କେହି ଜଣେ ନିଶ୍ଚିତ ଫେରିବ ।।

ନୀରବତା ଓ ବାସ୍ତବତା ଶବ୍ଦର ରୂପାନ୍ତର ଯେମିତି ଏକ ଭବ୍ୟ ଶିଳା ପୃଷ୍ଟା ଉପରେ ରୂପାନ୍ତରଣ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ବି ତା ସମ୍ଭବପର ହୁଏ ନାହିଁ । ମୋ ପକ୍ଷେ ତ ତାହା ସ୍ବାର୍ଥ ହେବା ପରି ଜ୍ବଳନ ପରି ଦେଖାଯାଏ ସତେ ଯେପରି କେହି ଜଣେ ତାତଲା ଖରା ରେ ଉପରୁ ଜବକାଚ ପକେଇ ଉସୁମୋଉଛି ଏ ଶରୀରକୁ । ସେଦିନ ଥାଏ ରବିବାର ଚୈତ୍ର-ବୈଶାଖର ମଝିରେ ଆସୁଥିବା କାଳ ବୈଶାଖୀର ସମୟ ମୁଁ କିଛି କାମରେ ଖଲ୍ଲିକୋଟ୍ ଯାଇଥାଏ । କାହାକୁ କିଛି ନକହି ତାହା ପୁଣି ରବିବାର ଭଳି ଛୁଟି ଦିନରେ ଘରୁ ବାହାରିବା ମୋ ପକ୍ଷରେ ସମ୍ଭବ ହୁଏନି କେଜାଣି କାହିଁକି ମନଟା ଟାଣିଲା ପରି ପ୍ରତିଦ୍ବନ୍ଦ ହେଉଥାଏ ।ତେଣୁ ବାପାଙ୍କୁ ଘରେ କହିଥାଏ ମୁଁ କଲେଜ୍ ର କିଛି ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ସହ ମିଶିବାକୁ ଯାଉଛି। ଗାଆଁ ଛକରୁ ଭୁବନେଶ୍ୱର ବସ୍ ଧରି ସକାଳ ନଅ ଟା ପଇଁତିରିଶ ରେ ବାହାରିଲି ଖଲ୍ଲିକୋଟ ଅଭିମୁଖେ ବସ ରେ ଭୁବନେଶ୍ୱର ଯାତ୍ରୀ ତ ନଥିଲେ ଥିଲେ କେବଳ ଖଲିକୋଟ କଲେଜ୍ ର କିଛି ଛାର୍ଖାର ମାଖା ଯୁବ ଛାତ୍ର ଓ ଛାତ୍ରୀ । ଜଣା ପଡୁଛନ୍ତି ଯୁକ୍ତ ତିନିରେ ପଢିଲା ପରି ଆଜିକାଲିକା ଛାତ୍ର ପରା ନିମିସେ ସମୟ ପାଇଲେ କଣ ସେ ସୋସିଆଲ୍ ମିଡିଆରୁ ଗବେଷଣା କରିଦେବେ ତାହା ସରଳ ଭାବେ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରିବା ମୁସ୍କିଲ୍ । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ସେଠି ମୋର କିଛି କାମ ନଥିଲା । କାମ ଥିଲା,ଅନେକ ଦିନ ପରର ଜଣେ ବନ୍ଧୁ ଙ୍କ ସହ ଦେଖା କରିବାର । ଯାହା ସହ ମୋର କିଛି ପୁରୁଣା ସମ୍ପର୍କ ଅତି ନିବିଡ଼ତାରେ ରହିଥିଲା ତା ସହ ଦେଖାହେବା ପାଇଁ ମନର ଅନୁସଦିତ୍ସାକୁ ମୁଁ ମାରି ପାରୁନଥିଲି । ଗତ ରାତି ଠାରୁ ତାକୁ ଜଣେଇ ଦେଇଥିଲି ବୋଲି ସେ ମୋତେ ନେବା ପାଇଁ ବସଷ୍ଟାଣ୍ଡ ଛକକୁ ଆସିଥିଲା । ମିଶିକି ତାଙ୍କ ଘରକୁ ତ ନୁହେଁ ସେ ରହୁଥିବା ଭଡ଼ା ଘରକୁ ଗଲୁ। ସେ ବି ମୋ ସହ ଯୁକ୍ତ ଦୁଇ ରେ ପଢେ। ସେ ମୋର ସମ ବୟସ୍କ ନା ଟା ଥିଲା ସରିତା । ଆମେ ଦୁହେଁ ଷ୍ଟାଫ୍ ସିଲେକ୍ସନ୍ କମିଶନ ପାଇଁ ଆଗ୍ରହୀ ଥିଲୁ। ତାକୁ ବୀଜ ଗଣିତ ଆଉ ଇଂରାଜୀ ବିଷୟ ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା ଓ ମୋତେ ସାଧାରଣ ଜ୍ଞାନ ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା। ଏଥିପାଇଁ ରାଜ୍ୟ ଲୋକ ସେବା ଆୟୋଗର ଚୟନ ପରିକ୍ଷା ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ଥର ପାଇଁ ଦେଇଥିଲୁ କିନ୍ତୁ ପାଇଲୁ ନାହିଁ। କଥା ରେ ଅଛି ସମୟ କାହାକୁ କେଉଁ ନୌକା ର ସହ ଭସାଇ ନେଇଯାଏ ତାହା କିଏ ବା କହିପାରିବ?

