சோழ நாட்டின் சிறு பகுதியை ஆண்டு வந்த சிற்றரசன் ஒருவருக்கு தொடர்ச்சியாக ஆறு மாத காலம் ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் ஒருவர் தூதுவளைக் கீரையைக் கொண்டு வந்து அரசனுக்கு தளிகை செய்து கொடுக்கும் நபரிடம் கொடுத்து வந்தார். ஒரு நாள் கூட தவறாமல் தொடர்ந்து ஆறு மாத காலம் அவர் இவ்வாறு தூதுவளைக் கீரை கொண்டு வந்து கொடுத்துக் கொண்டிருந்த போதிலும் கூட அரசரை நேரிட்டு சென்று பார்க்கும் வாய்ப்பு அவருக்கு அமையவில்லை . அரசனுக்கு சொல்லப்பட வேண்டிய முக்கியமான செய்தி ஒன்று அக்கீரையை கொண்டு வந்து கொடுத்து ஸ்ரீ வைஷ்ணவரிடமிருந்தது . “தொடர்ந்து இத்தனை நாட்களாக பிரயத்தனப்பட்டு கீரையைக் கொண்டு போய் கொடுக்கிறோமே.. ஆனால் அரசனைக் காணும் வாய்ப்பு கிடைக்கவில்லையே” என்று மனம் வருந்தியவர், அடுத்த சில நாட்களுக்கு அரண்மனை பக்கத்திற்கு கூட செல்லாமல் இருந்தார்.

தொடர்ச்சியாக தனக்கிட்ட அன்னத்தில் தூதுவளைக் கீரை இருந்ததை கவனித்திருந்த அரசனும் சில நாட்களாக அக்கீரை உணவில் இல்லாததைக் கண்டு, சமையல்காரனை அழைத்து.. “ ஏன் சில நாட்களாக சமையலில் கீரை இல்லை?” என்று கேட்டான். அதற்கு சமையல்காரரோ ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் ஒருவர் நித்தியப்படி கீரையைக் கொண்டு வந்து கொடுத்ததையும் ,சில நாட்களாக அவர் வராததையும் எடுத்துரைத்தான்.

“அடுத்த முறை அவர் உன்னிடம் கீரை கொண்டு வந்தால் அவரை நீ என்னிடம் அழைத்து வா” என்று அரசன் கட்டளையிட்டான்.

“இன்னமுஞ் சில நாள் பச்சையிட்டுப் பார்ப்போமே” அந்த ஸ்ரீ வைஷ்ணவருக்கு மீண்டும் அரண்மனைக்கு சென்று கீரை கொடுக்க தோன்ற ,உடனே அவர் மீண்டும் அரண்மனை சமையரற்காரனை அணுகி கீரையைக் கொடுத்தார். கீரையைப் பெற்றுக் கொண்ட சமையல்காரனோ அவரை நேரடியாக அரசனிடம் அழைத்துச் சென்றான்.

“தேவரீர் இத்தனை நாளாக நமக்கு பச்சை இடுவது எதற்காக? உமக்கு வேண்டியது என்ன ?அதை நான் தெரிந்து கொள்ளக் கூடுமானால் என்னால் முடிந்தவற்றை உமக்குத் தந்து விடுவேன்” என்றார் அரசர்.

அதற்கு மறுமொழி அளித்த அந்த ஸ்ரீ வைஷ்ணவர், “ நமக்கு ஒன்றும் வேண்டாம் .நாம் உமக்கு கொடுக்க வந்தோமே அன்றி உம்மிடத்தில் கொள்ள வந்தோம் அல்ல. உமது பூர்வர்கள் தேடி வைத்த அர்த்தம் ஒன்று இருக்கின்றது .அந்த நிதி கிடக்கிறயிடமும் நான் அறிவேன். அதனை நீர் கைக்கொண்டு அருளுமளவு தினமும் நான் இங்கே தடை ஒன்றும் இன்றி வந்து போகும் படி அனுமதி தர வேண்டும்” என்றார்.

பொருள் : உமது முன்னோர்கள் உமக்காக விட்டுச் சென்ற நிதி ஒன்று இருக்கும் இடம் எனக்குத் தெரியும் .அதை உம்மிடம் ஒப்படைக்கும் வரையிலும் நான் உம்மைக் காண இங்கு வந்து போவதற்கு தடை ஒன்றும் இல்லாமல் நீர் பார்த்துக் கொண்டாலே போதும் என்பதுதான் அந்த ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் அரசனிடம் கேட்ட விஷயம்

இச்சம்பவத்திற்கு பிறகு அந்த ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் தினப்படி அரசனைக் காண நேரடியாக அரண்மனைக்கு வந்து போகத் தொடங்கினார் .அரசனை தனிமையில் சந்தித்து பகவத் கீதை உபதேசமும், ரகசியார்த்தங்களையும் அருளிச் செய்திட, அது கேட்ட அரசனுக்கு ‘நெல்லுக்கு பால் கட்டக்கட்ட தலை வணங்குவது போல’ , சத் விஷயத்தின் சுவையும் , சரணாகதியின் சுவையும் நெஞ்சிலே பட, மனம் உருகினான்.

அந்த ஸ்ரீ வைஷ்ணவருக்கும் இதுதான் சமயம் என்று தோன்றி அரசனை “உமக்குச் சேர வேண்டிய நிதியை உமக்கு காட்டித் தருகிறேன் வாரும் “ என்று சொல்லி அரசனது முன்னோர்கள் விட்டுச் சென்ற நிதி இருந்த இடத்திற்கு அழைத்துக் கொண்டு \சென்றார்

அவர் அழைத்துச் சென்றது , வட திருக்காவேரி என்ற கொள்ளிடமும் தென்திருக்காவேரி என்ற அகண்ட காவிரியும் கரைபுரண்டு ஓட , அதன் மத்தியில் வடதிசைக்குப் பின்புறம் காட்டி ,தென் திசை இலங்கை நோக்கி திருக்கண் சாற்றி, பச்சைமா மலைபோல் மேனி என்று ஆஜானுபாகுவாக உருண்டு திரண்ட புஜங்களும் ,விசாலமான மார்பும் , கருணை பொங்கும் கண்களுமாய் கரியமாணிக்கமாய் கிடந்த திருவரங்கம் பெரிய கோவில் ஸ்ரீரங்கநாதனே ஆவார்.

“இவர் தான் உமது பூர்வர்கள் முன்னோர்கள் உமக்காக தேடி வைத்த மகாநிதி” என்று அந்த ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் காட்ட அவருடன் வந்திருந்த அரசர் நெக்குருகி உள்ளம் பூரித்து விழுந்து சேவித்தாராம் .

பழுதே பல பகலும் போயினவே என்று அத்தனை வருடங்களாக தான் இழந்த நாட்களை எண்ணி அனுதாபம் கொண்டு கண்ணீர் மல்க கிடந்த கோலத்தில் இருந்த அரங்கநகரத்தம்மானை அனுபவித்தார்.

மனம் தளராமல் தொடர்ச்சியாக பல மாதங்களாக தூதுவளைக் கீரையை அரண்மனையின் சமையல் கட்டில் சாதுரியமாக கொடுத்ததன் மூலமாக அரசனை அடைந்த அந்த ஸ்ரீ வைஷ்ணவரின் பெயர் மணக்கால் நம்பிகள்!

மணக்கால் நம்பிகளால் ஆட்கொள்ளப்பட்டு அரசனாக இருந்தாலும், சத் விஷயங்களிலும் ரகஸ்யார்த்தங்களிலும் மனம் லயித்து சரணாகதியின் சுவையை ஏற்று “இதுவல்லவோ என் வைத்தமாநிதி” என்று ராஜ்ஜியத்தை துறந்து திருவரங்கத்திலேயே தனது மீதி நாட்களை வாழ்ந்த அந்த அரசர் தான் 4000 பிரபந்தங்களையும் நமக்காய் மீடெடுத்த ஸ்ரீமந் நாதமுனிகளின் திருப்பேரனான ஆளவந்தார்!

இன்று ஆடி உத்தராடம் ஆளவந்தாரின் திருநட்சத்திரம்!