ମୁଁ ସ୍ମିତା ରାଣୀ ବାରିକ । ମୁଁ ସାହିତ୍ୟ ସାଧନା କରେ କିନ୍ତୁ ସାହିତ୍ୟିକା ନୁହେଁ । ପଥ କେତେ ଦୂର ପଡିଛି ଜଣା ନଥିଲା ମୋତେ । ପଥଚାରେ ସହଚରୀ ମିଳିବା ନ ମିଳିବା ବିଚାରର ବାହାରେ । ମାତ୍ର ୧୬ ବର୍ଷ ବୟସରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା ସାହିତ୍ୟ ସର୍ଜନର ଯାତ୍ରା । ମୁଁ ସାହିତ୍ୟକୁ ଭଲପାଉଥିବା ମଣିଷ ଟିଏ । ହେଲେ ସୂଷ୍ଟି କରିବାକୁ ଭଲ ଲାଗେ କବିତା ଏବଂ ଗଳ୍ପ । ମୋ ସୂଷ୍ଟିର ଗଳ୍ପ ଏବଂ କବିତା ବିଭିନ୍ନ ଅନୁଷ୍ଠାନ ଦ୍ବାରା ପ୍ରଶଂସିତ ହୋଇପାରିଛି ସେତିକିରେ ମୁଁ ବହୁତ ଆନନ୍ଦ ପାଏ । ହେଲେ ସେଥିପାଇଁ କେବେ ମୋ ମନରେ ଗର୍ବ ଆସିନି। ଛାତ୍ର ଜୀବନରୁ ଗଳ୍ପ ଏବଂ କବିତା ପଢିବା ପାଇଁ ବହୁତ ଆଗ୍ରହ ଥିଲା । ଆମ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଅଳକା ଆଣ୍ଟି ଏବଂ ଝୁନୁ ଆଣ୍ଟି ଏବଂ ଆମ ମହା ବିଦ୍ୟାଳୟର ଅର୍ଥନୀତି ବିଭାଗର ପ୍ରାଧ୍ୟାପିକା ତପସ୍ୱିନୀ ମ୍ୟାମ୍ ଙ୍କ କବିତା ଆବୃତ୍ତି କବିତା ସୂଷ୍ଟି କରିବା ପାଇଁ ମୋତେ ପ୍ରେରଣା ଯୋଗାଇ ଥିଲା । ମୋ ଜୀବନର ଶେଷ ନିଶ୍ୱାସ ଥିବା ପର୍ୟ୍ଯନ୍ତ ମୁଁ ସାହିତ୍ୟ ସାଧନା ଜାରି ରଖିବି ବୋଲି ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ରଖିଛି । ଗୁରୁ ଏକ ଦିଗଦର୍ଶକ , ଷ୍ଟାଟିଷ୍ଟିକ୍ସ ଇକୋନୋମିକ୍ସର ତପସ୍ୱିନୀ ମ୍ୟାମ୍ ମୋର ପ୍ରଥମ ଗଳ୍ପ , ବାପା , ବାପା ତୁମେ ନିଜ ପାଇଁ କ'ଣ କରିଛ ? , ଝୁନୁ ଆଣ୍ଟି ଙ୍କ ସହ ବିତେଇ ଥିବା କିଛି ସୁନ୍ଦର ମୁହୁର୍ତ୍ତ ପ୍ରଥମ କବିତା । ଏହି କବିତା ଏବଂ ଗଳ୍ପ ଭିତରୁ କିଛି ଗଳ୍ପ ଏବଂ କବିତା ବିଭିନ୍ନ ପତ୍ରପତ୍ରିକାରେ ପ୍ରକାଶ ପାଇସାରିଛି ଆଉ କିଛି ପ୍ରକାଶିତ ଅପେକ୍ଷାରେ ।

ମୋର ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ପରିଚୟ

ସ୍ମିତା