ପଞ୍ଚଦଶ ଶତାବ୍ଦୀର କଥା...

ଦକ୍ଷିଣ ଭାରତର ଏକ କ୍ଷୁଦ୍ର ପଲ୍ଲୀରେ ବାସକରୁଥିଲେ ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କର ଜଣେ ପରମ ଭକ୍ତ ଚକେଇ ଦାସ ।

ଅତ୍ୟନ୍ତ ଗରିବ ଚକେଇଦାସ, ମଧୁକରି କରି ଚଳନ୍ତି ଓ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭଜନ କୀର୍ତ୍ତନ କରି କାଳ କାଟନ୍ତି l

ଦିନେ ଚକେଇଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ହେଲା ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ଚାଲି ଯିବି । ସେଇଠି ରହି ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ନିତ୍ୟ ଦର୍ଶନ କରିବି ଓ ମହାପ୍ରସାଦ ସେବନ କରି କାଳ କଟାଇବି।

ଏପରି ବିଚାର କରି ଚକେଇ ପଦବ୍ରଜରେ ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ ଉତ୍କଳ ଅଭିମୁଖେ l ବହୁଦିନ

ପଥଶ୍ରମ କରି ସେ ଆସି ଦିନେ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ଧାମରେ ପହଞ୍ଚିଲେ ଏବଂ ଅନ୍ୟ ସାଧୁମାନଙ୍କ ପରି ସେ ବଡ଼ ଦାଣ୍ଡରେ ଛତାଟିଏ ପୋତି ବାସ କଲେ l ପ୍ରତିଦିନ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଓ ମହାପ୍ରସାଦ ସେବନ କରି ସାଧୁ ଚକେଇ ଦାସ ପରମ ତୃପ୍ତିରେ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରରେ ନିବାସ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ l

ଏମିତି କିଛିଦିନ ଚାଲିଗଲା l ଭିକ୍ଷା ମାଗି ପାଖରେ ଯାହା କଉଡ଼ି ଥିଲା ପାଖାପାଖି ସବୁ ସରିଗଲା l ଆଉ ମହାପ୍ରସାଦ ଖାଇବେ କିପରି !! ମାଗଣାରେ କିଏ ମହାପ୍ରସାଦ ଦେବ !! ଅତି ଖିନ୍ନ ମନା ହୋଇ ସେ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ନିଜ ଦୁଃଖ କଥା ଜଣାଇଲେ l ଚକେଇ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥନା କଲେ - ହେ ମହାପ୍ରଭୁ ! ମୋତେ କିଛି ଉପାୟ କହିଦିଅ ଯେପରିକି ମୁଁ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରରେ ରହି ମହାପ୍ରସାଦ ସେବା ପାଇ ପାରିବି l

ଭାବଗ୍ରାହୀ ଭକ୍ତର ଡାକ ଶୁଣିଲେ l ସ୍ବପ୍ନରେ ସାଧୁ ଚକେଇଙ୍କୁ ସେ କହିଲେ - ତୁ ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ପାନ ଦୋକାନ କର, ସେଥିରୁ ଯାହା ରୋଜଗାର ହେବ ସେଥିରେ ତୁ ସୁଖରେ ଚଳିଯିବୁ l

କଥାଟା ଦାସଙ୍କ ମନକୁ ପାଇଲା। ପାଖରେ ଥିବା ଅଳ୍ପ କିଛି ପଇସା ଲଗାଇ ସିଂହଦ୍ଵାର ନିକଟରେ ପାନ ଦୋକାନଟିଏ ଖୋଲିଲେ l ଦୋକାନଟି ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କ କୃପାରୁ ଖୁବ୍ ଭଲ ଚାଲିଲା, ଦି'ପଇସା ରୋଜଗାର କରି ଦାସେ ଆଶ୍ବସ୍ତ ହେଲେ l

