ପ୍ରେମିକ(2398 AC)

( ବିଦ୍ର : ଗଳ୍ପ ଟା ଟିକେ ବଡ଼ l ଧୈର୍ଯ୍ୟ ର ସହ ପଢନ୍ତୁ 😊)

-୯୯୯୯ ବିସି

କାଇଁ ତା ବାପା ଜେଜ ଅଜା ଅମଳ କାଇଁ କେତେ ପୁରୁଷ ବିତିଗଲାଣି l ତା ଭଳିଆ ଜନ୍ତୁ ମୂଲକଯାଙ୍କ ରେ ତ କେହି ଦେଖି ନଥିଲେ l ତା ନିଜ ଜନ୍ମକଲା ମା' ବି ତାକୁ ଦେଖି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ l ଲାଞ୍ଜ ନାହିଁ, ଫୁଙ୍ଗୁଳା ଦେହରେ ରୁମ ନାହିଁ, ଲାଜକୁରାଟା l ତାର ସବୁ ଜାତିଭାଇ ଦିନ ସାରା ଥଟ୍ଟା ତାମସା ହୋଇ ଏ ଗଛରୁ ସେ ଗଛ ବୁଲନ୍ତି l ଫଳ ତୋଳନ୍ତି, ପଡି ଥିବା ଫଳକୁ ଗୋଟାନ୍ତି ଦାନଵ ପରି ବଡ଼ ଆଉ କେଉଁ ଜାତିର ଜୀବ ଦେଖିଲେ ତା ମାଂସ ପାଇଁ ବିକଳ ଭାବେ ଝାପୁଟି ପଡନ୍ତି l କେତେକ ମରନ୍ତି କେତେକ ବଞ୍ଚନ୍ତି କେତେକ ପୁଣି ଖାନ୍ତି l

କିନ୍ତୁ ଇଏ ଦୁନିଆର ପ୍ରଥମ ମଣିଷ କାଳେ l ସେ ଭାବିବାକୁ ଭଲ ପାଏ l ପ୍ରଶ୍ନ କରେ ମୁଁ କିଏ ? ମୁଁ ଏଠି କାହିଁକି ?

ତା ମନରେ ଭାବନା ଆସେ l ଜୀବନକୁ ତାର ଭାରି ଡର, ସେ ଶିକାର କୁ ଯାଏନି, ଖାଲି ଫଳ ଗୋଟେଇ ଖାଏ, ଦିନ ସାରା ବସି ଭାବୁଥାଏ l ଫୁଙ୍ଗୁଳା ଦେହରେ ଯୌନାଙ୍ଗ ଦେଖେଇ ଉନ୍ମୁକ୍ତ ଭାବେ ଶୋଇ ରୁହେ l

ଦିନେ ଏମିତି ଭାବୁ ଭାବୁ ସେ ଦୂରରୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରି ପାରିଲା ଦୂର ନଈପଠା ରେ କାହା ପାଦ ଶବ୍ଦ l ଧାଇଁ ଗଲା ସିଆଡେ l କେମିତି ଗୋଟେ ଭିନ୍ନ ମହକ l ଉନ୍ମୁକ୍ତ ଶରୀର ଧାରୀ ମାନବୀ ଟିଏ ପାଣି ପିଉଥିଲା ନଈ କୂଳରେ l ଏମିତି ସ୍ବର୍ଗୀୟ ଜିନିଷ ସେ ଆଗରୁ ଦେଖିନି l ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ତlରକାସି l ମାନବୀ ମଧ୍ୟ ବାରି ପାରିଲା ତା ପ୍ରେମିକର କାମବାସନା l ଦୁହେଁ ପ୍ରାକୃତିକ ଜ୍ୱାଳା ଯୋଗୁଁ ହେଲେ ନିକଟ ଆହୁରି ନିକଟ l ନିବସ୍ତ୍ର ଶରୀର ଦୁଇଟି ଉଷ୍ମତା ବିତରଣରେ ମଗ୍ନ ଥିବା ବେଳେ ହୋଇଗଲା ସକାଳ l

