ମାଛ ମାର୍କେଟରେ ଜଣକ ନାଁ ନାଥିଆ I ହେ ନାଥିଆ ତୁ ଆଉ ହବୁନି, ଆ ଆ ଜଳଦି, ଧର ଧର I ମାଛଗୁଡାକୁ ଅଲଗା କରି ରଖ, ସେ ଟ୍ରେ ଅଣ I ପ୍ରତିଦିନ ପରି ଡଙ୍ଗା ଏଇ କୂଳରେ ଲାଗେ, ଖରା ବର୍ଷ ଶୀତ କିଏ ଆସୁ ନ ଆସୁ ସବୁବେଳେ ଗୋଟିଏ ଲୋକର ଆଶା, ନଥିଆ I ଆଉ ଗୋଟେ ଟ୍ରେ ଆଣ ମାଛ ସେଥିରେ ପକା, ବଡ ମାଛ ଗୁଡାକ ଏଥିରେ I ହୁଏତ ମାର୍କେଟ ଗହଳି ଲାଗୁଥିବ, କାରଣ ରବିବାର I ଭ୍ରମଣ ଅବା ବେପାର ପାଇଁ ସକାଳୁ ରାତି ସମୁଦ୍ର କୂଳେ ଜନଗହଳି ଲାଗିରହେ I ନାଥିଆ ରେଳ ଷ୍ଟେସନରେ ରହେ, ସେଠି ତାର କେତେ ବନ୍ଧୁ ଲୁଲା, ମକରା, ଦିନା,ପଦିଆ,ଶିବା ସମସ୍ତେ ଅନାଥ I ପାଞ୍ଚ ସାତ ବର୍ଷ ହେଲା ସଭିଏଁ ଏକାଠି I କିଏ ରଥଯାତ୍ରା ବେଳେ ଆସିଥିଲା ତ କିଏ ଟ୍ରେନରେ ଆସି ଏଇଜାଗାକୁ ଆପଣେଇଲେ I ବାସ୍ତବ ଘର ଅଛପା, ପୂର୍ବେ ସେ ଯେଉଁଠି ଥିଲେ ତା ପୂର୍ବରୁ ଓ ତା ପୂର୍ବରୁ ଜୀବନ ଯାଯାବର I କିଏ ବୁଢା ହେଲାଣି କାହାର ଵାଳ ପାଚିଲାଣି ଓ କାହାର ଦାନ୍ତ ଝଡ଼ିଗଲାଣି I ଭେଣ୍ଡିଆ କହିଲେ ଦୁଇ ତିନି ଜଣ ନାଥ କୁ ମିଶେଇ ପଦିଆ ଆଉ ଜଣେ କେଇଠି ଦେଶୀ ମଦ ପି ଗଡୁଥିବ I

