ଜାଣିନି ପ୍ରେମ କାହାକୁ କୁହନ୍ତି ବୋଧେ ହୁଏ ପ୍ରେମ ତାହା ଯାହା ସହ ସମ୍ପର୍କ ଦିନକୁ ଦିନ ନିବିଡ଼ ହୁଏ ଆଉ ତାକୁ ହରେଇବ ଦୁଃଖ । ଏହି ପ୍ରେମର ଆଭାସ ସତେ ନିଆରା । ବାସ୍ ଯେ ଅନୁଭବ କରିଛି ସେ ଜାଣିପାରୁଛି।

ମଣିଷ ନିଜ ସୁଖ ପାଇଁ କିଛି ବି କରିପାରେ , ନିଜ ପରିବେଶ ସହ ତାର ଚତୁର୍ପର୍ଶ୍ଵକୁ ବି ନଷ୍ଟ । ସେଦିନ ଜୋରସେ ବର୍ଷା ହଉଥାଏ , ପ୍ରବଳ ପବନ ଆଉ ଘଡଘଡି ସହ ବିଜୁଳୀ ଲାଗୁଥାଏ ସତେ ଯେମିତି ବର୍ଷା ଆଉ ବାଦଲର ଝଗଡ଼ା ଚାଲିଚି। କେତେବେଳେ କାନ ଫଟା ଘଡ଼ଗଡି ତ କେତେବେଳେ ଆଲୁଅର ରାଣୀ ବିଜୁଳୀ ଦେଖା ଯାଉଥିଲେ। ସେଇ ଝଗଡ଼ାରେ ବଳି ପଡ଼ିଲେ କେତେ ଗଛ ଆଉ ଜୀବ ଜନ୍ତୁ ବି ।

ପାଖ ଘର ମାଉସୀ ତାଙ୍କ ବାଡି ରେ ଲାଗିଥାଏ ଭଳିକି ଭଳି ଗଛ , ପନିପରିବା , ତାଙ୍କ ସୂର୍ଯ୍ୟମୁଖି ମୋତେ ସବୁବେଳେ ଦେଖେ ଆଉ କୁହେ ଯେମିତି ଦିଦି କେମିତି ଅଛ ? ଯେତେବେଳେ ମନ ଦୁଃଖରେ ଯାଇ ଛାତ ଉପରେ ବସି ଚାରିଆଡ଼େ ଦେଖେ ସେ ମୋତେ ଦେଖି କୁହେ ଏ ଜୀବନ ଆଜି ଅଛି କାଲିକି ନାଇ ସେ ଜିବନରେ ପୁଣି ଦୁଃଖ । ତାକୁ ଦେଖିଲେ ମନଟା ଖୁସି ହେଇଯାଏ । ସେଇ ଦୁଃଖ ଯେମିତି ପାଶୋରି ଯାଏ । ସେଦିନ ସେଇ ବର୍ଷା ରାଣୀ ଆଉ ବାଦଲ ରାଜାର ଝଗଡରେ ବଳି ପଡ଼ିଥିଲା ସେଇ ହସକୁରି ସୂର୍ଯ୍ୟମୁଖୀ ।

ସକାଳେ ଦେଖିଲା ବେଳେ ଭୂମି ଉପରେ ଚିତ୍ ପଟ୍ ହୋଇ ପଡ଼ିଚି ।ଆଉ ମଉସା ତାକୁ କାଟି ସଫା କରିବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି। ତାକୁ ଦେଖି ଲାଗିଲା ଏମିତି ସତେ ଯେମିତି ନିଜର ଜଣଙ୍କୁ ହରାଇ ଦେଇଛି ।