ତନ୍ଦ୍ରାଭୋଳେ ଆଖିଖୋଲି ଦେଖିଲେ ବିଶାଳକାୟ ହିଂସ୍ର ଚାରି ଦନ୍ତ ବିଶିଷ୍ଟ ହସ୍ତୀ ତାଙ୍କ ଆଗରେ ଠିଆ ହୋଇଛି l ରାଗ ମୁଦ୍ରାରେ ମାଡି ଆସୁଛି ସେ l ମାନବୀ ଇସାରାରେ କହିଲା, " ତୁମେ ୟାକୁ ସାମ୍ନା କର l "

ଏତେ ଶୀଘ୍ର ଏ ଦାୟିତ୍ୱଟା ଆସିଗଲା ପୁରୁଷ ମୁଣ୍ଡକୁ l କାହିଁକି ଏଇଟା କଣ ନାରୀର ଦାୟିତ୍ୱ ନଥିଲା ? ଏଇଟା ମାନବ ପଚାରିବାକୁ ଭୁଲିଗଲା ବୋଧେ କମନୀୟ କାନ୍ତି ଦେଖି ମାନବୀର କିନ୍ତୁ ୟେ ତ ଦୁର୍ବଳ l ତା ମନ ରେ ସାହସ ନାହିଁ କି ସେ କହି ପାରୁନି l

ବାରମ୍ବାର ତୁଳନା କରୁଥାଏ ମାନବ ମାନବୀର ଇଚ୍ଛାକୁ ଓ ହିଂସ୍ର ଜନ୍ତୁର ହିଂସ୍ରତାକୁ l

ଡେରି ହୋଇଗଲା ମାନବୀ ଜାଣି ପାରିଲା ବୋଧେ ମାନବର ଦୁର୍ବଳତା l ନଈ ପଠା ଆଡେ ପାଣି ପିଉଥିଲା ଆଉ ଏକ ହୃଷ୍ଟପୃଷ୍ଟ ବଳଶାଳୀ ମାନବ l ତା ଇସାରାରେ ମାନବୀ ମୁଗ୍ଧ ହୋଇ ଦୌଡ଼ିଲା ତା ପାଖକୁ l ନାୟକ ମାନବ ଦ୍ୱନ୍ଦରେ ଠିଆ ହୋଇ ରହିଲା ସେଠି ହାତୀଟିର ପାଦ ତଳେ ଚାପି ହୋଇ ଶେଷ ନିଶ୍ୱାସ ନେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ l ଆର ମାନବଟି କିନ୍ତୁ ନିଜ କୌଶଳରେ କାବୁ କଳା ହାତୀକୁ l ଗୋଟିଏ ନାତରେ ଟାଣି ଆଣିଲା ତା ଅନ୍ତବୁଜୁଳା l

ଉପହାର ଦେଲା ମାନବୀକୁ l ଅନ୍ତବୁଜୁଳାରେ ମିଶି ଥିଲା ବୋଧେ ପ୍ରେମିକର ଅସହାୟ ଦୁର୍ବଳତା l ମହାର୍ଘ୍ୟରେ ଭକ୍ଷଣ କଲା ମାନବୀ l

( ଧୀରେ ଧୀରେ ମଣିଷ ମାନଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ବଢିଲା, ମଣିଷ ମାନେ ସଭ୍ୟ ହେଲେ l ଜଙ୍ଗଲ କାଟି ତିଆରି ହେଲା ନଗରୀ l ଲୋକ ସବୁ ଜାତି ରେ ବାଣ୍ଟି ହୋଇ ଗଲେ l ଉଚ୍ଚ ନୀଚ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା l )

+୫୨୧ ଏସି

ରାଇଜସାରା ଯୁଦ୍ଧ ଯୁଦ୍ଧ ଆଉ ଯୁଦ୍ଧ l ରାଜ୍ୟ ବିଜୟ ପରେ ରାଜ୍ୟ ବିଜୟ l ପୁଣି ବାଜେ ବିଗୁଲ ସୈନିକ ମାନଙ୍କ ସହ ରାଜା ଯାନ୍ତି ଯୁଦ୍ଧ ଲଢ଼ିବାକୁ l ମାସ ମାସ ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଯାକ ଫେରନ୍ତିନି l ରାଣୀଙ୍କ ମନ କଣ ନାଇଁ କଣ ହୋଇ ଯାଏ l

