ପ୍ରେମର ମନ୍ଦିରରେ ପାଦ ରଖି ପ୍ରେମର ବିଭୂତି କୁ ମୁଣ୍ଡରେ ମାରିବା ପରେ ନିଜକୁ ପ୍ରେମ ନଗରୀରେ ହଜେଇ ନିଜକୁ ପ୍ରେମିକା ସଜେଇ ମନର ମଣିଷକୁ ନିଜଠାରୁ ହରେଇବା ପରେ ମନର ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ସହ୍ୟ କରିବା ମୋ ପକ୍ଷରେ ସମ୍ଭବ ନଥିଲା।ନିଜକୁ ଜଣଙ୍କ ପାଖରେ ଆତ୍ମ ସମର୍ପଣ କରିବାପରେ ତାକୁ ଭୁଲିବା ମୋ ପାଇଁ ସହଜ ନଥିଲା। ଏ ପୃଥିବୀ ଟା ମତେ ବିଧବା ଭଳି ଦୁଃଖିନୀ ଦେଖାଯାଉଥିଲା।

ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ସେଇ ପୁରୁଣା ପ୍ରେମିକା ହେଇ ରହିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି। ପରେ ପରେ ମୁଁ ବିଭୂତି ପଟ୍ଟନାୟକ ଙ୍କ ହାତ ଲେଖା ପ୍ରେମିକା ପୁସ୍ତକ ପଢିବାକୁ ଲାଗିଲି। ପ୍ରେମିକା ସାଜିବା ଏତେ ଯେ କଷ୍ଟ ଏହି ପୁସ୍ତକ ପଢିବା ପରେ ମୁଁ ଅନୁଭବ କରିପାରିଲି। ପ୍ରେମର ପରିଭାଷା , ପ୍ରେମର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ, ପ୍ରେମରେ ଥିବା ଆତ୍ମବିଶ୍ଵାସ, ଭରସା, ଭଲପାଇବା , କ୍ଷଣିକରେ ଯେ ବିଭୂତି ପରି ଭସ୍ମ ହେଇଯାଏ ମୁଁ ଜାଣିନଥିଲି।

ମନର ମଣିଷକୁ ହରେଇବାର ଦୁଃଖ ମତେ ବିଚଳିତ କରିପକାଉ ଥିଲା

ଥିଲା । ମୋ ମନରେ ଉଙ୍କି ମାରୁଥିଲା ଅନେକ ଅବାଧ୍ୟ ପ୍ରଶ୍ନ ।

ହେ ମୋର ନିଜର ନିଷ୍ଠୁର ଶତ୍ରୁ ! ସାରା ଜୀବନ କଅଣ ମୁଁ ଏହିପରି ତୁମ ସ୍ମୃତିର କଣ୍ଟକିତ ଶରଶଯ୍ୟା ରେ ଶୋଇଥିବି ?

ମୁହଁରେ ହସ ଫୁଟାଉ ଥିଲେ ବି ହୃଦୟ ଭିତରେ ଅହରହ ଜଳୁ ଥିବି ?

ମୁଁ ଏମିତି କି ପାପ କରିଥିଲି ଯେ ତୁମକୁ ପାଇ ମଧ୍ୟ ପାଇପାରିଲି ନାହିଁ ?

ଛାଡି ମଧ୍ୟ ଛାଡ଼ି ପାରୁନାହିଁ ?

ଏ ପ୍ରଶ୍ନ ସବୁର ଉତ୍ତର କେବଳ ବିଭୂତି ଙ୍କ ପୁସ୍ତକରେ ଥିଲା ।ପ୍ରେମିକା ପୁସ୍ତକ ପଢ଼ିବା ପରେ ମୁଁ ଜାଣିପାରିଲି ତୁମ ପାଇଁ ମୋ ମନରେ ଥିବା ପ୍ରେମ ଯେ କେବଳ ତ୍ୟାଗ ଥିଲା ,ତୁମ ଜୀବନରେ ମୋର ସ୍ଥାନ କେବଳ ଅପବିତ୍ର ସ୍ମୃତିଟିଏ ହୋଇ ରହିଥିଲା।ତୁମ ଜୀବନରେ ମୋର ଅନ୍ୟନାମ କେବଳ ପ୍ରେମିକା ନଥିଲା ଥିଲା ଶଯ୍ୟାସଙ୍ଗିନୀ ଏସବୁ ପରେ ବି ନିଜକୁ କୃପଣ ଭଳି ସଞ୍ଚୟ କରି ରଖିଥିଲି ,ମୋ ଜୀବନର ପ୍ରଥମ ପୁରୁଷ ପାଇଁ ,ଯେ ମୋର ରକ୍ତର ଧାରାକୁ ଭାବିକାଳ ପାଇଁ ଜୀବନ୍ୟାସ ଦେବ । ଦେହ,ମନ,ପବିତ୍ର ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇ ମୋ ନାରୀ ଜୀବନର ସଞ୍ଚିତ ପବିତ୍ରତାକୁ ତୁମେ ଅପହରଣ କରିନେଲ । ତୁମ କଥାର କୁହୁକ , ପ୍ରତିଶ୍ରୁତିର ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁରେ ତୁମକୁ ଭୁଲିବା ଲୋକ ମୁଁ ନୁହେଁ ।

ମୋ ଶକ୍ତିର ସୀମାବଦ୍ଧ ଭିତରେ ଆଜିବି ମୁଁ ତମକୁ ଆବଦ୍ଧ କରି ରଖିଛି । ତୁମ ସୁଖ ସହିତ ନିଜ ସୁଖକୁ ତୁଳନା କରି ପ୍ରେମର ମନ୍ଦିର ଗଢିତୋଳିବାର ସେ ଆଶା କୁ ପାଣି ଛିଞ୍ଚି ମୁଁ ଜୀବିତ କରି ରଖିଛି ।

ତୁମେ ଆସିବା ନା ଆମ ପ୍ରେମର ପବିତ୍ର ମନ୍ଦିର ଗଢ଼ି ବାକୁ ?

ତୁମେ ଆସିବ ନା ମୋର ମଉଳା ମନକୁ ସତେଜ କରିବାକୁ ?

ତୁମେ ଆସିବା ନା ମୋର ଶୁଖିଲା ଜୀବନ କୁ ଓଦା କରିବାକୁ ?

ତୁମେ ଆସିବ ନା ପ୍ରତାରକ ରୁ ପୁଣି ମୋର ପ୍ରେମିକ ସହିବାକୁ ?

ଆସିବ ନା ?

ପ୍ରେମିକା

ପ୍ରେମିକା - ବିଭୂତି ପଟ୍ଟନାୟକ