ମଉସାଙ୍କୁ କହିଲି କାହିଁ କାଟି ଦଉଚ ଭାରି ସୁନ୍ଦର୍ ଦିଶୁଥିଲା , ସବୁଜ ଶାଢ଼ୀର ହଳଦିଆ ରଙ୍ଗ ର ଛିଟ ପଡ଼ିଥିବା ନୂଆ ବୋହୂ ପରି ତୁମ ଘର ଶୋଭା ବଢ଼ାଉଥିଲା । ମଉସା କହିଲେ କାଲି ବର୍ଷାରେ ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଛି , ନେଇ ଅଲଗା ଜାଗାରେ ପୋତିବି ପୁଣି ନୂଆ ଗଛ ହବ ଆଉ ତୋ ନୂଆ ବୋହୂ ବି ଦିଶିବ। କହିଲି ନୂଆ ଗଛ ହବ ମୋତେ ଗୋଟେ ଡାଳ ଦଉନ ।ମୁଁ ବି ନୂଆ ବୋହୁ କୁ ଘରକୁ ଆଣିବି । ସେ ମୋତେ ସେ ଗଛର ଛୋଟ ଡାଳଟି ମତେ ଦେଇଥିଲେ ।ଡାଳଟିକୁ ମଉସାଙ୍କ ପାଖରୁ ଆଣିଥିଲି ସତ କିନ୍ତୁ ପୋତୀବି କୋଉଠି । ଯୋଉଠି ଲଗେଇଲେ ଗାଈ କି ଛେଳି ଖାଇଦେବେ । ଶେଷକୁ ସ୍ତିର କାଲି ବାରିରେ ଲଗେଇବି । ଲାଗିଲା ସତ କିନ୍ତୁ ବଡ଼ ସଂଘର୍ଷମୟ ଜୀବନ ଥିଲା । ଟିକେ ବଢିବା କ୍ଷଣି ଗାଈ କି ଛେଳି ହାବୁଡ଼ରେ ପଡିଯାଇଥିଲା । ଏତେ ଯତ୍ନ ନେଲେ ବି ବଢୁନ ଥିଲା , ଶେଷକୁ ବାଡ଼ ଦେଲି । କିନ୍ତୁ ସେଇ ଅବସ୍ଥା । ମୁଁ ହାର ମାନିଗଲି , କିନ୍ତୁ ସେ ଗଛ କେବେ ହାର ମାନିନି , ଗାଈ ଗୋରୁ ଖାଇଲେ ବି କିଛି ଦିନ ପରେ ଛନ ଛନ ଗହଳିଆ ପତ୍ରରେ ବଢ଼ିଛି । ଯେବେ ବି ଜିବନରେ ହାରିଗଲା ପରି ଲାଗେ ତାକୁ ଦେଖିଲେ ସତେ ଯେମିତି ଲକ୍ଷେ ହାତୀର ବଳ ମିଳିଗଲା ପରି ଲାଗେ । ଛୋଟ ଗଛ ଟି ସତ କିନ୍ତୁ ସବୁ ବେଳେ ଆଉ ସବୁ ପରିସ୍ଥିତି ରେ ମୁକାବିଲା କରିବାର ଶିକ୍ଷା ଦେଇ ଆସିଛି । ସେଥିପାଇଁ ତା ଭଲ ପାଇବା କେବେ ଭୁଲି ହୁଏନି । ସକାଳୁ ଉଠି ତା ମୁହଁ ଦେଖିଲେ ଦିନଟା ଭଲରେ କଟେ। ତା ପାଖେ ଯାଇ ଟିକେ ଯତ୍ନରେ ତାକୁ ଛୁଇଁ ଦେଲେ ଲାଗେ ସତେ ଯେମିତି ସେ ମୋତେ କୁଣ୍ଡେଇ ଧରିଛି । ଦୁଃଖ ସମୟରେ ତାକୁ ଦେଖିଲେ ଦୁଃଖ ଭୁଲି ହେଇଯାଏ । ଆଉ ଯୋଉ ଦିନ ମୁଁ ଟିକେ ସଜେଇ ହୁଏ ସେ ମୋତେ ଦେଖି ଏମିତି ହୁଏ ସତେ ଯେମିତି ସେ ମୋର ପ୍ରେମରେ ପାଗଳ ହେଇ ଯାଇଚି ।

ଦିନ କୁ ଦିନ ଭଲ ପାଇବା ଘନିଷ୍ଟ ହେବାରେ ଲାଗିଲା , ଆଉ ମୋ ଭଲ ପାଇବା ଟା କିଛି ଦିନ ପରେ ତା ଫୁଲରେ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ହେଲା।

କିନ୍ତୁ ଏ ଭଲ ପାଇବାରେ କାହା ନଜର ଲାଗିଗଲା । ମୁଁ ଚାଲିଗଲି ବାହାରକୁ , ଆଉ ସେ ସେଠି ରହିଗଲା , ବାହାରେ ଯୋଉ ଭି ଗଛ କୁ ଦେଖେ ମୋତେ ମୋର ସେଇ ସୂର୍ଯ୍ୟମୁଖୀ କଥା ମନ ପଡେ । କିନ୍ତୁ ତା ଭଳି ଏତେ କିଏ ମୋତେ ଧ୍ୟାନ ଦୀଅନ୍ତିନୀ। ସେ କିଛି ଅଲଗା ହିଁ ଥିଲା ।

ସେଦିନ ରାତିରେ ଏମିତି ଗୋଟେ ସ୍ବପ୍ନ ହେଲା ଯେମିତି ସେ ଫୁଲେଇ ମୋଠୁ ଦୂରେଇ ଯାଉଛି । ତା ପର ଦିନ ସକାଳୁ ଫୋନ ଆସିଲା ତୋ ଗଛକୁ ପଡିଶା ଘର ଲୋକ କାଟିଦେଲେ ଘର ତିଆରି ପାଇଁ । କିଛି ସମୟ ପାଇ ସ୍ତବ୍ଧ ହେଇଗଲୀ ଆଉ ଅଜାଣତରେ ଆଖିରୁ ଧପ୍ ଧପ ଲୁହ ବହିଲା। ସତେ ଯେମିତି ମୋର ନିଜର କେହି ଜଣେ ଛାଡ଼ିକି ଚାଲିଗଲେ । ମନ ଆଉ ଭଲ ଲାଗିଲାନି । ଚାରିଆଡ଼େ କେବଳ ସେଇ ଛନ ଛନ ଫୂଲ ।

ଭାବିଲି ଘରକୁ ଯିବି ଆଉ କାଟି ଥିବା ଗଛକୁ ପୁଣି ନୂଆ ଜୀବନ ଦେବି । ଘରକୁ ଆସିଲା ପରେ ଦେଖିଲି ସେଇ ଗଛ ଶୁଖି ଯାଇଛି କିନ୍ତୁ ତାର ଫୁଲ ଗୁଛ ଗୁଡ଼ାଏ ମୁଁ ଆସିବା ଯାଏ ସତେଜ ହେଇ ଅଛି । ସେ ମରିନି ମୁଁ ଆସିବାକୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଛି । ସେଇ ଫୁଲ ଦେଖି ମୋ ନିରାଶ ମନରେ ଆଶା ଭରିଲା, ପୁଣି ନେଇ ତାକୁ ଲଗେଇଲି । ଯେହେତୁ କାମ ପାଇଁ ବାହାରେ ରହିବାକୁ ପଡୁଥିଲା ,ଘର ଆଉ ତାକୁ ଛାଡ଼ି ମୋତେ ଆସିବାକୁ ପଡ଼ିଲା । ତାର ଯତ୍ନ ନେବାକୁ କହିଥିଲି । କିନ୍ତୁ ଆଉ ସେ ସେଭଳି ରହିଲାନି ।

ଭାବିଲି ମଉସା ଙ୍କୁ କହି ଡାଳ ଖଣ୍ଡେ ମୁଁ ରହିବା ଜାଗାକୁ ନେଇ ଆସିବି। ଆସିଲି ସତେ କିନ୍ତୁ ଯୋଉ ଭଲପାଇବା ମୋତେ ତା ଠୁଁ ମିଲୁ ଥିଲା ଆଉ ମିଳିଲାନି ।