ରାଜାଙ୍କର ତ ଅନେକ ରାଣୀ କିନ୍ତୁ ବଡ଼ ରାଣୀ ଯେ ସବୁରୀ ସେଉ l ସମୁକ ରାଜ୍ୟ ସହ ସନ୍ଧି କରି ରାଣୀ ଙ୍କୁ ଜିତି ଶହେ ହାତୀର ପରେଡ କରି ଏକ ସହସ୍ର ସୁନା ଭର୍ତି ସିନ୍ଦୁକ ଆଣି ଥିଲେ ରାଜା l ଯେଉଁ ରାଜ୍ୟ ଜୟ କରୁଥିଲେ ରାଜା ଗୋଟେ ଗୋଟେ ରାଣୀ ନେଇ ଆସି ଯାଉଥିଲେ l ଆଉ ସହିପାରିଲେ ନାହିଁ ରାଣୀ l କିନ୍ତୁ ଖୋଲା ଖୋଲି ବି ରାଜା ଙ୍କୁ କହି ପାରିବେ ନାହିଁ l ଧୀରେ ଧୀରେ ରାଜାଙ୍କ ମନ ଲାଖୁ ଥିଲା ଅନ୍ୟ ରାଣୀ,ପୋଇଲି ବେଶ୍ୟା ଙ୍କ ଗହଣ ରେ l

ସ୍ମୃତି ଯାଙ୍କ ଯାହା ମନେ ପକାନ୍ତି ରାଣୀ l ରାଜା କଥା ଦେଇଥିଲେ, " ଅଧାପୃଥିବୀ ରାଣୀ ଙ୍କ ପାଦ ତଳେ ଥୋଇ ଦେଇ ତାଙ୍କୁ ଘୋଷିତ କରିବେ ରାଜମହିଷୀ l " ସବୁ ମିଛ l

ଧର୍ଯ୍ୟ ର ବାଡ଼ ଭାଙ୍ଗିଗଲା ତାଙ୍କର l ଦିନେ ଦାସ ଦାସୀ ସଭିଙ୍କୁ ବିରତୀ ଦେଇ ନିର୍ଜନରେ ବସି କାନ୍ଦୁଥିଲେ ରାଣୀ l

କେହି ଜଣେ ସିପାହୀ ଶୁଣିଲା ରାଣୀ ଙ୍କ କାନ୍ଦ l ଆସିକି ରୋକି ଦେଲା ତାଙ୍କୁ l ଠିକ ରେ ରାଣୀ ଦେଖିଲେ ତାର ମୁହଁ l ଅନେକ ଥର ପlରିଧି ବେଳେ ଅଙ୍ଗରଖୀ ହୋଇ ରାଣୀ ଙ୍କୁ ରକ୍ଷା କରିଛି ସେ l ବାଘ ଭାଲୁ ଡାକୁ କେତେ ଜଣଙ୍କ କବଳରୁ ତାର ଠିକଣା ନାହିଁ l

କିନ୍ତୁ ରାଜମହିଷୀର ଗର୍ବର ଅନ୍ଧପୁଟୁଳି ରେ ରାଣୀ ଦେଖି ନଥିଲେ ଠିକରେ ତା ଚେହେରା l

ଆଜି ଦେଖି ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ପାଟିଲେନି କୁଣ୍ଢେଇ ପକେଇ ଉଗାଳି ଗଲେ ଯାତନା ତକ l ସିପାହୀ ହୁଗୁଳି ବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲେ ବି ବନ୍ଧନ ହୋଇଗଲା ନିବିଡ଼ l ଧୀରେ ଧୀରେ ସମ୍ପର୍କ ବଢିଲା l ପlରିଧି ବ୍ୟତୀତ ସବୁ ସମୟରେ ଅଙ୍ଗରଖି ଯା ଆସ କଲା ରାଣୀମହଲକୁ l କେବେ ଫୁଲ କେବେ ଫଳ କେବେ ପାଟ ନେଇକି ଗଲା ସିପାହୀ l ଧୀରେ ଧୀରେ ସିପାହୀ କୁ ମନେ ହେଲା ରାଣୀ ତାକୁ ପ୍ରେମ କରୁଛନ୍ତି l ଏବେ ରାଣୀ ତାକୁ କୁଣ୍ଢେଇଲେ ସେ ଆହୁରି ନିବିଡ଼ କରେ ସେ ବନ୍ଧନ l