ଅଣ୍ଟା ଭଙ୍ଗା ବୁଢା,

ବଙ୍କା ଚଲା ପିଲା

ଅଧବସିଆ ଭେଣ୍ଡା

ଗିଳନ୍ତି କୁକୁଡ଼ା ଅଣ୍ଡା I

ଦୁଇ ଜଣ ଅଳସୁଆ ସହ ମଦୁଆ କାମ ନକରି ଖାଲି ଶୋଇବା ବେଶ ଭଲ ଜଣା I ଖାଦ୍ୟ ନିତି ଆଣି ସେମାନଙ୍କୁ ଦିଏ I ନାଥ ହୃଦୟ ସଫା, ଏଇ ଜଞ୍ଜାଳମୟ ଜୀବନରେ ବଂଚିବା ଓ ବଞ୍ଚାଇବାର କଳା ଶିଖୁଛି I କେଉଁଦିନ କାମରୁ ଯେବେ ଚିଡିଯାଏ ବେଳେ ବେଳେ ତିନିଙ୍କୁ ଦେଖେଇ ମନକୁ ମନ ଦିପଦ କହେ ”ଚୁଲିରେ ବସେଇ ହଣ୍ଡା, ସାରୁ ଗଛର ମୁଣ୍ଡା, ପାଚିଲେ ସୁଆଦ ଭଣ୍ଡା ,ପିଆଜ ପତର ସଣ୍ଡା, ଖଟରେ ଲୋଟି ପଣ୍ଡା , ପିଠା ଖାଅଇ ମଣ୍ଡା, ମଠରେ ଗାଈ ତ ଅଛନ୍ତି ଗଣ୍ଡା ଗଣ୍ଡା”I ଲୋକେ କୁହନ୍ତି ନାଥ ସମୁଦ୍ରରୁ ଆସିଛି I ଦିନେ ରାତିରେ ଛୋଟ ଡଙ୍ଗା କୂଳରେ ଲାଗିଲା I ନୋଳିଆ ପିଲା ନା ଆଉ କେଉଁ ଦେଶର ତାହା କେହି କହିପାରିବେନି I ସେହି ଦିନରୁ ପୁରୀରେ ବାସସ୍ଥାନ I ମଜୂଭୁତ ଯୁବକ, ବୟସ ତିରିଶ ଟପିଲାଣି ଦୀର୍ଘ ଦଶବର୍ଷ ହେଲାଣି ସମୁଦ୍ର କୂଳେ କାରବାର I ବାଲି, କଙ୍କଡା, ଶଙ୍ଖ,ଡଙ୍ଗା ମଧ୍ୟ ପରିଚୟ ଦେବାରେ ହେଳା କରିବେନି I ଆଉ ଛାଡ଼ ସମୁଦ୍ର, ମଣିଷ ସେ ତ ନିତିଦିନିଆ I ପଦିଆ ଆସିଲେ ଦୁହେଁ ଦେଶ ବିଦେଶ କଥା ଗପନ୍ତି I ଖଣ୍ଡିଆ ସପ ପାରି ଉଭୟଙ୍କ ପେଟର ଦାଉ କମିଗଲା ପରେ ମନର ଜ୍ୱାଳାକୁ ଶାନ୍ତ କରନ୍ତି I ଆମରୀ ଭଳି କେତେ ଲୋକ ଏ ଦେଶ ଗଢ଼ିଥିଲେ ସେତେବେଳେ କେତେ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ସହିଛନ୍ତି I କିନ୍ତୁ ଆଜିର ସରକାର କେବଳ ଦିନମଜୁରିଆ ମଣିଷଠୁ ଶୋଷି ଚାଲିଛନ୍ତି I ପଛେ ସରକାରୀ ଜାଗା ପଡିଆ ପଡୁ ଲୋକଙ୍କ ଗହିରେ ଚାଷ କର I ହଉ ଆମେ ଅବା କ’ଣ କରି ପାରିବୁ ଦିନେ ମୃତ୍ୟୁ ଶଯ୍ୟାରେ ଶୋଇବୁ, କିଏ ଅଛିଯେ ଆମ ପାଇଁ କାନ୍ଦିବ I

“ଦେଶର ମାନ ଝଣ୍ଡା, ସରକାରୀ ଜମି ଦଣ୍ଡା,

ବାରିକ ହାତେ ଲଣ୍ଡା, ମଲେ ପୁଅ ଦେବ ନୁଣ୍ଡା”I

ବିଦେଶ ଯାତ୍ରା

ଦଶବର୍ଷ ତଳର ଖଣ୍ଡିଆ ସାଇକଲ ଚଳାଏ ତେଲ ମାରି ଏକଦମ ଚିକଣ ଓଃ ଯଦି କାର ଥାନ୍ତା ତେବେ ନିତି ଗାଧୋଇ ଦିଅନ୍ତା I ବଡି ଭୋରରୁ ଉଠି ଦୁହେଁ କୁଆଡେ ଅବା ଚାଲିଲେ I ପଦିଆ ବସିଲା ପଚଛକ ଲିକ ହେଇଯାଇଛି, ଯେତେ କଲେ କ'ଣ ପୁରୁଣା ସାଇକଲ I ବାଟ ବହୁଦୂର ଅଜଣା ସ୍ଥାନରେ ସାଇକେଲ ଯାତ୍ରାI

ଅସମୟରେ ଘରୁ ବାହାରିଲା ମଣିଷ ବୋମା ଗୁଳିର ଶବ୍ଦ I ଯୁଦ୍ଧ ସମୟରେ ପାହାଡ଼ ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରେ ରାତ୍ରିଯାପନ ମରଣକୁ ଆମନ୍ତ୍ରଣ ଦେଲାପରି I ରାତିଅଧକରେ ସାଇକେଲ ଦୁହେଁ ଅଚାନକ କେଉଁଠୁ ମିସାଇଲ ମୁଣ୍ଡ ଉପର ଦେଇ ଚାଲିଗଲା I ଦୋୖଡିଛନ୍ତି କାଦୁଅପଙ୍କ ଦେହସାରା I ଜୀବନ ବିକଳରେ କେବେ ଗଛ ପଛେ ତ କେବେ ପଥର ସନ୍ଧିରେ I ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ ପାହାଡ଼ ଜଙ୍ଗଲ ଅତିକ୍ରମ କରି ଭିନ୍ନ ଦେଶରେ ପ୍ରବେଶ କଲେ I ସେଠାରେ ଆତ୍ମଗୋପନ କରି ଦୁଇଦିନ ରହିଲେ, ଯେବେ ଯୁଦ୍ଧ ବିରତିରେ କିଛି ସୈନିକଦ୍ୱାରା ବନ୍ଦୀ ହେଲେ I ଯେବେ ତଦାରଖ କରାଗଲା ଜଣାପଡିଲା ଏମାନେ କେଉଁ ଗୁଇନ୍ଦା ନୁହେଁ ବରଂ ଭ୍ରମଣକାରୀ I ପରେ ସସମ୍ମାନେ ଦେଶ ଫେରିବା ପାଇଁ ବ୍ୟବସ୍ତା ହେଲା I କିନ୍ତୁ ଉସ୍ତାତଙ୍କ ସାଇକେଲ ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରେ ହଜିଯାଇଛି ତାକୁ ନନେଇ ନାଥେ ଦେଶ ଫେରିବେନାହିଁ I ପଦିଆ ଯେତେ ଭିଡି କହେ ଘରକୁ ଯିବା ନାଥ ଏକ ଜିଦରେ ପୁରୁଣା ସାଇକେଲ I ଯେବେ ମିଲିଟାରୀ ଦ୍ୱାରା ନୂତନ ସାଇକେଲ ଦିଆଗଲା ନବ ପାଇଁ ନାରାଜ "କଣ ମୋର ସେଇ ସାଇକେଲ ଦରକାର", ନିଜ ଜିଦରେ ଅଟଳ ଓଲଟ ସୈନିକ ମାନଙ୍କୁ ଗାଳି କଲେ "ଯଦି ତମେମାନେ ଯୁଦ୍ଧ କରିନଥାନ୍ତ ତେବେ ମୋ ପୁରୁଣା ସାଇକେଲ ଜୀବିତ ଥାନ୍ତା" I ନିଜେ ଯାଇ ରାତିଯାକ ବଣରେ ଟର୍ଚ୍ଚ ଲଗେଇ ଖୋଜୁଥାନ୍ତି ଏପାଖରେ ଗୋଟେ ବଡ ଲାଠି ଓ ଛୁରୀ ଧରି ପଦିଆ ବନ୍ୟଜନ୍ତୁଙ୍କୁ ଜାଗିଛି, ତାକୁ ଭାରି ଭୟ I ନଥିଆ ଏକ ଜିଦ ପୁରୁଣା ସାଇକେଲ I ଆର୍ମି ଵାଲା ମଧ୍ୟ ଚକିତ ସେ ସାଇକେଲ ଏମିତି କଣ ଥିଲା ଯେ ଏ ଲୋକତା ଛାଡିବାକୁ ନାରାଜ I ସକାଳ ହେଲା ନଥିଆ ବନପାହାଡ଼ ମଝିରେ ଥିବା ଛୋଟ ଗାଡ଼ିଆ ଯେଉଁଥିରେ ରାତିରେ ପଡି କାଦୁଅ ଅବସ୍ଥାରେ ଦୌଡ଼ିଥିଲା I ପଙ୍କରେ ପଶି ମାଛ ଦରାଣ୍ଡିଲା ଭଳି ଦରାନ୍ଦୁଥାଏ ହାତରେ କାଇଁ ଝାଟି, କାଠ ବାଜେ ସାଇକେଲ ନାହିଁ I ପାଣି ମିଲିଟାରୀ ସାହାର୍ଯ୍ୟରେ ପମ୍ପସେଟ ଲଗାଇ ପାଣି ଶୁଖାଯାଏ I ନଥିଆ ହାତରେ ଲୁହ ରଡ଼ ବାଜିଲା, ତାକୁ ତା ସାଇକେଲ ମିଳିବାର ଇଙ୍ଗିତ ହେଲା I ଯେବେ ସେ ରଡ଼ କୁ ଟାଣେ ଆବଶ୍ୟକ ଠାରୁ ଅଧିକ ଵାଲା ପ୍ରୟୋଗ କରିବାକୁ ପଡେ I କିନ୍ତୁ ସେ ପାରିଲା ନାହିଁ ସାଇକେଲ ସେହି ପଙ୍କ ଭିତରେରେ ଚାପି ହେଇଯାଇଛି I ପଦିଆ ଓ ମିଲିଟାରୀଙ୍କ ସହଯୋଗ ଲୋଡ଼ିଲା I ସମସ୍ତେ ମିଶି ତଦାରଖ କରନ୍ତି I ମାତ୍ର ସମ୍ୟକ ଆଶଙ୍କା ହୁଏ I ବମ୍ବ ନିଷ୍କ୍ରିୟ କାରି ଆସି ପଂହଁଚିଲେ କିନ୍ତୁ ତାହା କୌଣସି ମିସାଇଲ କି ବମ୍ବ ନଥିଲା I ପରେ ବୁଲଡୋଜର ଲଗାଇ ଖୋଳାଯାଏ I ସାଇକେଲ ସହ ଯୋଡିହୋଇ ବଡ ଲୁହା ଜାଲି ସେଠାରୁ ବାହାରିଲା I ଧୀରେ ଧୀରେ ଭଙ୍ଗା ମାଟିପାତ୍ର ଓ କିଛି ଶକ୍ତ ପଲିସ ପଥର ଆସିବାରୁ ମନରେ ଉଦ୍ଦୀପନା ସୃଷ୍ଟି ହେଲା I ଯାହା ପାଇବା ପାଇଁ ନଥିଆ ଦିନ ରାତି ଖୋଜିବୁଲୁଥିଲା ତା ପରିବର୍ତ୍ତେ ବହୁ ପୁରାତନ ସଭ୍ୟତାର ମୁଁହଦେଖା ହୋଇସାରିଥିଲା I ପ୍ରତ୍ନତବତବିତ ଭଙ୍ଗ ଜିନିଷ, ଅଳଙ୍କାର ଓ ପଥର ଆଦି କାର୍ବନ ଡେଟିଙ୍ଗ ଜାଣିପାରିଲେ ଏହା ପ୍ରାୟତଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟପୂର୍ବ 1000 ସଭ୍ୟତା I ଖବର ପବନ ଦିଗରେ ଗତି କଲା ଏକ ପୁରାତନ ସଭ୍ୟତାର ସ୍ଥାନ ମିଳିଛି I

ଦୁଇ ଦେଶ ସରକାର ସୀମା ଉପରେ ଥିବା ପୁରାତନ ସଭ୍ୟତାର ପୁନରୁଥାନ କରିବାର ଚେଷ୍ଟା ଜାରି ରଖିଲେ I ଯେଉଁ ଦୁଇ ଦେଶ ପୂର୍ବେ ଶତ୍ରୁ ପାଲଟିଥିଲେ ବର୍ତ୍ତମାନ ସଭ୍ୟତା ପାଇଁ ବନ୍ଧୁତାର ହାତ ବଢେଇଛନ୍ତି I ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ତାହା ନାଥ ସିଭିଲାଇଜସନ ନାମରେ ପ୍ରଖ୍ୟାତ ହେଲା I

ନାଥ ସିଭିଲାଇଜସନ

ମାଛ ମାର୍କେଟ୍