ ଦେଖା ହେବା ପାଇଁ।

ପ୍ରିନ୍ସ - ହଉ ପ୍ଲିଜ୍ ତମେ ଆସ। ତମକୁ ଟିକେ ଦେଖିକି ମୁଁ ପଳେଇବି। ସତ। ଯଦି ତମେ ନ ଆସିବ ତାହେଲେ ମୁଁ ରାତି ଯାକ ଏମିତି ତମ ଘର ବାହାରେ ଠିଆ ହେଇ ଥିବି। ତେଣିକି ମୋର ଯାହା ହଉଚି ହଉ।

ପ୍ରିୟା - ଓହୋ! କାହିଁକି ଜିଦ୍ଦି କରୁଛ କହିଲ? ଟିକେ ବୁଝିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କର। ମୁଁ ଏତେ ରିସ୍କ ନେଇକି ତମ ପାଖକୁ ଯାଇ ପାରିବିନି। ବରଂ ତମେ କାଲି ଚାରିଟା ବେଳେ ଆସିଲେ ଆମେ ଆରାମରେ ଦେଖା ହବା। ଏବେ ତମେ ଏଇଠୁ ଜଲ୍ଦି ଚାଲିଯାଅ ପ୍ଲିଜ।

ପ୍ରିନ୍ସ - ନାହିଁ ନାହିଁ ନାହିଁ। ଯିବିନି ମାନେ ଯିବିନି। ଏଇଠି ରହିଲି।

ତାଙ୍କର ଏ ଅଳି ଆଉ ଜିଦ୍ଦି ଦେଖି ପ୍ରିୟା ଫୋନ୍ ଟା ରଖି ଧୀରେ ଧୀରେ, ଅତି ସାବଧାନତାର ସହିତ ଗେଟ ପାଖକୁ ଗଲା। ପ୍ରିନ୍ସଙ୍କୁ ଦେଖି ତା ଆଖି ଝଲସି ଉଠିଲା। ସେ ତାକୁ ଗେଟ ଖୋଲିବା ପାଇଁ କହିଲେ। ସେ ଚିଡିଯାଇ ପାଦ ଚିପି ଚିପି ଘର ଭିତରୁ ଚାବି ଆଣିବା ପାଇଁ ଗଲା। ଚାବି ଆଣି ଗେଟ ଖୋଲିଲା। ପ୍ରିନ୍ସ ଗେଟ ଭିତରକୁ ଆସି ତାକୁ ଜୋର୍ ରେ ଧରି ତା ନରମ ଗୋଲାପୀ ଓଠରେ, ସଦ୍ୟ ଚୁମ୍ବନ ଟିଏ ଆଙ୍କି ଦେଲେ। ପ୍ରିୟାର ଆଖି ବୁଜି ହେଇଗଲା। ସେ ଭୁଲିଗଲା ତା ଚତୁଃପାର୍ଶ୍ଵରେ ଥିବା ଦୁନିଆକୁ। ହଜିଗଲା ପ୍ରିନ୍ସ ଭିତରେ। ତାପରେ ପ୍ରିନ୍ସ ଜୋର୍ ରେ କୁଣ୍ଢାଇ ପକାଇଲା ପ୍ରିୟାକୁ। ପ୍ରିୟା ମିଳେଇ ଗଲା ପ୍ରିନ୍ସର ବାହୁ ବନ୍ଧନରେ, ସତେ ଯେମିତି ତାଙ୍କ ବାହୁରେ ତାକୁ ସ୍ଵର୍ଗ ମିଳିଗଲା। ତାପରେ ପ୍ରିନ୍ସ ସେଠାରୁ ଚାଲିଗଲେ। ପ୍ରିୟା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଗେଟ ଚାବି ପକେଇ ଘରର କବାଟ ଦେଇ ଆସି ଲଥ୍ କରି ଖଟ ଉପରେ ବସି ପଡ଼ିଲା। ଏକ ନିଆରା ଅନୁଭବ ତାକୁ ଚାରିଆଡ଼ୁ ଘେରି ରଖିଥିଲା। ସ୍ଵପ୍ନ ରାଇଜରେ ଘୁରୁଥିଲା ସେ। ଖୁସିରେ ତାକୁ ନାଚିବାକୁ ଇଛା ହଉଥିଲା। ଏତିକି ବେଳେ ପ୍ରିୟାର ଫୋନ୍ କୁ ଗୋଟେ ମେସେଜ୍ ଆସିଲା। ଖୋଲି ଦେଖେ ତ ପ୍ରିନ୍ସ ମେସେଜ୍ କରିଥିଲେ, ଯେଉଁଥିରେ ଲେଖା ଥିଲା...

ଧନ୍ୟବାଦ ମୋ ରାଜକୁମାରୀ, ଆଜିର ଏ ସୁନ୍ଦର ଅନୁଭୂତି ପାଇଁ। ତମେ ମୋ ଜୀବନର ଆଧାର। ମୁଁ ତମକୁ ବୋହୁତ୍ ବୋହୁତ୍ ବୋହୁତ୍ ଭଲପାଏ। ଶୁଭ ରାତ୍ରି।

ସେଇ ମେସେଜ୍ ଦେଖି ପ୍ରିୟା ଗୋଟେ ପୁଲକ ଭରା ହସ ସହ ପ୍ରିନ୍ସଙ୍କୁ ଲେଖିଲା...

ମୁଁ ବି ତମକୁ ବୋହୁତ୍ ବୋହୁତ୍ ବୋହୁତ୍ ଭଲପାଏ ଲଭ୍। ତମେ ତମର ମୂଲ୍ୟବାନ୍ ସମୟ ଦେଇ ଆଜିର ରାତିକୁ ମୋ ଜୀବନର ଅଭୁଲା ରାତି କରିବା ପାଇଁ ବୋହୁତ୍ ବୋହୁତ୍ ବୋହୁତ୍ ଧନ୍ୟବାଦ। ଶୁଭ ରାତ୍ରି।

ଏଇ ମେସେଜ୍ ପଠେଇ, ଏଇ ଅଭୁଲା ରାତି ପାଇଁ ମହାଦେବ ଙ୍କୁ ଅଶେଷ ଅଶେଷ ଧନ୍ୟବାଦ ଜଣାଇ, ପ୍ରିୟା ଶାନ୍ତିରେ ଶୋଇ ପଡିଲା, ସ୍ଵପ୍ନ ରାଇଜରେ ହଜିଯାଇ।

ସେ ଅଭୁଲା ରାତିର ପ୍ରେମ

ପ୍ରୀତି ଓ ପ୍ରଣୟର ରାତି