ଇର୍ଷାନ୍ୱିତ ହୋଇଗଲେ ଅନ୍ୟ ସବୁ ରାଣୀ l ଫୁସୁଲା ଫୁସୁଲି କରି ବାଢି ଦେଲେ କଥାଟା ଗୁପ୍ତଚର ଆଗରେ l ଗୁପ୍ତଚର ନଦୀ ଉପତ୍ୟକl ପାହାଡ଼ ସେପାରି ଯୁଦ୍ଧ ଭୂମି କୁ ଯାଇ ରାଜା ଙ୍କୁ ଏ ଖବର ଦେଲା l ଅଚାନକ ଦିନେ ରାତିରେ ରାଜା ଯୁଦ୍ଧ ଛାଡି ଛଦ୍ମବେଶରେ ଆସିଲେ l ରାଜ ମହିଷୀ ଙ୍କ ଘର ଦୀପ ଲିଭିନି ଏଯାବତ l

ଭିତରେ ପଶି ଦେଖିଲେ ଅଙ୍ଗରଖୀ ମଲ୍ଲୀ ଖୋସୁଛି ରାଣୀଙ୍କ ଗଭାରେ l ସିପାହୀ ମନ ରେ ଉଛୁଳି ଥିଲା ପ୍ରେମର ବନ୍ୟା l

ରାଣୀ କିନ୍ତୁ ଚିଲେଇ ଉଠିଲେ, " ବଦମାସ, ତୁ କିଏ ? ଦୁଷ୍ଟ ଏତେ ରାତିରେ ସାହସ ହେଲା ତୋର କେମିତି ମୋ ଖଟ କୁ ଆସିବାକୁ ? "

ଦୌଡ଼ି ଯାଇଁ ରାଜାଙ୍କ ବାହୁ ରେ ଛନ୍ଦି ଦେଲେ ନିଜକୁ l କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି କଲେ ଅଭିନୟ l ରାଜା ଚିତ୍କାର କରି ଆଦେଶ ଦେଲେ, " ଧର ସେ ରାଜଦ୍ରୋହି କୁ l ମୃତ୍ୟୁ ଦଣ୍ଡ ଦିଆ ଯିବ ତାକୁ l "

ଅର୍ଦ୍ଧରାତ୍ର ରେ ଫାଶୀ ର କୁଣ୍ଡଳୀରୁ ରାଣୀ ଙ୍କ ମୁହଁ ରେ ଦେଖି ପାରିଲା ପୁଣି ଅଭିଜାତ୍ୟର ଅହଂକାର ସେ l

( ଧୀରେ ଧୀରେ ନଗରୀ ଉପରେ ତିଆରି ହେଲା ମହାନଗରୀ l ଦେଣ ନେଣ ର ମାଧ୍ୟମ ହେଲା ପଇସା l ପଇସା ହେଲା ପ୍ରେମର ସଂଜ୍ଞା l )

୨୦୨୪

ଭୁବନେଶ୍ୱରର ରାଜରାସ୍ତାରେ ଏବେ ଏବେ ସରିଥିଲା ପ୍ରାଇଡ ପରେଡ l ଲିଙ୍ଗର ସଂଜ୍ଞା ହଜି ଯାଇଥିଲା l ଫ୍ୟାସନର ହୋଇଥିଲା ଫିଉଜନ l ଦାଢ଼ି ପିନ୍ଧା ଭେଣ୍ଡିଆ ତକ ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧି ଛନ୍ତି l ମହିଳା ଛୋଟ ଛୋଟ ଚୁଟି କରି ଜିନ୍ସରେ ଦୌଡୁଥିଲେ l

