.

*ଆସନ୍ତୁ ପଢିବା ଆଜିର ପୌରାଣିକ କାହାଣୀ*

*ଅଭିଶପ୍ତ ଦ୍ୱାରପାଳ, ଦ୍ଵିତୀୟ ଅଧ୍ୟାୟ*

*!! ଭାଗ - ୧୧ !!*

*ଡା.କୃପାସିନ୍ଧୁ ମିଶ୍ର*

✤●○●○●○✤‼️✤○●○●○●✤

*ସୌଜନ୍ୟ: ଆଧ୍ୟାତ୍ମ ଜଗତ ହ୍ବାଟ୍ସଆପ୍ ଗୃପ୍*

✤●○●○●○✤♾️✤○●○●○●✤

*══━━━━✥◈❤️◈✥━━━━══*

ଋଷିଙ୍କ ସନ୍ତାନ ଥିଲେ ରାବଣ Ι ସ୍ଵଭାବତଃ କିଛି ସାତ୍ତ୍ଵିକ ଗୁଣ ତାଙ୍କ ଦେହରେ ଥିଲା Ι ସେ ପ୍ରତ୍ୟହ ପୂଜା, ଆରାଧନା କରୁଥିଲେ Ι ସେ ମହାଦେବଙ୍କର ପରମ ଭକ୍ତ ଥିଲେ ଏବଂ ଏ ଶିବ ଭକ୍ତି ତାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ମାତା ନିକଷାଙ୍କଠାରୁ ଉତ୍ତରାଧିକାରରେ ମିଳିଥିଲା Ι ନିକଷା ପ୍ରତିଦିନ ମୃତ୍ତିକାରେ ଶିବଲିଙ୍ଗ ସ୍ଥାପନ କରି ପୂଜା କରୁଥିଲେ Ι ଲଙ୍କାପତି ରାବଣଙ୍କୁ ଏ ପୂଜା ବିଧି ଭଲ ଲାଗିଲା ନାହିଁ Ι ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଥିଲେ Ι ଧରାକୁ ସରା ମଣୁଥିଲେ Ι ଦେବତାମାନେ ତାଙ୍କର ଆଜ୍ଞାବହ ଥିଲେ Ι ବାୟୁ ଦେବତା ନଗରର ସ୍ୱଚ୍ଛତା ରକ୍ଷା କରିବା କାର୍ଯ୍ୟରେ, ଇନ୍ଦ୍ର ନଗ୍ର ପଥରେ ଜଳସିଞ୍ଚନ ଦାୟିତ୍ୱରେ ଏବଂ ଅପ୍ସରାଗଣ ନୃତ୍ୟ ସଙ୍ଗୀତ ଦ୍ୱାରା ସଭାସଦମାନଙ୍କର ମନ ହରଣ କରିବାରେ ନିଯୁକ୍ତ ଥିଲେ Ι ତାଙ୍କର ଜନନୀ ପ୍ରତିଦିନ ଶିବଲିଙ୍ଗ ଗଢି ପୂଜା କରିବେ, ଏହା ତାଙ୍କୁ ଅସହ୍ୟ ବୋଧହେଲା Ι ଯୋଗକୁ ସେଦିନ ନାରଦ ଆସିଥାନ୍ତି Ι ରାବଣ ନିଜର ସମସ୍ୟା ଜଣାଇଲେ Ι ନାରଦ କହିଲେ, "ଏକମାତ୍ର ବିକଳ୍ପ ହେଉଛି, ମହାଦେବ ପୂଜା ଗ୍ରହଣ କରିବା ପାଇଁ ନିଜେ ଏଠାକୁ ଆସିବା Ι କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଭଲ ଭାବରେ ଜାଣେ ସେ କୈଳାଶ ଛାଡି କୁଆଡେ ଯିବେ ନାହିଁ Ι" ରାବଣ କହିଲେ, "ତେବେ କୈଳାଶ ପର୍ବତକୁ ଲଙ୍କାକୁ ନେଇ ଆସିଲେ କେମିତି ହେବ ?"ନାରଦ କହିଲେ,"ଅତି ଉତ୍ତମ Ι ପଚାରିବାକୁ ଅଛି ? ମାତାଙ୍କ ସହ ତୁମେ ମଧ୍ୟ ଏହିଠାରେ ଭୋଳାନାଥଙ୍କୁ ପୂଜା କରିପାରିବ Ι "ବହୁ ସମୟ ଧରି 'ନାରାୟଣ ନାରାୟଣ' କହି ନ ପାରି ନାରଦଙ୍କୁ ବ୍ୟସ୍ତ ଲାଗୁଥିଲା Ι ସେ ବିଦାୟ ନେଲେ Ι ରାବଣ ଚାଲିଲେ କୈଳାଶ ପର୍ବତର ଉତ୍ପାଟନ ପାଇଁ Ι କୈଳାଶ ପର୍ବତର ଗୋଟାଏ ପାର୍ଶ୍ୱରୁ ସେ ଟେକିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ Ι ପର୍ବତ ଗୋଟିଏ ପାର୍ଶ୍ୱକୁ ଢଳି ଯିବାରୁ ଉପରେ ଚାଲୁଁ ଚାଲୁଁ ମା ଗୌରୀଙ୍କ ପାଦ ଖସରି ଗଲା Ι ସେ ପ୍ରଭୁ ବିଶ୍ଵନାଥଙ୍କୁ ଧରିପକାଇ ଅଟକିଗଲେ Ι "ଏମିତି କଣ ହେଲା' ବୋଲି ଦୁର୍ଗାଙ୍କ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତରରେ ମହାଦେବ କହିଲେ, "ରାବଣ ଆମକୁ କୈଳାଶ ପର୍ବତ ସହ ନେଇଯିବା ଇଚ୍ଛାରେ ପର୍ବତ ଟେକିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି." ଦେବୀ ଭବାନୀ କ୍ରୋଧରେ ରାବଣକୁ 'ରାକ୍ଷସ' ବୋଲି କହି ତିରସ୍କାର କଲେ Ι ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଭାବରେ ପରିଚିତ ହେଉଥିବା ରାବଣ ଏବେ ରାକ୍ଷସ ରାବଣ ନାମରେ ଅଭିହିତ ହେଲା Ι ଏବେ କୈଳାଶ ରାବଣର କାନ୍ଧ ଉପରେ ଥିଲା Ι ମାହେଶ୍ୱରୀ କହିଲେ," ୟେ କଣ ହେଉଛି ? ସତରେ କଣ କୈଳାଶ ସହ ଲଙ୍କାକୁ ଯିବାକୁ ମନ ବଳିଛି ନା କଣ ?" ଭୋଳାନାଥ ହସିଲେ ଓ ପାଦର ବୃଦ୍ଧାଙ୍ଗୁଷ୍ଠି ଟିକିଏ ଜୋରରେ ତଳକୁ ଚାପିଦେଲେ Ι ରାବଣ କେଉଁଠୁ ସେ ମହାଭାରା ସମ୍ଭାଳି ପାରିଥାନ୍ତା ? ଧୀରେ ଧୀରେ ପର୍ବତକୁ ତଳେ ଥୋଇ ହାତ କାଢି ଆଣିବା ବେଳକୁ ହାତଟା ତଳେ ରହିଗଲା Ι ଏକ ସୁଦୀର୍ଘ ଯନ୍ତ୍ରଣାଜନିତ ବିକଟ ଚିତ୍କାର ବ୍ୟାପିଗଲା କୈଳାଶ ସମେତ ସ୍ୱର୍ଗ ଓ ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ Ι (କେତେକଙ୍କ ମତରେ ତାଙ୍କର ଏହି ଚିତ୍କାର ବା ରବ ଯୋଗୁଁ ଦଶାନନ ସେହି ଦିନରୁ ରାବଣ ନାମରେ ପରିଚିତ ହେଲେ) Ι ଆର୍ତ୍ତ ସ୍ୱରରେ ରାବଣ ଆଶୁତୋଷଙ୍କୁ ତୋଷ କରିବା ପାଇଁ ଜଗତ ବିଖ୍ୟାତ ସ୍ତୋତ୍ର ନିଜ ମନରୁ ସୃଷ୍ଟି କରି ତାକୁ ସାଙ୍ଗୀତିକ ଛନ୍ଦରେ ମଧୁର ସ୍ୱରରେ ଗାଇବାକୁ ଲାଗିଲେ Ι "ଜଟା ଟବି -ଗଳଜ୍ଜ୍ୱଳ ପ୍ରବାହ ପାବିତ ସ୍ଥଳେ, ଗଳେଽବ-ଲମ୍ୱବ୍ୟ-ଲମ୍ବିତାଂ ଭୁଜଙ୍ଗ- ତୁଙ୍ଗ- ମାଳିକାଂ, ଡମ ଡ୍ଡମ ଡ୍ଡମ ଡ୍ଡମନ୍ନିନାଦ ବଡ୍ଡମର୍ବୟମ୍, ଚକାର–ଚନ୍ଦ୍ରତାଣ୍ଡବମ୍ ତନୋତୁ ନଃ ଶିବଃ ଶିବମ୍....." ଅର୍ଥାତ୍ "ଯେଉଁ ଶିବଙ୍କର ଅତି ଘନ ବନରୂପୀ ଜଟାରୁ ଗଙ୍ଗା ପ୍ରବାହିତ ହେଉଛନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କ ଗଳାରେ ଲମ୍ବ ସର୍ପର ମାଳା ଝୁଲୁଛି, ଯେଉଁ ଶିବ ଡମ ଡମ ଡମ୍ବରୁ ବଜାଇ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ତାଣ୍ଡବ ନୃତ୍ୟ କରନ୍ତି, ସେହି ନୀଳକଣ୍ଠ ମୋର କଲ୍ୟାଣ କରନ୍ତୁ Ι "ଜଟା କଟାହ ସଂଭ୍ରମ, ଭ୍ରମନ୍ନିର୍ଲିମ୍ପ ନିର୍ଝରୀ, ବିଲୋଳ ବୀଚି ବଲ୍ଲରୀ ବିରାଜମାନମୂର୍ଦ୍ଧନି, ଧଗ ଦ୍ଧଗ ଦ୍ଧଗ ଜ୍ଜ୍ୱଳଲ୍ଲଲାଟ ପଟ୍ଟ ପାବକେ, କିଶୋର ଚନ୍ଦ୍ରଶେଖରେ ରତିଃ ପ୍ରତିକ୍ଷଣଂ ମମ."ଅର୍ଥାତ୍ "ଯେଉଁ ଶିବଙ୍କର ଜଟାରେ ଅତି ବେଗରେ ଭ୍ରମଣ କରୁଥିବା ଗଙ୍ଗାଙ୍କର ଲହରୀ ଖେଳୁଛି, ଲଲାଟପଟରେ ପ୍ରଜ୍ଜ୍ଵଳିତ ବହ୍ନି ସଦୃଶ ତେଜରାଶି ବିଚ୍ଛୁରିତ ହେଉଛି, ଯାହାଙ୍କ ଶିଖରରେ ବାଳଚନ୍ଦ୍ର ଶୋଭାପାଉଛନ୍ତି ସେହି ଶିବଙ୍କ ପ୍ରତି ମୋର ଅନୁରାଗ କ୍ଷଣ ପ୍ରତିକ୍ଷଣ ବଢୁଥାଉ." ସେ ସ୍ତୋତ୍ର ଧୂର୍ଜଟୀଙ୍କୁ ଏତେ ମୁଗ୍ଧ କଲା ଯେ ସେ ତାଣ୍ଡବ ନୃତ୍ୟ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ Ι କୈଳାଶର ଭାରା ଉଶ୍ୱାସ ହେଲା Ι ସ୍ତୋତ୍ର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବା ପରେ ରାବଣ କରଯୋଡ଼ି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦୟା ପ୍ରାର୍ଥନା କରୁଥାନ୍ତି Ι ନୃତ୍ୟ ସମାପ୍ତ କରି ଶିବ କହିଲେ, "କେବଳ ସୃଷ୍ଟି ସଂହାର କାଳରେ ମୁଁ ତାଣ୍ଡବ ନୃତ୍ୟ କରିଥାଏଁ Ι ତୁମର ଏ ମଧୁର ସ୍ତୋତ୍ରରେ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ମୁଁ ଆନନ୍ଦରେ ଏହି ତାଣ୍ଡବ ନୃତ୍ୟ କଲି Ι ଆଜିଠାରୁ ତୁମର ଏ ସ୍ତୋତ୍ର "ରାବଣ କୃତ ଶିବ ତାଣ୍ଡବ ସ୍ତୋତ୍ର" ନାମରେ ବିଖ୍ୟାତ ହେବ ଏବଂ ମୋର ପ୍ରିୟ ସ୍ତୋତ୍ର ଭାବରେ ଗଣ୍ୟ ହେବ Ι ମୋର ଭକ୍ତମାନେ ତୁମର ଏହି ସ୍ତୋତ୍ରକୁ ଗାନ କଲେ ମୁଁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେବି Ι

[କ୍ରମଶଃ]

✿❁❣️༒ *ଜୟ ଶ୍ରୀ ରାମ*༒ ❣️❁✿

*=≠≠=====ଆଜି ପାଇଁ ସମାପ୍ତ==≠====*

🏵️🏵️🙏 *ଶୁଭ ରାତ୍ରି* 🙏🏵️🏵️

ଆଜିର ପୌରାଣିକ କାହାଣୀ ଅଭିଶପ୍ତ ଦ୍ୱାରପାଳ, ଦ୍ଵିତୀୟ ଅଧ୍ୟାୟ ଭାଗ - ୧୧

ଆଜିର ପୌରାଣିକ କାହାଣୀ ଅଭିଶପ୍ତ ଦ୍ୱାରପାଳ, ଦ୍ଵିତୀୟ ଅଧ୍ୟାୟ ଭାଗ - ୧୧