ତପ ସିନ୍ଧୁରୁ ସମ୍ଭୁତା

ହେମାବଳୀ ସୁଶୋଭିତା

ଉପମା ବଳି ସୁଷମା ଲାବଣ୍ୟକାନ୍ତି

ଗରୀୟସୀ ଗାରିମାରେ

ସୁଧାସିନ୍ଧୁ ମହାର୍ଘ୍ୟରେ

ଦିବସ ରଜନୀ ବିତେ ସେ ରୂପ ଚିନ୍ତି

ଆଙ୍କିବାକୁ ଯା'ର ମୁରତି

ଛଳନା ଚାତୁରୀ ଘେନି ଗାଏ ଭାରତୀ ।

ବେଦବ୍ୟାସ କାଳିଦାସ

କଳ୍ପନାର ଅଭିଳାଷ

ପ୍ରଜ୍ଞା ପ୍ରଭା ପଦ୍ମ ରାଗେ ହୋଇ ରଞ୍ଜିତ

ଅଭିଧାର ଅଭିଜ୍ଞାନ

ଯୋଗଭୂମିର ବିଧାନ

କୃଷ୍ଣସାର ସୁଷମାରେ ନାଶେ ଆରତ

ମୃଗୟାରୁ ହୋଇ ମୋହିନୀ

ମୋହନୀୟ ମାୟା ଯାର ମୁକତି କାହିଁ ।

ମାଳିନୀର ତୀରେ ତୀରେ

ଶାନ୍ତ ସିକ୍ତ ସମୀରରେ

ପାଦୁକାରେ ସ୍ଥାଣୁ ଆଣେ ନୁହେଁ ଚଞ୍ଚଳ

କେଉଁ ଅଜଣା ଫୁଲକ

ହୃଦ ରାଜ୍ୟର ମୁଲକ

ଅଧିକାରେ ଅଧିକୃତ ସେହି ଅଞ୍ଚଳ

ରାଜହଂସ କେଳି କେଦାର

ପଲ୍ଲବିତ ସୀତ୍‌କାରରେ ଲାଗେ ପାଣ୍ଡୁର ।

ରମଣୀୟ କଣ୍ଠ ସ୍ଵନ

ବୋହି ଆଣଇ ପବନ

ତ୍ରିମୂର୍ତ୍ତଙ୍କୁ ସ୍ଵର୍ଗଚ୍ଯୁତା ପରାୟେ ମଣେ

ଚତୁରୀ ଚାତୁର୍ଯ୍ୟ ଝଳି

ଅଙ୍ଗ ରଙ୍ଗର ବିଜୁଳି

ଚମକିତ ବାସନାରେ କୁସ୍ତୁରୀ ଜିଣେ

ଦ୍ଵେତପତ୍ରେ ଯଥା ପ୍ରସୂନ

ସଖୀ ସୁଖେ ଫୁଟିଥାଏ ତାହାର ମନ ।

ଦୈବୀ ଯୋଗ ଅନୁରୂପେ

ପ୍ରଜାପତି ଘଟସ୍ଥାପେ

କା'ର ଅଛି ଅଧିକାର କରିବ ଆନ

ନିୟତିର ନିୟନ୍ତ୍ରଣେ

ହୃଦ ବାରତା ବଖାଣେ

ଅଲକ୍ଷ୍ୟର ଆଲେଖ୍ୟରେ ଦୃଢ ବନ୍ଧନ

ଜଳ ବିନ୍ଦୁ ଗଲେ ଆକାଶେ

ସବିତା ସୃଜନ ପଥେ ଜଳଦ ରସେ ।

ନେତ୍ର ପଥେ ନିଆଳିର

ତା ସାଙ୍ଗକୁ ସହକାର

ଚାଟୁକ୍ତିର ଉପଦ୍ରବ୍ୟେ ଚେତନା ଫୁଟି

ହସ୍ତିନାର ବୀରବର

ପ୍ରୀତିବିନ୍ଦୁ ସୁଧାକର

ଜୋଛନା ପୀରତି ପ୍ରାୟେ କୁନ୍ତଳ ଲୋଟି

କୁରୁବକ ଯୋଗେ ରୁଧିର

ଶରୀରେ ଯାତନା ଦିଏ ମନେ ମଧୁର ।

ଅବ୍ୟକ୍ତର ବକ୍ତବ୍ୟକୁ

କାହିଁ ଶକ୍ତି ଭାଷିବାକୁ

ଦୃଷ୍ଟିପଥେ ଦେଖି ହୁଏ ତା'ର ଭାବନା

ଚାରି ଚକ୍ଷୁର ମିଳନ

କାମ ଦେବର ଜଳନ ଦହନରେ ଦହି ଯିବ ଯେହ୍ନେ ଲଳନା

ଅଙ୍ଗୁରୀୟ ଦାନର ଦୀକ୍ଷା

ହୋଇଲା ସ୍ଥିତି ସମ୍ଭାଳ ଦେଇ ସୁରକ୍ଷା ।

ପ୍ରେମ ବାଞ୍ଚା କଳ୍ପତରୁ

ଅନ୍ତରେ ନେତ୍ର ପଥରୁ

ବହୁଧାରେ ଅଭିନିତ ଭାବ ମଞ୍ଜରୀ

ଚାଞ୍ଚଲ୍ୟ ଚଞ୍ଚଳ ପ୍ରାୟ

ଅଭିନବ ଅଭିପ୍ରାୟ

ମନ ପକ୍ଷୀ କ୍ରୀଡ଼ାକରେ ତେଜି ପଞ୍ଜୁରୀ

ଶରୀରଟି କେବଳ ଥାଏ

ଅନୁରାଗ ପ୍ଲାବନରେ ଭେଳା ବୁଡାଏ ।

ଯେତେ ଯେତେ ଦୃଶ୍ୟରାଶି

ନେତ୍ରେ ପଥେଯାଏ ଭାସି

ଅଭିନବ ପ୍ରତିଛବି ଧାରଣ କରେ

କେବେ ଦିବସ ସରଇ

ଯାମିନୀ କାମିନୀ ହୋଇ

ଆଲିଙ୍ଗନେ ସ୍ଵପ୍ନ ସୁଧା ପ୍ରଣୟ ଭରେ

ମଧୁମୟ ଆଶା ସଞ୍ଚାର

କରୁଥାଏ ଭାବ ରାଜ୍ୟେ ଆଜ୍ଞା ପ୍ରଚାର ।

ଶକୁନ୍ତଳା

ବିଶ୍ୱାମିତ୍ରଙ୍କ ତପସିନ୍ଧୁ ରୋମଞ୍ଛନ କରି ମେନକା ଅପସରି ଗର୍ଭରୁ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇ ଭାରତୀୟ ଭାରତୀରେ ସୃଷ୍ଟି କରିଥିଲା ଚାଞ୍ଚଲ୍ୟ...