ଏଇ ପରେଡରେ ଜ୍ୟୋତି( ଟ୍ରାନ୍ସ ମେଲ୍ ) ବି ଆସିଥିଲା l ହାତରେ ଛ' ଟି ରଙ୍ଗର ଝଣ୍ଡା ଧରି ସ୍ୱାଧୀନତା ର ସୁଆଦରେ ମଦହୋସ ହୋଇ ଚିଲାଉ ଥିଲା ସେ l

ଶରୀର ସିନା ତାର ଗୋଟେ ମହିଳାର କିନ୍ତୁ ଭିତରୁ ସେ ଗୋଟିଏ ପୁରୁଷ l ଜିନ୍ସ ସହ ସାର୍ଟ ପିନ୍ଧେ l ଚୁଡି ବଦଳରେ ପିନ୍ଧେ କଡା l ମହିଳା ମାନଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ତା ଛାତିରେ ଖେଳି ଉଠେ ଉଷ୍ମତା l ଏଇଠି ପାଇଁ ତା ଜନ୍ମ କଲା ମା ବାପା ତାକୁ ପର କରି ଯାଇଛନ୍ତି l

ଏଇ ଭିଡ଼ରେ ସେ ଦେଖିଲା ଗୋଟେ ଟ୍ରାନ୍ସ ଓମେନକୁ l ଆଖିରେ ମୋଟା ଚଷମା, ଦେହରେ ନାଲି ଶାଢ଼ୀ ଓ ଓଠରେ ମୋଟା ସେଡ ର ଲିପଷ୍ଟିକ l

ଏଉଠୁ ତାଙ୍କ ଦେଖା ସାକ୍ଷାତ l ଦୁହିଁଙ୍କ ରିଲେସନସିପ ଆଗକୁ ବଢିଲା l ଦୁହେଁ ଇଂସ୍ଟl ଗ୍ରାମରେ ଆକାଉଣ୍ଟ ଖୋଲିଲେ l କଣ୍ଟେଣ୍ଟ ପୋଷ୍ଟ କରି ଅନେକ ଟ୍ରୋଲ ବି ହେଲେ କିନ୍ତୁ ଜ୍ୟୋତି କୁ ଏଗୁଡ଼ାକର ଫରକ ପଡ଼େନା l ସେ ଶୀଘ୍ର ଗୋଟେ ଫଣ୍ଡ ରେଜିଙ୍ଗ କ୍ୟାମ୍ପେନ ଆରମ୍ଭ କଲା l

Lgbt+ ସପୋର୍ଟର ମାନଙ୍କ ଠୁ ମିଳିଲା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସହାୟତା l ଯେଉଁଦିନ ସର୍ଜରୀ ପାଇଁ ପଇସା ଜମା ହୋଇଗଲା ସେ ଖୁସିରେ ବିଭୋର ହୋଇ ତା ବନ୍ଧୁ କୁ କହିଲା, " ଜାଣିଲ, ଏବେ ମୁଁ ଶୀଘ୍ର ଅପରେସନ ରେ ପୁରା ପୁରୁଷ ହୋଇଯିବି l ତୁମର ମୋର ଏବେ ଖୁସି ରେ ରହିବା l "

ଦୋ ନମ୍ବରୀ ହୋଟେଲର ଗୋଟେ କୋଣରେ ସେଦିନ ରାତ୍ରି ଯାପନ ପାଇଁ ଭଡା ନେଲେ ଦୁହେଁ l ରାତି ସାରା ଗପି ଗଲେ ଅନେକ ଯାତନା ର କଥା l ତାଙ୍କ ଯୌବନ ରେ କେମିତି ସମଲିଙ୍ଗୀ ଆକର୍ଷଣ ହେଲେ ଓ କିପରି ଘର ଲୋକ ଜାଣି ତାଙ୍କୁ ଘରୁ ବିଦା କରିଦେଲେ ସେ ବିଷୟରେ ଗପିଲେ l ଜ୍ୟୋତି କୁ କେତେବେଳେ ନିଦ ଆସିଗଲା ସେ ଜାଣିନି ?