ତାମ୍ବୁଳପ୍ରୀୟ ପାନରସିକ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କର ଚକେ଼ଇ ଦାସଙ୍କ ପାନ ଖାଇବା ପାଇଁ ଭାରି ଶ୍ରଦ୍ଧା ବଳିଲା l ସେ ବଡ଼ଭାଇ ବଳରାମଙ୍କୁ ସାଙ୍ଗରେ ଘେନି ଦୁଇଟି ବାଳକ ବେଶରେ ଆସି ଚକେଇଙ୍କ ଦୋକାନରେ ପହଞ୍ଚି କହିଲେ- ଦିଅ ! ଆମକୁ ପାନ ଦିଅ l ଡଉଲ ଡାଉଲ କଳାଧଳା ବାଳକ ଦୁଇଟିଙ୍କୁ ଦେଖି ଦାସେ କହିଲେ- ଆରେ ତମେ ଛୁଆ ଦୁଇଟା, ପାନ କଅଣ ଖାଇବ, ଛୋଟପିଲା କଅଣ ପାନ ଖାଆନ୍ତି !

ଦୁଇ ବାଳକ ନ ଛୋଡ଼ ବନ୍ଧା, ସେମାନେ କଅଣ ସହଜେ ଛାଡ଼ନ୍ତି ଚକେ଼ଇ ବାବାଙ୍କୁ l କାଳିଆ ବାଳକ କହିଲା - ଆମେ କଅଣ ଏମିତି ସେମିତିକା ପାନଖାଉଁ କି ? ଆମକୁ ଚନ୍ଦନ ଚୂଆ ଲଗା, ଗୁଜୁରାତି, ଅଳେଇଚ ଲବଙ୍ଗ ଆଦି ଚଉଷଠି ମସଲା ଦିଆ ପାନ ଦିଅ l

ପିଲା ଦୁଇଟିଙ୍କ ବରାଦ ଦେଖି ଚକେ଼ଇ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ। ଯାହା ହେଉ, ବୁଢ଼ା ବରାଦ ମୁତାବକ ପାନ ଭାଙ୍ଗି ଦେଲା, ପିଲା ଦୁଇଟି ଅତି ଆନନ୍ଦରେ ପାନ ଖଣ୍ଡେ ଲେଖାଁଏ କଳରେ ଯାକି ଦେଇ ଚାଲିଲେ l

ପିଲା ଦୁଇଟି ଚାଲି ଯାଉଛନ୍ତି ଦେଖି ଦାସେ ପାଟି କରି ଡାକିଲେ, ଆରେ ହୋ ! ମୋ ପଇସା ଦେଇ ଯାଆ l ପିଲା କହିଲେ, କି ପଇସା ! ... ସେ ପଇସା ଫଇସା କଥା ଆମେ କିଛି ଜାଣୁନା l ସେସବୁ ଆମ ବାପା ବୁଝନ୍ତି l ସେ ତୁମର ପଇସା ଦେଇଦେବେ l

ବୁଢ଼ା କୌଣସି ମତେ ବିଶ୍ୱାସ କରି ତାଙ୍କୁ ଛାଡ଼ିଦେଲା l ପିଲା ଦୁଇଟି ଆଖି ପିଛୁଳାକେ କୁଆଡ଼େ ଅଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଗଲେ l

ଏହି ଭଳି କିଛି ଦିନ ଚାଲିଲା l ପିଲା ଦୁଇଟି ସବୁ ଦିନେ ଆସି ପାନ ଖାଆନ୍ତି, ପଇସା ନ ଦେଇ ବାପା ଦେବେ ବୋଲି କହି ଚାଲି ଯାଆନ୍ତି l

ଦାସେ ଆଉ କେତେଦିନ ସମ୍ଭାଳିବେ, ଦିନେ ସେ ଅଡ଼ି ବସିଲେ ଆରେ ବଗୁଲିଆ ଟୋକା, ଆଜି ମୋ ପଇସା ସବୁ ଦେଇକରି ଯାଅ l ଦୁଇମାସ ହେଇଗଲାଣି ତମେ ନିତି ମତେ ଠକି ଚାଲିଛ l

ପିଲା ଦୁଇଟି କହିଲେ - ଆମ ବାପା ତ ସବୁଦିନ ଆସୁଛନ୍ତି ତମ ପଇସା ନ ଦେଲେ କିପରି ? ... ତୁମେ ତାଙ୍କଠୁଁ ମାଗିନେଲ ନାହିଁ କାହିଁକି ?

