© ବିଦ୍ୟାଧର ପଣ୍ଡା

ଏବେ ବଜାରରେ କେତେ ରଙ୍ଗ ଓ ସ୍ୱାଦର ଚକୋଲେଟ୍। ସର୍ବଜନପ୍ରିୟ ଚକୋଲେଟ୍‌ର ଓଡ଼ିଆ ସମକକ୍ଷ ଶବ୍ଦ କ'ଣ? ଆମେ ସିନା ଓଡ଼ିଆକୁ ଖୋଜୁଛେ ହେଲେ ଓଡ଼ିଆ କହୁଛି କିଏ? ବରଂ ଲୋକମାନେ ଲଜେନ୍ସ, ଲେମନଚୁସ୍ ବା କ୍ୟାଣ୍ଡି କହିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରୁଛନ୍ତି। କାଇଁ ମନକୁ ପାଉନି ତ କୋଉଟା! ଆମ ଦେଶୀ ନାଁ କେତେ କଣ ଆଗରୁ ଥିଲା। ଚୁଚୁମା, ଖଜା, ଚିନିକଣ୍ଢେଇ ଓ ଗୁଡ଼ଲଡ଼ୁ। ଏ ସବୁ କୁଆଡ଼େ ଗଲା?

ଚୁଚୁମା ବା ଆଗ କଳରେ ରଖି ପରେ ଚାକୁଳାଇ ଚାକୁଳାଇ ଖାଉଥିବା ଗୁଡ଼ଲଡୁ ବା ସେକାଳର ଚକୋଲେଟ୍‌ର ସ୍ବାଦ ଏଇ ଆଧୁନିକ ସମୟର ଅନେକଙ୍କୁ ମିଳିନାହିଁ। ଦିନସାରା କାଚୁକାଚୁ କରି ଚୋବାଇଲେ ବି ବିଲୟ ହେଉନଥିବା ଅଠା-ଗୋଲି ବା ଚିଓ୍ବିଙ୍ଗ୍ ଗମ୍‌କୁ ଚକୋଲେଟ୍ ବର୍ଗରେ ନେଇ ହେବନାହିଁ। ନେଲେ ଗୋଳିଆମିଶା ହୋଇଯିବ।

ଆମ ପିଲାଦିନେ ଚାକୁଳା ଚକୋଲେଟ୍ ଥିଲା। ହେଲେ ତାହା ବାରମଜା କି ପିପରମେଣ୍ଟ (ପଇସିକିଆ ମିଠା ଗୋଲି) ବିକ୍ରି ହେଉଥିବା ଖୁଚୁରା ତେଜରାତି ଦୋକାନରେ ମିଳୁ ନଥିଲା। ବରଂ ସେଇଟା ଥିଲା ଗାଁର ଜଣେ ବୁଢ଼ା ଗୁଡିଆର କପିରାଇଟ୍। ଘରୁଆ ହାତର ଯାଦୁ ପୁରି ରହିଥିବ ସେ ଖୁସିଖଜାରେ।

ସେତେବେଳେ ଘରେ ଘରେ ଆଖୁଚାଷ। ସମସ୍ତଙ୍କ ଭାଡ଼ି ଉପରେ ସାଇତା ହୋଇ ରହିଥିବ ବଣାବଣା ଗୁଡ଼। ସେଥିରୂ ପୁଣି ବାଛି ବାଛି ରଖା ଯାଇଥିବା ନିରୋଳା ଲଡ଼ାଗୁଡ଼ରେ ତିଆରି ହେବ ଖୁସିଖଜା। କି ମନମୋହକ ବାସ୍ନା। ଆଃ କି ସ୍ବାଦ! ଶୁଖା ଖଡ୍ ଖଡ୍। ପ୍ରଥମେ ତ ଏତେ ଟାଣ ଯେ, ଦାନ୍ତରେ କାମୁଡି ବି ଛିଣ୍ଡାଇ ହେବନି। ପାଟି ଭିତରେ ଏପଟୁ ସେପଟୁ ଗଡୁଥିବ। ଖଡଖାଡ୍ ଶବ୍ଦ ହେଉଥିବ ଜିଭ ସହାୟତାରେ ଏ କଳରୁ ସେ କଳକୁ ଖସାଇବାବେଳେ। ଅବଶ୍ୟ ଟିକିଏ ପରେ ଚାକୁଳେଇ ଚାକୁଳେଇ ଖାଇବାର ମଜା ନେଇ ହେବ। ଭିତରେ ଭିତରେ କେତେବେଳେ ଯେ ସେଇ ଖଣ୍ଡକ ମିଳାଇ ଯିବ ଜାଣି ହେବନି। ପାଟି ମହକି ଯାଉଥିବ। ଇଏ ବି ପଇସିକିଆ! ସତରେ ଦାମ୍ ଗୋଟିକୁ ନୂଆ ପଇସେ। ପୁରା ସ୍ବଦେଶୀ। ମେଡ୍ ଇନ୍ ଓଡ଼ିଶା। ଏବକୁ ନାଁ ତା'ର ହଜିଗଲାଣି। ଆଜିକାଲି ଏହା ବିଲୁପ୍ତ ପ୍ରାୟ। ଏବେ ଖୁସିଖଜା ଖାଇବା କ'ଣ ଦେଖିବାକୁ ସପନ!

ଆଧୁନିକତାର ମାୟାଜାଲରେ ଛନ୍ଦି ହୋଇ ଆମ ଶିଶୁକିଶୋରମାନେ ଏବେ ରଙ୍ଗଜରି ପୁଡିଆ ଭିତରେ ଥିବା ବାସିଖାଦ୍ୟ ଖାଇବା ପାଇଁ ଚଙ୍ଗ ଚଙ୍ଗ। ଏହି ମିଠା ମୁଖରୁଚକ ଖାଦ୍ୟ ଖୁସିଖଜା ଏବେ ଆମ ରାଜ୍ୟର କେଉଁଠି ନା କେଉଁଠି ମିଳୁଥାଇ ପାରେ। ଓଡ଼ିଶାର ଏଇ ସୁଆଦିଆ ଶସ୍ତା ମିଠାଟି ଅତୀତରେ ଥିଲା ସର୍ବଜନପ୍ରିୟ। ସୁଲଭ ଥିଲା ଗାଁ ଗାଁରେ ତିଆରି ହେଉଥିଲା। ମଧୁବୈଶ୍ୟ ବା ଗୁଡିଆ ଘର ଲୋକଙ୍କର ଏଇ ଖୁସିଖଜା ଉପରେ ଥିଲା ଅଲିଖିତ ଏକଚାଟିଆ ବ୍ୟାବସାୟିକ ଅଧିକାର। ଆଜି ସେ ସବୁ ସ୍ବପ୍ନ ପରି ଲାଗୁଛି। ଖୁସିଖଜା ସହିତ ଆମ ପିଲାଦିନର ରସନା ଖୁସି ମଧ୍ୟ ହଜି ଯାଇଛି।

ଅଢ଼େଇଗୁଣ୍ଡି କାନପୁର କଟକ- ୭୫୪୦୩୭

ମୋ-୯୩୪୮୦୪୨୦୬୬

bidyapctc@gmail.com

ଖୁସିଖଜାର ଖୁସି

ମଧୁର ଅତୀତ