ରାତି ପlହିଲା l କିନ୍ତୁ ସେ ଟ୍ରାନ୍ସ ଓମେନ ନାହିଁ , ପଇସା ନାହିଁ ଖାଲି ପଡି ରହିଛି ଚିଠି ଟା ଯାହା ପଙ୍ଖାର ଆହୁଲା ପବନରେ ଅଧା ଅଧି ଉଡିବା ଅବସ୍ଥାରେ l

, " ସରି ଜ୍ୟୋତି l ମୋତେ ଲାଗୁଚି ଓଡିଶା, ଇଣ୍ଡିଆ ମୋ ପାଇଁ ନୁହେଁ l ମୁଁ ଦୁବାଇ ଯାଉଛି l ଆଉ ଗୋଟେ ନୁଆଁ ଜୀବନ ଆରମ୍ଭ ପାଇଁ l ଆଶା ତୁମେ ଆଉ ଥରେ ଫଣ୍ଡ ରେଜ କରି ନିଜ ସର୍ଜରୀ କରିପାର l ମୋତେ ଖୋଜିବାକୁ ଆଉ ଚେଷ୍ଟା କରିବନି! "

ହସିବ କି କାନ୍ଦିବ ଜାଣି ପାରୁ ନଥିଲା ଜ୍ୟୋତି l ମିଶ୍ରିତ ଭାବନାରେ ମନେ ହେଲା ତାର ଗୋଟେ ପୁରୁଷର ଅଭିଶପ୍ତ ଆତ୍ମା ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ଭିକ୍ଷା କରୁଛି l ଉପରେ ବୁଲୁଥିବା ପଙ୍ଖା ଛଡ଼ା ତାକୁ ଆଉ କିଛି ଦେଖା ଯାଉନଥିଲା l କିନ୍ତୁ ସେ ବାରି ପାରୁଥିଲା ବାସନା ଗୋଟେ l ବାସ୍ନା ଗୋଟେ ନାଲି ଶାଢ଼ୀର ଯେଉଁଟା ତା ପ୍ରେମ ଛାଡି ଯାଇଛି ଖାଲି l ପୁଣି ପଙ୍ଖା କୁ ଦେଖି କିଛି ଗୋଟେ ଭାବିଲା ଜ୍ୟୋତି l

ବୋଧେ ଆଜି ମୁକ୍ତି ପାଇଯିବ ସେ l ଥରେ ଦେଖୁଥିଲା ପଙ୍ଖାକୁ ଥରେ ଗଣ୍ଠି ବାନ୍ଧୁଥିଲା ଶାଢ଼ୀରେ l

( ଧୀରେ ଧୀରେ ପୃଥିବୀ ଆଡ଼ଭାନ୍ସ ହେଲା l ଟେକନୋଲୋଜିର ମହାଜାଲରେ ଛନ୍ଦି ହେଲା ମଣିଷ ଜାତି ଆହୁରି ଅଧିକ ଅଧିକ l )

୨୩୯୮ ଏସି

ପ୍ରେମିକ ପ୍ରଶ୍ନ କରୁଥିଲା ପ୍ରେମିକାକୁ, " ଆଚ୍ଛା କହିଲ ମୁଁ ତୁମକୁ କାଇଁ ଭଲ ପାଏ ? "

ପ୍ରେମିକା କହିଲା, " କାହିଁକି କୁହ ? "

- ଜାଣେନା ଖାଲି ଭଲ ପାଏ l ମୁଁ ତୁମକୁ କେବେ ଆଖି ପୁରେଇ ଦେଖିନି l କେବେ ଶୁଙ୍ଘିନୀ ତୁମ ଉନ୍ମୁକ୍ତ କେଶର ବାସ୍ନା l କେବେ ଚାଖିନି ତୁମ ଓଠର ଆଦ୍ରତା ତଥାପି ମୁଁ ତୁମକୁ ଭଲ ପାଏ l

- ଓ ମହାଶୟ l ସବୁଦିନ ତ ଦେଖା ହେଉଛେ କିନ୍ତୁ ଦୁଃଖ ଏଇଟା ଏଇଟା ମେଟାର ଦୁନିଆ l ଆମେ ନିଜେ ତିଆରି କରିଛେ l ତୁମେ ମୋ ଠୁ ବହୁତ ଦୂର ରେ ଅଛl ବୋଧେ ସହସ୍ର ମାଇଲ l ମେଟା ର ଚଷମା ପିନ୍ଧି ତୁମେ ଅନୁଭବ କରି ପାରୁଛ ମୋତେ ଆଉ ମୁଁ ତୁମକୁ l