ଖାଲି କିଛି ଦିନର ଅଲିଭା ସ୍ମୃତି ଭାବେ ରହିଗଲା , ଆଜି ବି ତାକୁ ମନ ପକେଇ ବହୁତ୍ ଗଛ ଲଗେଇଛି , ତାଠୁ ଯୋଉ ଭଲ ପାଇବା ପାଇଥିଲି ପୁଣି ସାଉଁଟି ବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଛି । କିନ୍ତୁ ସେଇ ଭଲ ପାଇବା ପାଇଁ ନି ଆଉ କୋଉ ଠୁଁ । ହୁଏତ ଯଦି ସେ ଗୋଟେ ମଣିଷ ହେଇଥାନ୍ତା ତାକୁ ମୁଁ ମୋ ଜୀବନର ଜୀବନ ସାଥି ବନେଇ ଦିଅନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ସେ ମୋ ଜୀବନର ଏମିତି ପ୍ରେମ ଥିଲା ଯାହାକୁ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କେହି ପୁରା କରି ନାହାନ୍ତି ।

ଜଣେ ପ୍ରେମିକ ଭଳି ସେଇ ଆଗକୁ ବଢିବାର ପ୍ରେରଣା, ଜୀବନରେ ହାର ନ ମାନି ଜିତିବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା, ସବୁବେଳେ ଖୁସିରେ ରହିବାର ଶିକ୍ଷା ହୁଏତ ଆଉ କିଏ ଶିଖେଇ ପାରି ନ ଥାନ୍ତା।

ସମସ୍ତେ ଜୀବନରେ ସାଥି ଟିଏ ଭି ସେଇ ଭଳି ଚାହାନ୍ତି ,ମୁଁ ଭି । ସେ ମୂକ ସିନା ବହୁତ୍ କିଛି କଥା କହିଛି , ଆଉ ହସରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆକର୍ଷିତ କରିଛି ଆଉ ମୋତେ ବି ଶିଖେଇଚି ।

ସେ ହୁଏତ ନାଇ କିନ୍ତୁ ତା ସହ ବିତିଥିବ ସବୁ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ମୋତେ ଆଜିବି ସତେଜ କରିଦିଏ ।

ଆଜି ଦୁଃଖ କାହା ଆଗରେ କହି ପାରେନି ଯେମିତି ତାକୁ କୁହେ କି ଆଉ ସେ ମୋତେ କୁଣ୍ଠାଇ ଧରେ ନି। କିନ୍ତୁ ତାକୁ ମନ ପକେଇ ସବୁ ଭୁଲି ଯାଏ ।ସେ ଯୋଉ ପ୍ରେମ ମୋତେ ଶିଖେଇଚି ସେଇ ପ୍ରେମ ମୁଁ ପାଇଛି । ଆଉ ସବୁ କୁ ବାଣ୍ଟି ବାକୁ ଯାଇ ଆଜି ଗୋଟେ ଫୁଲର ବଗିଚା ବନି ଯାଇଚି । ସେଇ ପରିବେଶକୁ ଭଲ ପାଇ ଆଜି ଜଣେ ପରିବେଶବିତ୍ ବନି ପାରିଛି । ସେ ସିନା ଆଜି ମୋ ପାଖେ ନାଇ ମୋ ଦୁଃଖ ଶୁଣିବାକୁ କିନ୍ତୁ ତା ଭଳି ଶହ ଶହ ଫୁଲ ମୋ ଆଗରେ ମୋ ଦୁଃଖ ହରି ନିଅନ୍ତି । କେବଳ ତାହା ନୁହ ଆଜି ଯାହା ଅଛି କେବଳ ତାହାରି ପାଇଁ। ଯଦି ନୂଆ ପରିଚୟ ପାଇଛି କେବଳ ତାହାରି ପାଇଁ । ଜୀବନର ବଞ୍ଚିବାର ରାସ୍ତା ଦେଖେଇ ସେ ସବୁ ଦିନ ପାଇଁ ଯାଇଚି ସିନା ମୋ ପାଖେ ବଞ୍ଚିବାର ରାସ୍ତା ଛାଡ଼ି ଯାଇଚି ।

ଶାଶ୍ଵତ ପ୍ରେମ

ପ୍ରେମ ଯାହାକୁ ପରିପ୍ରକାଶ କରିବା ପାଇଁ ଶବ୍ଦର ଅଭାବ ଖାଲି ଯାହା ଅନୁଭବ କରି ହୁଏ