ବହୁତ ଦିନ ବିତିଯାଏ । ତାର ମୋର କଥା ହେଇନୁ।ହଠାତ୍ ରାତିରେ ମୁଁ ଶୋଇବାକୁ ଯାଉଥିଲି ହାତଘଣ୍ଟାରେ ସମୟ ୧୦ ବାଜି ୪୫ ମିନିଟ୍ । ସରିତାର କଲ୍ ଆସିଲା, ସେଦିନ ଆମ ଘରେ ମୋ ବାପା ବୋଉ ମଧ୍ୟରେ ମତପାର୍ଥକ୍ୟ ଦେଖା ଦେଇଥାଏ ବେଳେ ବେଳେ ବାପା ରାତିରେ ମାରିକି ଆସୁଥିବା ପୂଣ୍ୟ ଜଳ ପାଇଁ ଘରେ କଳହ ଲାଗି ରହୁଥିଲା ଏମିତିକି ସାହିପଡିଶା ଲୋକ ବି ଆମ ଘର ଆଡର ଘଟଣା କେତେ ଦୂର ଅତିକ୍ରମ ରଲା ତାହା ଜାଣିବାକୁ କାହିଁକେତେ କାଳରୁ ଆକାଶକୁ ଚାଷୀଟିଏ ବର୍ଷା ପାଇଁ ଅପେକ୍ଷା କଲାପରି ରାତି ସାରା ଆଖିରେ ନଦେଖିଲେ ନାହିଁ କାନ ଦୁଇଟିକୁ ଏପଟରୁ ଛାଡିଦେଇଥାନ୍ତି ଆଉ ସକାଳେ ଘରୁ ବାହାରି ପଡିଲେ ସେ ବିଷୟରେ ଚର୍ଚ୍ଚା ଆରମ୍ଭ କରିଦିଅନ୍ତି । ମୁଁ ଟିକେ ରାଗରେ ଜଳିଥିଲି କାରଣ ଏପରି କଳହ ପାଇଁ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ତ କିଛି ପ୍ରଭାବ ପଡିନଥିଲା ଦ୍ବିତୀୟ ଥରକେ ମତେ ମୋ ଯୁକ୍ତ ଦୁଇ ପରିକ୍ଷା ବହୁତ ହଇରାଣ କଲା ଘରେ ବହୁତ କଷ୍ଟେ ମଷ୍ଟେ ବୋର୍ଡ ପରିକ୍ଷା ପାଇଁ ପଢି ତାକୁ ପାସ୍ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥିଲି । ମନରେ ମୋର ଭାରି ପ୍ରଶ୍ନ ଥିଲା , କାହିଁକି ଏବେ ସେ ମୋତେ କଲ୍ କରୁଛି,,,,,? ରାତି ୧୧ଟା ପାଖାପାଖି ହେବାକୁ ଲାଗିଲାଣି ବହୁତ ଥର ଭାବିଲି କିନ୍ତୁ କଲ୍ ଟି ଉଠେଇଲି ନାହିଁ । ପାଞ୍ଚ ମିନିଟ୍ ମଧ୍ୟରେ ମୋତେ ତାର ୱାଟଆପ୍ ମେସେଜ ଆସିଲା । "ମୋର ତମ ସହ କିଛି ଜରୁରୀ କଥା ଅଛି ଦୟା କରି ମୋ କଲ୍ ଉଠାଅ" । ମନକୁ ଦୃଢ଼ କଲି ଓ କଲ୍ ଟିକୁ ଉଠାଇଲି , କିନ୍ତୁ ଉଠାଇ ସାରି ମୁଁ ମୁହଁରୁ ଯାହା ଶୁଣିବାକୁ ପାଇଲି ସେଦିନର କଥା ଆଜି ଯାଏ ମୋ ମନରେ ଏକ ଅଭୁଲା ସ୍ମୁତି ହୋଈରହିଗଲା। ସେଦିନ ମତେ କୌଣସି ସାହାର୍ଯ୍ୟପାଈଁ କଲ୍ କରିନଥିଲା ବରଂ ମୋର ଆଊ ତାର ସଂମ୍ପର୍କ ମଧ୍ୟରେ ଅନ୍ୟକାହାର ଅନୁପ୍ରବେଶ ବିଷୟରେ ଜଣାଈବାପାଈଁ କଲ୍ କରିଥିଲା କିନ୍ତୁ ତାକୁ ମୁଁ ରିସିଭ୍ କରିପାରିନଥିଲି । ମୁଁ ତା ସହ କଥା ହେବା ନହବା ପାଈଁ ମୋର ମୋବାଈଲ୍ ରୁ ତାର ନମ୍ବରଟିକୁ ବ୍ଲକ୍ କରିଦେଈଥିଲି । ବହୁତ ଦିନ ବିତିଗଲା ପରେ ପରେ କିଛି ଦିନ ପରେ ମୁଁ ପରୋକ୍ଷରେ ଜାଣିବାକୁ ପାଈଲି ତାର ବାପାଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ହେଈଯାଈଛି । ଆଗରୁ ମାଁ ମଧ୍ୟ ଛାଡି ଚାଲିଯାଈଛି । ଏବେ ତାର ଖବର ପାଈ ମୁଁ ତାଙ୍କ ଘର ଅଭିମୁଖେ ବାହାରିଲି । ତାଙ୍କ ଘର ଆମ ଘର ଠାରୁ ପାଞ୍ଚ କିମି ମଧ୍ୟରେ ତାଙ୍କ ଘରେ ପହଞ୍ଚି ଦେଖିଲି ବାପାର ଯିବାର ଦୁଃଖରେ ତାର ଅବସ୍ଥା ପୁରା ଶୋଚନୀୟ ହେଈସାରିଛି । ଏକୁଟିଆ ସେହି ବାପାଙ୍କର ଫଟୋ ପାଖରେ ବସି କାନ୍ଦୁଥାଏ । ଫଟୋ ପାଖରେ ଲାଗିଥିବା ଦ୍ବୀପ ଟି ଧିରେ ଧିରେ ଲିଭି ଆସୁଥାଏ । ସତେ ଯେମିତି ନିର୍ଭିକତାର ଆଲୋକ ସରିବାକୁ ଲାଗିଲାଣି ଆଉ କେବଳ ସେ ବିଶ୍ବାସ ରୂପକ ଜ୍ବଳନ୍ତା ସଳିତାଟା ଜଳିଲା ଲିଭିଲା ପରି ଜଣ ପଡ଼ୁଚି , ମୋର ମନରେ ମଧ୍ୟ ସାହାସ ଜୁଟୁ ନଥାଏ କିଛି ପଚାରିବାକୁ ।

- ଶଙ୍କର ବିଶ୍ବାଳ

ବି.ଏ ବି.ଏଡ୍ ଲୋକ ପ୍ରଶାସନ ବିଭାଗ , ଭୋପାଳ ବିଶ୍ବବିଦ୍ୟାଳୟ

ଗୁଡିଆଳୀ , କବିସୂର୍ଯ୍ୟ ନଗର , ଗଞ୍ଜାମ , ଓଡିଶା ୭୬୧୧୦୪

@Shankarbiswal2319@gmail.com

ମୋ -୬୩୭୨୨୬୯୯୬୬

ବସନ୍ତ ସପ୍ତାହର ଗଳ୍ପ

କେହି ଜଣେ ନିଶ୍ଚିତ ଫେରିବ ।।