ବୁଢ଼ା ରାଗି ଯାଇ କହିଲା - ଆରେ ଗାଲୁଆ ! ତମ ବାପା ନିତି ଆସୁଛନ୍ତି ! କହିଲ ତ ସିଏ ଦେଖିବାକୁ କେମିତି ?

ପିଲାଏ କହିଲେ - ଆମ ବାପା ବାଜାରୋଷଣୀ ନେଇ ହାତୀ ଉପରେ ବସି ବଡ଼ ପଟୁଆର ଘେନି ଆସନ୍ତି l ସାମ୍ନାରେ ତାଙ୍କର ଆଲଟ ଚାମର ପଡ଼ୁଥାଏ l ହଉ ଆଜି ପାନ ଦିଅ l ଯଦି ବିଶ୍ୱାସ ନ ହେଉଛି ତେବେ ଆମ ଏହି ପାଟ ଗାମୁଛା ଦୁଇ ଖଣ୍ଡ ରଖ l କାଲିକୁ ବାପା ଆସିଲେ ତାଙ୍କୁ କହି, ତୁମ ପଇସା ସବୁ ନେଇନେବ l

ବୁଢ଼ା ବିଶ୍ୱାସ କରି ପାନ ଭାଙ୍ଗିଦେଲା l ପିଲାଦ୍ୱୟ ପାନ ଖାଇ ଖୁସି ହୋଇ ଚାଲିଗଲେ l

ପରଦିନ ଠାକୁରଙ୍କର ମଧ୍ୟାହ୍ନ ଧୂପ ଲାଗି ହେଲା l କିନ୍ତୁ ଏ କଅଣ, ଠାକୁରଙ୍କ ଦେହରେ ଯେ ଖଣ୍ଡୁଆ ପାଟ ଉତ୍ତରୀୟ ନାହିଁ, ଉତ୍ତରୀ ବିନା ଭୋଗ ଲାଗି ହେବ କିପରି !

ବହୁ ଖୋଜା ଖୋଜି ହେଲା l କିନ୍ତୁ କେଉଁଠି ହେଲେ ମିଳିଲାନାହିଁ l ଶେଷରେ ଏକଥା ରାଜାଙ୍କୁ ଜଣାଇ ଦିଆଗଲା l

ସମ୍ବାଦ ପାଇ, ଠାକୁର ରାଜା ଥାଟ ପଟୁଆର ଧରି ଧାଇଁଲେ ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରକୁ l

ଅଦୂରରେ ହାତୀ ଉପରେ ରାଜା ଆସୁଥିବାର ଦେଖି ଚକେଇ ଭାବିଲେ, ଏହି ବୋଧହୁଏ ପିଲାମାନଙ୍କ ବାପା ଆସିଗଲେ l

ସିଂହ ଦ୍ଵାରରେ ରାଜା ପହଞ୍ଚିବା କ୍ଷଣି ସେ ଦଉଡ଼ି ଯାଇ କହିଲେ - ଆଜ୍ଞା ! ତୁମ ପିଲା ଦୁଇ ଜଣ ମୋ ଠାରୁ ଦୁଇ ମାସ ହେଲା ପାନ ଖାଇ ବାପା ଦେଇଦେବେ କହି ପଇସା ବାକିରଖିଛନ୍ତି l ଆପଣ ମୋ ପଇସା ଦେଇ ଯାଆନ୍ତୁ l

ରାଜା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ କହିଲେ - କଅଣ ତୁମେ କହୁଛ, ମୋ ପିଲା, ପୁଣି ତୁମଠାରୁ ପାନ ଖାଇଛନ୍ତି ?

ଦାସେ କହିଲେ - ହଁ ଆଜ୍ଞା ! କାଲି ପରା ହେଇ କଳା ଧଳା ସେଇ ପିଲା ଦୁଇଟି ପାନ ଖାଇ ଏ ଗାମୁଛା ଦୁଇ ଖଣ୍ଡ ବନ୍ଧା ରଖି ଯାଇଛନ୍ତି l କହି ଯାଇଛନ୍ତି କାଲି ଆମ ବାପା ହାତୀରେ ବସି ପଟୁଆରରେ ଆସିବେ, ତାଙ୍କୁ ଗାମୁଛା ଦେଇ ତୁମ କଉଡ଼ି ନେଇଯିବ l

ବୃଦ୍ଧ ଚକେଇ ଦାସଙ୍କ ହାତରେ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଟ ଉତ୍ତରୀୟ ଦେଖି ରାଜାଙ୍କ ଚକ୍ଷୁରୁ ବୋହି ଚାଲିଲା ଯୁଗପତ୍ ଅଶ୍ରୁ l

ସେ ଚକେଇଙ୍କୁ କୋଳାଗ୍ରତ କରି କହିଲେ - "ଧନ୍ୟ ହେ ତୁମେ ଚକେଇ ଦାସ l ତୁମେ ସ୍ୱହସ୍ତରେ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ବିଡ଼ିଆ ଭୁଞ୍ଜାଇ ପାରିଲ, ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ତୁମେ ଭକ୍ତ ଶିରୋମଣି" ।

ଭାବ ଗଦଗଦ ହୋଇ ପଡ଼ିଲେ, ଚକେଇ ଦାସେ l ତାଙ୍କ ଚକ୍ଷୁରୁ ମଧ୍ୟ ବହି ଚାଲିଲା ଅନନ୍ଦାଶ୍ରୁ, ଆଉ କଉଡ଼ି ନେବେ କ'ଣ l ରାଜା ଯାଚିବାରୁ ଚକେଇ କହିଲେ - " ଆଉ ମୋ'ର କଉଡ଼ି ଦରକାର ନାହିଁ l

ଏଇଠି ମୋତେ ଗୋଟିଏ ଯାଗା ଦିଅ, ମୁଁ କେବଳ ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଇଁ ପାନ ଭାଙ୍ଗି ଯୋଗାଇବି l ସବୁ ଦିନ ମୋ ପାଇଁ ମହାପ୍ରସାଦ ପାଇବାର ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିଦିଅ l

ତାହାହିଁ ହେଲା l ରାଜା ମନ୍ଦିରକୁ ଲାଗି ଚକେଇ ଦାସଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ଘର ତୋଳିଦେଲେ l ଚକେଇଦାସଙ୍କ ସେହି ବସାଘର ଏବେ ବଡ଼ଛତା ମଠ ନାମରେ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରରେ ବିଦ୍ୟମାନ l ଚକେଇ ବାବା ଛତା ତଳେ ପାନ ବିକୁ ଥିବାରୁ ଏହି ମଠର ନାମକରଣ ଏପରି ହୋଇଛି ବୋଲି ବିଶ୍ୱାସ କରା ଯାଏ l

ଏଠାରେ ପ୍ରକାଶ ଥାଉ କି, ପୂର୍ବ କାଳରେ ବଡ଼ ଦାଣ୍ଡରେ ସାଧୁସନ୍ଥ ମାନେ ଛତା ପୋତି ବାସ କରୁଥଲେ l ଏଣୁ ସାରିଆ ଭିକ ଗାଇଥିଲେ:-

ପହଞ୍ଚିବା ବଡ଼ଦାଣ୍ଡେ,

ସେ ରେଣୁ ପାଇବା ତୁଣ୍ଡେ ।

ଛତାତଳେ ରହି ଦଣ୍ଡେ

ସାଧୁଙ୍କ ସେବା କରିବା ll

ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ ଜୟ ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ 🙏🚩

ପାନଖିଆ ଜଗବନ୍ଧୁ ଆମ କଳା ଠାକୁର

ପାନଖିଆ ଜଗବନ୍ଧୁ ଆମ କଳା ଠାକୁର