ନିଦାଘ ର ଅପରାହ୍ନ ରେ ମୁଁ ଉତ୍ତପ୍ତ ମାଟି ହୋଇ ତୁମ ପାଇଁ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲି

ତୁମେ କିନ୍ତୁ ତପସ୍ୟାରେ ମଗ୍ନ ଥିଲ ମେଘ ରାଜ୍ୟର କେଉଁ ଏକ ଋଷିକନ୍ୟା ହୋଇ,

ଆଉ ମୁଁ ଯେବେ ତୁମ ପାଇଁ ଭସା ବାଦଲ ସାଜି ତୁମକୁ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇଁ ଗଲି

ତୁମେ କିନ୍ତୁ ଝରି ପଡ଼ିଲ କିଛି ନକହି ଶ୍ରାବଣର ଧାରା ଦେଇ ।

ଆଷାଢ଼ ର ଆୟୁଷ ଚୋରି କରି ଆସିଥିବା ଶ୍ରାବଣ ବି କେଡ଼େ ନିର୍ଦ୍ଦୟ

ଦୂରରୁ ଉପହାସ କରେ ଆମ ବିଚ୍ଛେଦ ର ଉପନ୍ୟାସ ଗାଇ ,

ମୁଁ ଯଦି ଫେରେ ଶ୍ରାବଣ ରେ ସାଳନ୍ଦୀ ରେ ନଈ ବଢ଼ି ସାଜି

ତୁମେ ପୁଣି ଫେରିଯିବ ମେଘ ସେପାରି କୁ ଭାଦ୍ରବ ର ଜ୍ବାଳା ଦେଇ।

ମୁଁ , ତୁମେ ଓ ଶ୍ରାବଣ