ହୃଦୟରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ଵାସ ସହିତ ପ୍ରାର୍ଥନା କରାଗଲେ ପରମେଶ୍ଵର ନିଶ୍ଚିତଭାବେ ଭକ୍ତର ଡାକ ଶୁଣିଥାନ୍ତି । ହେଲେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ଵାସ ଏବଂ ନିଷ୍ଠା ନଥିଲେ ପ୍ରାର୍ଥନା ନିଷ୍ଫଳ ହୋଇଥାଏ । ଆମ ଜୀବନରେ ବାରମ୍ବାର ଏପରି ଘଟଣା ଘଟିଥାଏ । ପ୍ରାର୍ଥନାରେ ଭାଷାର କୌଣସି ମହତ୍ତ୍ବ ନାହିଁ । ଭାବ ଜରୁରୀ ହୋଇଥାଏ । ପ୍ରାର୍ଥନା ସହିତ ଉତ୍ତମ କର୍ମ କରିବା ଜରୁରୀ । ତା’ହେଲେ ଯାଇ ମନୁଷ୍ୟ ଈଶ୍ବରଙ୍କ କୃପା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ । ପ୍ରାର୍ଥନାରେ ମନ-ମସ୍ତିଷ୍କରେ ଏକାଗ୍ରତା ସହିତ ସମର୍ପଣ ବିଶେଷ ଜରୁରୀ । କେବଳ ସେହିମାନଙ୍କ ଦ୍ବାରା ହିଁ ସଫଳ ପ୍ରାର୍ଥନା ସମ୍ଭବ, ଯାହାଙ୍କ ହୃଦୟ ନିର୍ମଳ ଥିବ । କାରଣ ନିର୍ମଳ ମନରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନିବାସ ରହିଥାଏ । ପ୍ରାର୍ଥନା ବିନମ୍ରତାର ପ୍ରତୀକ । ବେଦରେ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ପ୍ରାର୍ଥନା ବିଷୟରେ କୁହାଯାଇଛି । ଯେତେବେଳେ ବି ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଚରଣରେ ଶରଣ ନେଉଛନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ଅଭୟ ମାଗନ୍ତୁ । କେବଳ ଶବ୍ଦରେ ନୁହେଁ, ମନରୁ ଖରାପ ଭାବନା ଦୂର କରି ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତୁ । ପ୍ରାର୍ଥନା ଅନ୍ୟ କିଛି ନୁହେଁ, ପ୍ରେମପୂର୍ବକ ଉପାସନାର ସର୍ବୋତ୍ତମ ବିଧୂ । ଭଗବାନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଦ୍ରୌପଦୀଙ୍କ ପ୍ରାର୍ଥନା ଶୁଣି ବସ୍ତ୍ରହରଣ ସମୟରେ ତାଙ୍କର ଲଜ୍ଜା ନିବାରଣ କରିଥିଲେ । ଈଶ୍ବର ଭକ୍ତର ଡାକ ଶୁଣି ଚାଲିଆସନ୍ତି । ଯିଏ ପ୍ରକୃତ ଭକ୍ତ, ସିଏ ସବୁବେଳେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଚରଣରେ ନିଜକୁ ସମର୍ପି ଦେଇଥାଏ । ସବୁବେଳେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଶରଣରେ ରହିବାକୁ ସେ ଅନୁରୋଧ କରିଥାଏ । ନିସ୍ଵାର୍ଥ ପ୍ରାର୍ଥନା ଈଶ୍ୱର ସବୁବେଳେ ଶୁଣିଥାନ୍ତି । ବ୍ରହ୍ମଙ୍କ ପ୍ରତି ଭାବ ରହିଲେ ସବୁକିଛି ମିଳି ଥାଏ । ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବା ସମୟରେ ମନକୁ ଖରାପ ବିଚାର ଆସିବା ଅନୁଚିତ୍ । ଉତ୍ତମ ବିଚାର ଦ୍ଵାରା ପ୍ରାର୍ଥନା କରାଗଲେ ଉଚିତ୍ ଫଳ ମିଳିଥାଏ । ଏହି ନଶ୍ଚ ର ସଂସାରରେ ଧର୍ମ ମାର୍ଗରେ ଯାଇ ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ସର୍ବଦା ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଭଜିଥାଏ ସେ ପ୍ରକୃତ ସୁଖ ଅନୁଭବ କରିଥାଏ । ପ୍ରାର୍ଥନା ହେଉଛି ଅନ୍ତମନର ଡାକ । ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ମନରେ ବସାଇ ଶ୍ରଦ୍ଧାଳୁ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିଥାଏ । ପ୍ରାର୍ଥନା ଦ୍ଵାରା ଜୀବନ ପବିତ୍ର ହୋଇଥାଏ । ଈଶ୍ଵରଙ୍କ କୃପାରୁ ପାପ, ଦୁଷ୍ଟପ୍ରବୃତ୍ତି ନଷ୍ଟ ହୋଇଥାଏ ।

ଭକ୍ତର ଡାକ ଶୁଣନ୍ତି ପରମେଶ୍ବର

ପ୍ରାର୍ଥନା ମନୁଷ୍ୟକୁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ନିକଟତର କରାଏ । ଏହା ଆମକୁ ଆନ୍ତରିକ ବଳ ପ୍ରଦାନ କରିବାର କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାଏ ।