ଶ୍ରାବଣ ରେ ଆଜି ତୁମ ସ୍ମୃତି ସହ ଭିଜିଲି

ତୁମ ସ୍ମୃତି ବର୍ଷା ଟୋପା ହୋଇ ଧୀରେ ଧୀରେ ମୋତେ ଛୁଇଁ ହସି ହସି ଦୁରେଇ ଯାଉଥାଏ ,

ମୁଁ ଅଭିମାନ ରେ ତୁମକୁ ଭୁଲି ଯିବାର ଅଭିନୟ କରି

ଅଟକି ଯାଇଥାଏ ଗୋଟେ ଭଙ୍ଗା ଛାତ ତଳେ ।

ହେଲେ ତୁମ ସ୍ମୃତି ବି ତୁମ ଭଳି ଅମାନିଆ ,

ସତେ ଯେମିତି ଶ୍ରାବଣ ର ଅବିଶ୍ରାନ୍ତ ଧାରା ହୋଇ ମୋର ହୃଦୟ ର ବେଳାଭୂମି ରେ ସ୍ମୃତି ର ଜୁଆର ମାଡ଼ି ଆସିଲା।

ମୋ ମନ ର ମେଘନାଦ ପ୍ରାଚୀର ବି ରୋକିପାରିଲାନି

ତୁମ ସ୍ମୃତି ର ଜୁଆର ନେଇ ଆସିଥିବା ଶ୍ରାବଣୀ କୁ।

ମୁଁ ବି ଚାଲି ଆସିଲି ଖୋଲା ଆକାଶ ତଳକୁ ତୁମ ସ୍ମୃତି ର ଆଖିରେ ଆଖି ମିଶାଇ ଭିଜିବାକୁ ।

ତୁମ ସ୍ମୃତି ଭିଜେଇ ଚାଲିଥିଲା ଆଉ ମୁଁ ଭିଜି ଚାଲିଥିଲି ,

ଶ୍ରାବଣ ଧାରା ରେଏମିତି ଜୁଡୁବୁଡୁ ହୋଇ ଯାଇଥିଲି ଯେ ସତେ ଯେମିତି ତୁମ ସ୍ମୃତି ର ଅଶ୍ୱତ୍ଥ ବୃକ୍ଷ ତଳେ ମୁଁ ଆଜି ନିର୍ବାଣ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଯିବି ।

ଧୀରେ ଧୀରେ ବର୍ଷା ର ବେଗ କ୍ଷୀଣ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା

ତୁମ ସ୍ମୃତି ବି ନିଜକୁ ଲୁଚେଇବାକୁ ଲାଗିଲେ ମୋର ମାନସ ସିନ୍ଦୁକ ରେ।

ଶ୍ରାବଣ ରେ ଆଜି ତୁମ ସ୍ମୃତି ସହ ଭିଜିଲି