ପ୍ରେମିକର ମନେ ପଡିଗଲା କିଛି ବର୍ଷ ତଳର କଥା l ପୃଥିବୀରେ ସବୁଠି ଚାଲିଛି ପ୍ରଳୟ l ଦେଶ ମହାଦେଶ ଗ୍ଲାସିଆର ର ତରଳ ପାଣି ମିଳେଇ ସାରିଲେଣି l ଆକାଶ ରୁ ଅଗ୍ନି ଖାଲି ଝରୁଛି l ପୃଥିବୀ ରେ ଅମ୍ଲଜାନ କମି ଯାଇଛି l ଅଜଣା ରୋଗ ଡେଉଁଛି l ଲୋକ ପୋକ ମାଛି ପାରି ମାରୁଛନ୍ତି l କିନ୍ତୁ ସରକାର ଉପାୟ ବାହାର କଲା ଯେ ସବୁ ଲୋକ ଏବେ ବଙ୍କର ଭିତରେ ମାଟି ତଳେ କଏଦ ହେଇ ରହିବେ l ମେଟା ସାହାଯ୍ୟ ରେ ଭରଚୁଆଲ ରେ ବଂଚିବେ l 3d ରେ ଉପଭୋଗ କରି ପାରିବେ ସବୁ l

ଫେସବୁକର 350 ଆନିଭରସରୀରେ ମେଟା ଫିଚର ଲଞ୍ଚ କରିଥିଲା ସେ l ପ୍ରେମିକ ଆମର ଏଇ ନିର୍ଜନତା ରେ ଖୋଜିବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିଲା ପ୍ରେମିକା l ଦିନେ ପ୍ରେମିକା ବି ମିଳିଗଲା l ସେମାନେ ତିଆରି କଲେ ସ୍ବପ୍ନ ର ସହର ନିଜର l ଗୋଲାପୀ ଗଳି ସବୁ ସହର ର l ତୋଫା ଜହ୍ନ ରାତି l ନଈ, ସମୁଦ୍ର, ଜାହାଜ, ଉଡ଼ା ଜାହାଜ, ବଡ଼ ମହଲ l ସବୁ କିଛି ଯାହା ପ୍ରେମୀ ଯୋଡି ପାଇଁ ଦରକାର l

ଦୁହେଁ ନିର୍ଯାତନା ଦୂର କରିବା ପାଇଁ ଦେଖୁଥିଲେ କୃତିମ ଜହ୍ନ l ବୁଲୁଥିଲେ ନଈ ପଠାରେ l ଜାହାଜରେ ଉପଭୋଗ କରୁଥିଲେ ସମୁଦ୍ର ର କମନୀୟତା l

ପ୍ରେମୀ ଦୁହେଁ ହାତ ଧରି ସବୁବେଳେ ଭେଟା ଭେଟି ହୁଅନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଆଜି କାଇଁ ସକାଳୁ ଝଟକା ପରେ ଝଟକା ଖାଉଛି ପ୍ରେମିକ l

ମିଳେଇ ଯାଉଛି ସ୍ବପ୍ନର ସହର l ଝାପ୍ସା ହେଇ ଚାଲୁଚି ପ୍ରେମିକାର ଛବି l

ପ୍ରେମିକ କହୁଛି, " ଆମେ ଯେଉଁ ଗେମ ସବୁ ଖେଳୁଥିଲେ ଆମେ l କେବେ ମୁଁ ସାଜୁଥିଲି ମାନବ ତୁମେ ମାନଵୀ l କେବେ ମୁଁ ସିପାହୀ ତୁମେ ରାଣୀ l +୫୨୧ ଏସି , ୨୦୨୪,-୯୯୯୯ ଏସି

l ସବୁ ପ୍ରେମ ର ଖେଳ ରେ ତୁମେ ଜିତୁଥିଲ l କାହିଁକି କେଜାଣି ? କିନ୍ତୁ ଖେଳ ପରି ଆଜି ସତରେ ତୁମେ ଚାଲିଯିବନି ତ? "

ଆହୁରି ଝାପ୍ସା ହେଇ ଆସିଲା ପ୍ରେମିକା l

ସିଷ୍ଟମ କ୍ରାସ ହେଲା l ପ୍ରେମିକ ମେଟା ର ଚଷମା ଖୋଲି ଦେଖିଲା ସେ ଆଜି ଯାହା ଦେଖି ଆସୁଥିଲା ସବୁ ମିଛ l ସତରେ ତା ବଙ୍କରରେ ଅଳିଆ ବଢି ଯାଇଛି l ଅକ୍ସିଜେନ ର ମାତ୍ରା କମି ଯାଇଛି l

ଧୀରେ ଧୀରେ ସେ ଶ୍ୱାସ ରୁଦ୍ଧ ହୋଇ ଆସିଲା l ତଥାପି ସେ ଆଶା କରୁଥିଲା ସେପଟୁ ଗୋଟେ ମେସେଜ କୁ l ଷ୍ଟାର୍ଟତିକ୍ସ ଅନୁସାରେ ବହୁତ ଦିନ ରୁ କମିଥିଲା ଅକ୍ସିଜେନ ର ମାତ୍ରା ତା ବଙ୍କରରେ l କିନ୍ତୁ ତା ପ୍ରେମିକା ର ମିଛ ଦୁନିଆ ରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥାଇ ସେ ଅନୁଭବ କରି ନଥିଲl

ଶେଷ ରେ ମେଟା ରେ ପପ୍ ହେଲା ମେଶେଜ ଟା l

, " ଧନ୍ୟବାଦ ସାର l ଆମ ମେଟା ର ଏ.ଆଇ କୁ ଭଲ ରେ ଟ୍ରେନ କରିଥିବାରୁ l ଏବେ ଏଇଟା ଜହ୍ନ କୁ ଯାଇ ସକ୍ରିୟ ଭାବେ କାମ କରିବ ମାନବତ୍ବ ର ଶୂକ୍ରାଣୁ ଗୁଡିକୁ ନେଇ ହ୍ୟୁମାନ କଲୋନୀ ତିଆରି ପାଇଁ l ଆପଣଙ୍କ ଡୋନେସନ ଗୁଡାକୁ ବି ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରିବୁ l ଆମେ ଶୀଘ୍ର ସlମ୍ପଲ କଲେକ୍ଟ ପାଇଁ ପହଁଚିବୁ l ଧନ୍ୟବାଦ l "

ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେ ଗୋଟେ ପ୍ରେମିକା ର ଖୋଳପା ରେ ଲୁଚିଥିଲା ଏ. ଆଇ କୁ ଭଲ ପାଉଥିଲା ?

ଏ ସତ ଟା କମ୍ ଅକ୍ସିଜେନ ଠୁ ବି ଅଧିକ ସତ୍ୱର ଭାବେ ଚିପି ଚାଲିଥିଲା ପ୍ରେମିକ ର ବେକକୁ l

****

ମେଟାର କର୍ମଚାରୀ ବଙ୍କର ଖୋଲିଲା ବେଳକୁ ବାହାରୁଥିଲା ପ୍ରେମିକ ର ମୁର୍ଦାର ର ଉତ୍କଟ ଗନ୍ଧ ଲହୁରେ ଜୁଡୁବୁଡୁ ହୋଇ ଲେଖିଥିଲା..

ସତରେ ପ୍ରେମିକ ଅନ୍ଧ ? ଦେଖେନି ଶରୀର, ଦେଖେନି ଜାତି ଦେଖେନି ପଇସା ଦେଖେନି ସେ ମଣିଷ କି ମେସିନ?

ଲଷ୍ମୀଧର ସାହୁ

#futurelove #meta #Gemini #lovestory #ଗଳ୍ପ

ପ୍ରେମିକ (2398 AC)

ସତରେ ପ୍ରେମିକ ଅନ୍ଧ ? ଦେଖେନି ଶରୀର, ଦେଖେନି ଜାତି ଦେଖେନି ପଇସା ଦେଖେନି ସେ ମଣିଷ କି ମେସିନ?